KJV

1  The LORD³⁰⁶⁸ reigneth,⁴⁴²⁷ he is clothed³⁸⁴⁷ with majesty;¹³⁴⁸ the LORD³⁰⁶⁸ is clothed³⁸⁴⁷ with strength,⁵⁷⁹⁷ wherewith he hath girded himself:²⁴⁷ the world⁸³⁹⁸ also⁶³⁷ is established,³⁵⁵⁹ that it cannot¹⁰⁷⁷ be moved.⁴¹³¹

2  Thy throne³⁶⁷⁸ is established³⁵⁵⁹ of old:^{4480 227} thou⁸⁵⁹ art from everlasting.^{4480 5769}

3  The floods⁵¹⁰⁴ have lifted up,⁵³⁷⁵ O LORD,³⁰⁶⁸ the floods⁵¹⁰⁴ have lifted up⁵³⁷⁵ their voice;⁶⁹⁶³ the floods⁵¹⁰⁴ lift up⁵³⁷⁵ their waves.¹⁷⁹⁶

4  The LORD³⁰⁶⁸ on high⁴⁷⁹¹ is mightier¹¹⁷ than the noise^{4480 6963} of many⁷²²⁷ waters,⁴³²⁵ yea, than the mighty¹¹⁷ waves⁴⁸⁶⁷ of the sea.³²²⁰

5  Thy testimonies⁵⁷¹³ are very³⁹⁶⁶ sure:⁵³⁹ holiness⁶⁹⁴⁴ becometh⁴⁹⁹⁸ thine house,¹⁰⁰⁴ O LORD,³⁰⁶⁸ forever.^{753 3117}

Sep

1 ψαλμὸς τῷ Δαυιδ τετράδι σαββάτων ὁ θεὸς ἐκδικήσεων κύριος ὁ θεὸς ἐκδικήσεων ἐπαρρησιάσατο

2 ὑψώθητι ὁ κρίνων τὴν γῆν ἀπόδος ἀνταπόδοσιν τοῖς ὑπερηφάνοις

3 ἕως πότε ἁμαρτωλοί κύριε ἕως πότε ἁμαρτωλοὶ καυχήσονται

4 φθέγξονται καὶ λαλήσουσιν ἀδικίαν λαλήσουσιν πάντες οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν

5 τὸν λαόν σου κύριε ἐταπείνωσαν καὶ τὴν κληρονομίαν σου ἐκάκωσαν

6 χήραν καὶ προσήλυτον ἀπέκτειναν καὶ ὀρφανοὺς ἐφόνευσαν

7 καὶ εἶπαν οὐκ ὄψεται κύριος οὐδὲ συνήσει ὁ θεὸς τοῦ Ιακωβ

8 σύνετε δή ἄφρονες ἐν τῷ λαῷ καί μωροί ποτὲ φρονήσατε

9 ὁ φυτεύσας τὸ οὖς οὐχὶ ἀκούει ἢ ὁ πλάσας τὸν ὀφθαλμὸν οὐ κατανοεῖ

10 ὁ παιδεύων ἔθνη οὐχὶ ἐλέγξει ὁ διδάσκων ἄνθρωπον γνῶσιν

11 κύριος γινώσκει τοὺς διαλογισμοὺς τῶν ἀνθρώπων ὅτι εἰσὶν μάταιοι

12 μακάριος ἄνθρωπος ὃν ἂν σὺ παιδεύσῃς κύριε καὶ ἐκ τοῦ νόμου σου διδάξῃς αὐτὸν

13 τοῦ πραῦναι αὐτῷ ἀφ᾽ ἡμερῶν πονηρῶν ἕως οὗ ὀρυγῇ τῷ ἁμαρτωλῷ βόθρος

14 ὅτι οὐκ ἀπώσεται κύριος τὸν λαὸν αὐτοῦ καὶ τὴν κληρονομίαν αὐτοῦ οὐκ ἐγκαταλείψει

15 ἕως οὗ δικαιοσύνη ἐπιστρέψῃ εἰς κρίσιν καὶ ἐχόμενοι αὐτῆς πάντες οἱ εὐθεῖς τῇ καρδίᾳ διάψαλμα

16 τίς ἀναστήσεταί μοι ἐπὶ πονηρευομένους ἢ τίς συμπαραστήσεταί μοι ἐπὶ ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν

