KJV

1  Judge⁸¹⁹⁹ me, O God,⁴³⁰ and plead⁷³⁷⁸ my cause⁷³⁷⁹ against an ungodly^{3808 2623} nation:^{4480 1471} O deliver⁶⁴⁰³ me from the deceitful⁴⁸²⁰ and unjust⁵⁷⁶⁶ man.^{4480 376}

2  For³⁵⁸⁸ thou⁸⁵⁹ art the God⁴³⁰ of my strength:⁴⁵⁸¹ why⁴¹⁰⁰ dost thou cast me off?²¹⁸⁶ why⁴¹⁰⁰ go¹⁹⁸⁰ I mourning⁶⁹³⁷ because of the oppression³⁹⁰⁶ of the enemy?³⁴¹

3  O send out⁷⁹⁷¹ thy light²¹⁶ and thy truth:⁵⁷¹ let them¹⁹⁹² lead⁵¹⁴⁸ me; let them bring⁹³⁵ me unto⁴¹³ thy holy⁶⁹⁴⁴ hill,²⁰²² and to⁴¹³ thy tabernacles.⁴⁹⁰⁸

4  Then will I go⁹³⁵ unto⁴¹³ the altar⁴¹⁹⁶ of God,⁴³⁰ unto⁴¹³ God⁴¹⁰ my exceeding⁸⁰⁵⁷ joy:¹⁵²⁴ yea, upon the harp³⁶⁵⁸ will I praise³⁰³⁴ thee, O God⁴³⁰ my God.⁴³⁰

5  Why⁴¹⁰⁰ art thou cast down,⁷⁸¹⁷ O my soul?⁵³¹⁵ and why⁴¹⁰⁰ art thou disquieted¹⁹⁹³ within⁵⁹²¹ me? hope³¹⁷⁶ in God:⁴³⁰ for³⁵⁸⁸ I shall yet⁵⁷⁵⁰ praise³⁰³⁴ him, who is the health³⁴⁴⁴ of my countenance,⁶⁴⁴⁰ and my God.⁴³⁰

Sep

1 εἰς τὸ τέλος τοῖς υἱοῖς Κορε εἰς σύνεσιν ψαλμός

2 ὁ θεός ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν ἡμῖν ἔργον ὃ εἰργάσω ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις

3 ἡ χείρ σου ἔθνη ἐξωλέθρευσεν καὶ κατεφύτευσας αὐτούς ἐκάκωσας λαοὺς καὶ ἐξέβαλες αὐτούς

4 οὐ γὰρ ἐν τῇ ῥομφαίᾳ αὐτῶν ἐκληρονόμησαν γῆν καὶ ὁ βραχίων αὐτῶν οὐκ ἔσωσεν αὐτούς ἀλλ᾽ ἡ δεξιά σου καὶ ὁ βραχίων σου καὶ ὁ φωτισμὸς τοῦ προσώπου σου ὅτι εὐδόκησας ἐν αὐτοῖς

5 σὺ εἶ αὐτὸς ὁ βασιλεύς μου καὶ ὁ θεός μου ὁ ἐντελλόμενος τὰς σωτηρίας Ιακωβ

6 ἐν σοὶ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν κερατιοῦμεν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξουθενώσομεν τοὺς ἐπανιστανομένους ἡμῖν

7 οὐ γὰρ ἐπὶ τῷ τόξῳ μου ἐλπιῶ καὶ ἡ ῥομφαία μου οὐ σώσει με

8 ἔσωσας γὰρ ἡμᾶς ἐκ τῶν θλιβόντων ἡμᾶς καὶ τοὺς μισοῦντας ἡμᾶς κατῄσχυνας

9 ἐν τῷ θεῷ ἐπαινεσθησόμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν καὶ ἐν τῷ ὀνόματί σου ἐξομολογησόμεθα εἰς τὸν αἰῶνα διάψαλμα

10 νυνὶ δὲ ἀπώσω καὶ κατῄσχυνας ἡμᾶς καὶ οὐκ ἐξελεύσῃ ἐν ταῖς δυνάμεσιν ἡμῶν

11 ἀπέστρεψας ἡμᾶς εἰς τὰ ὀπίσω παρὰ τοὺς ἐχθροὺς ἡμῶν καὶ οἱ μισοῦντες ἡμᾶς διήρπαζον ἑαυτοῖς

12 ἔδωκας ἡμᾶς ὡς πρόβατα βρώσεως καὶ ἐν τοῖς ἔθνεσιν διέσπειρας ἡμᾶς

13 ἀπέδου τὸν λαόν σου ἄνευ τιμῆς καὶ οὐκ ἦν πλῆθος ἐν τοῖς ἀλλάγμασιν αὐτῶν

14 ἔθου ἡμᾶς ὄνειδος τοῖς γείτοσιν ἡμῶν μυκτηρισμὸν καὶ καταγέλωτα τοῖς κύκλῳ ἡμῶν

15 ἔθου ἡμᾶς εἰς παραβολὴν ἐν τοῖς ἔθνεσιν κίνησιν κεφαλῆς ἐν τοῖς λαοῖς

16 ὅλην τὴν ἡμέραν ἡ ἐντροπή μου κατεναντίον μού ἐστιν καὶ ἡ αἰσχύνη τοῦ προσώπου μου ἐκάλυψέν με

17 ἀπὸ φωνῆς ὀνειδίζοντος καὶ παραλαλοῦντος ἀπὸ προσώπου ἐχθροῦ καὶ ἐκδιώκοντος

18 ταῦτα πάντα ἦλθεν ἐφ᾽ ἡμᾶς καὶ οὐκ ἐπελαθόμεθά σου καὶ οὐκ ἠδικήσαμεν ἐν διαθήκῃ σου

19 καὶ οὐκ ἀπέστη εἰς τὰ ὀπίσω ἡ καρδία ἡμῶν καὶ ἐξέκλινας τὰς τρίβους ἡμῶν ἀπὸ τῆς ὁδοῦ σου

20 ὅτι ἐταπείνωσας ἡμᾶς ἐν τόπῳ κακώσεως καὶ ἐπεκάλυψεν ἡμᾶς σκιὰ θανάτου

21 εἰ ἐπελαθόμεθα τοῦ ὀνόματος τοῦ θεοῦ ἡμῶν καὶ εἰ διεπετάσαμεν χεῖρας ἡμῶν πρὸς θεὸν ἀλλότριον

22 οὐχὶ ὁ θεὸς ἐκζητήσει ταῦτα αὐτὸς γὰρ γινώσκει τὰ κρύφια τῆς καρδίας

23 ὅτι ἕνεκα σοῦ θανατούμεθα ὅλην τὴν ἡμέραν ἐλογίσθημεν ὡς πρόβατα σφαγῆς

24 ἐξεγέρθητι ἵνα τί ὑπνοῖς κύριε ἀνάστηθι καὶ μὴ ἀπώσῃ εἰς τέλος

25 ἵνα τί τὸ πρόσωπόν σου ἀποστρέφεις ἐπιλανθάνῃ τῆς πτωχείας ἡμῶν καὶ τῆς θλίψεως ἡμῶν

26 ὅτι ἐταπεινώθη εἰς χοῦν ἡ ψυχὴ ἡμῶν ἐκολλήθη εἰς γῆν ἡ γαστὴρ ἡμῶν

27 ἀνάστα κύριε βοήθησον ἡμῖν καὶ λύτρωσαι ἡμᾶς ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου

Tan

‎1 ‏שָׁפְטֵ֤נִי אֱלֹהִ֨ים׀ וְרִ֘יבָ֤ה רִיבִ֗י מִגּ֥וֹי לֹא־חָסִ֑יד מֵ֤אִישׁ־מִרְמָ֖ה וְעַוְלָ֣ה תְפַלְּטֵֽנִי׃

‎2 ‏כִּֽי־אַתָּ֤ה׀ אֱלֹהֵ֣י מָֽעוּזִּי֮ לָמָ֪ה זְנַ֫חְתָּ֥נִי לָֽמָּה־קֹדֵ֥ר אֶתְהַלֵּ֗ךְ בְּלַ֣חַץ אוֹיֵֽב׃