17 εἰ μὴ ὅτι κύριος ἐβοήθησέν μοι παρὰ βραχὺ παρῴκησεν τῷ ᾅδῃ ἡ ψυχή μου

18 εἰ ἔλεγον σεσάλευται ὁ πούς μου τὸ ἔλεός σου κύριε βοηθεῖ μοι

19 κύριε κατὰ τὸ πλῆθος τῶν ὀδυνῶν μου ἐν τῇ καρδίᾳ μου αἱ παρακλήσεις σου ἠγάπησαν τὴν ψυχήν μου

20 μὴ συμπροσέσται σοι θρόνος ἀνομίας ὁ πλάσσων κόπον ἐπὶ προστάγματι

21 θηρεύσουσιν ἐπὶ ψυχὴν δικαίου καὶ αἷμα ἀθῷον καταδικάσονται

22 καὶ ἐγένετό μοι κύριος εἰς καταφυγὴν καὶ ὁ θεός μου εἰς βοηθὸν ἐλπίδος μου

23 καὶ ἀποδώσει αὐτοῖς τὴν ἀνομίαν αὐτῶν καὶ κατὰ τὴν πονηρίαν αὐτῶν ἀφανιεῖ αὐτοὺς κύριος ὁ θεὸς ἡμῶν

Tan

‎1 ‏יְהוָ֣ה מָלָךְ֮ גֵּא֪וּת לָ֫בֵ֥שׁ לָבֵ֣שׁ יְ֭הוָה עֹ֣ז הִתְאַזָּ֑ר אַף־תִּכּ֥וֹן תֵּ֝בֵ֗ל בַּל־תִּמּֽוֹט׃

‎2 ‏נָכ֣וֹן כִּסְאֲךָ֣ מֵאָ֑ז מֵֽעוֹלָ֣ם אָֽתָּה׃

‎3 ‏נָשְׂא֤וּ נְהָר֨וֹת׀ יְֽהוָ֗ה נָשְׂא֣וּ נְהָר֣וֹת קוֹלָ֑ם יִשְׂא֖וּ נְהָר֣וֹת דָּכְיָֽם׃

‎4 ‏מִקֹּל֨וֹת׀ מַ֤יִם רַבִּ֗ים אַדִּירִ֣ים מִשְׁבְּרֵי־יָ֑ם אַדִּ֖יר בַּמָּר֣וֹם יְהוָֽה׃

‎5 ‏עֵֽדֹתֶ֨יךָ׀ נֶאֶמְנ֬וּ מְאֹ֗ד לְבֵיתְךָ֥ נַאֲוָה־קֹ֑דֶשׁ יְ֝הוָ֗ה לְאֹ֣רֶךְ יָמִֽים׃

Vul

1 Psalmus ipsi David, quarta sabbati. [Deus ultionum Dominus;
Deus ultionum libere egit.

2 Exaltare, qui judicas terram;
redde retributionem superbis.

3 Usquequo peccatores, Domine,
usquequo peccatores gloriabuntur;

4 effabuntur et loquentur iniquitatem;
loquentur omnes qui operantur injustitiam?

5 Populum tuum, Domine, humiliaverunt,
et hæreditatem tuam vexaverunt.

6 Viduam et advenam interfecerunt,
et pupillos occiderunt.

7 Et dixerunt: Non videbit Dominus,
nec intelliget Deus Jacob.

8 Intelligite, insipientes in populo;
et stulti, aliquando sapite.

9 Qui plantavit aurem non audiet?
aut qui finxit oculum non considerat?

10 Qui corripit gentes non arguet,
qui docet hominem scientiam?

11 Dominus scit cogitationes hominum,
quoniam vanæ sunt.

12 Beatus homo quem tu erudieris, Domine,
et de lege tua docueris eum:

13 ut mitiges ei a diebus malis,
donec fodiatur peccatori fovea.

14 Quia non repellet Dominus plebem suam,
et hæreditatem suam non derelinquet,

15 quoadusque justitia convertatur in judicium:
et qui juxta illam, omnes qui recto sunt corde.

16 Quis consurget mihi adversus malignantes?
aut quis stabit mecum adversus operantes iniquitatem?

17 Nisi quia Dominus adjuvit me,
paulominus habitasset in inferno anima mea.

18 Si dicebam: Motus est pes meus:
misericordia tua, Domine, adjuvabat me.

19 Secundum multitudinem dolorum meorum in corde meo,
consolationes tuæ lætificaverunt animam meam.

20 Numquid adhæret tibi sedes iniquitatis,
qui fingis laborem in præcepto?

21 Captabunt in animam justi,
et sanguinem innocentem condemnabunt.

22 Et factus est mihi Dominus in refugium,
et Deus meus in adjutorium spei meæ.

23 Et reddet illis iniquitatem ipsorum,
et in malitia eorum disperdet eos:
disperdet illos Dominus Deus noster.]