‎3 ‏שְׁלַח־אוֹרְךָ֣ וַ֭אֲמִתְּךָ הֵ֣מָּה יַנְח֑וּנִי יְבִיא֥וּנִי אֶל־הַֽר־קָ֝דְשְׁךָ֗ וְאֶל־מִשְׁכְּנוֹתֶֽיךָ׃

‎4 ‏וְאָב֤וֹאָה׀ אֶל־מִזְבַּ֬ח אֱלֹהִ֗ים אֶל־אֵל֮ שִׂמְחַ֪ת גִּ֫ילִ֥י וְאוֹדְךָ֥ בְכִנּ֗וֹר אֱלֹהִ֥ים אֱלֹהָֽי׃

‎5 ‏מַה־תִּשְׁתּ֬וֹחֲחִ֨י׀ נַפְשִׁי֮ וּֽמַה־תֶּהֱמִ֪י עָ֫לָ֥י הוֹחִ֣ילִי לֵֽ֭אלֹהִים כִּי־ע֣וֹד אוֹדֶ֑נּוּ יְשׁוּעֹ֥ת פָּ֝נַ֗י וֵֽאלֹהָֽי׃

Vul

1 In finem. Filiis Core ad intellectum.

2 [Deus, auribus nostris audivimus,
patres nostri annuntiaverunt nobis,
opus quod operatus es in diebus eorum,
et in diebus antiquis.

3 Manus tua gentes disperdidit, et plantasti eos;
afflixisti populos, et expulisti eos.

4 Nec enim in gladio suo possederunt terram,
et brachium eorum non salvavit eos:
sed dextera tua et brachium tuum,
et illuminatio vultus tui, quoniam complacuisti in eis.

5 Tu es ipse rex meus et Deus meus,
qui mandas salutes Jacob.

6 In te inimicos nostros ventilabimus cornu,
et in nomine tuo spernemus insurgentes in nobis.

7 Non enim in arcu meo sperabo,
et gladius meus non salvabit me:

8 salvasti enim nos de affligentibus nos,
et odientes nos confudisti.

9 In Deo laudabimur tota die,
et in nomine tuo confitebimur in sæculum.

10 Nunc autem repulisti et confudisti nos,
et non egredieris, Deus, in virtutibus nostris.

11 Avertisti nos retrorsum post inimicos nostros,
et qui oderunt nos diripiebant sibi.

12 Dedisti nos tamquam oves escarum,
et in gentibus dispersisti nos.

13 Vendidisti populum tuum sine pretio,
et non fuit multitudo in commutationibus eorum.

14 Posuisti nos opprobrium vicinis nostris;
subsannationem et derisum his qui sunt in circuitu nostro.

15 Posuisti nos in similitudinem gentibus;
commotionem capitis in populis.

16 Tota die verecundia mea contra me est,
et confusio faciei meæ cooperuit me:

17 a voce exprobrantis et obloquentis,
a facie inimici et persequentis.

18 Hæc omnia venerunt super nos; nec obliti sumus te,
et inique non egimus in testamento tuo.

19 Et non recessit retro cor nostrum;
et declinasti semitas nostras a via tua:

20 quoniam humiliasti nos in loco afflictionis,
et cooperuit nos umbra mortis.

21 Si obliti sumus nomen Dei nostri,
et si expandimus manus nostras ad deum alienum,

22 nonne Deus requiret ista?
ipse enim novit abscondita cordis.
Quoniam propter te mortificamur tota die;
æstimati sumus sicut oves occisionis.

23 Exsurge; quare obdormis, Domine?
exsurge, et ne repellas in finem.

24 Quare faciem tuam avertis?
oblivisceris inopiæ nostræ et tribulationis nostræ?

25 Quoniam humiliata est in pulvere anima nostra;
conglutinatus est in terra venter noster.

26 Exsurge, Domine, adjuva nos,
et redime nos propter nomen tuum.]