KJV

1  A Psalm⁴²¹⁰ and Song⁷⁸⁹² at the dedication²⁵⁹⁸ of the house¹⁰⁰⁴ of David.¹⁷³² I will extol⁷³¹¹ thee, O LORD;³⁰⁶⁸ for³⁵⁸⁸ thou hast lifted me up,¹⁸⁰² and hast not³⁸⁰⁸ made my foes³⁴¹ to rejoice⁸⁰⁵⁵ over me.

2  O LORD³⁰⁶⁸ my God,⁴³⁰ I cried⁷⁷⁶⁸ unto⁴¹³ thee, and thou hast healed⁷⁴⁹⁵ me.

3  O LORD,³⁰⁶⁸ thou hast brought up⁵⁹²⁷ my soul⁵³¹⁵ from⁴⁴⁸⁰ the grave:⁷⁵⁸⁵ thou hast kept me alive,²⁴²¹ that I should not go down^{4480 3381} to the pit.⁹⁵³

4  Sing²¹⁶⁷ unto the LORD,³⁰⁶⁸ O ye saints²⁶²³ of his, and give thanks³⁰³⁴ at the remembrance²¹⁴³ of his holiness.⁶⁹⁴⁴

5  For³⁵⁸⁸ his anger⁶³⁹ endureth but a moment;⁷²⁸¹ in his favor⁷⁵²² is life:²⁴¹⁶ weeping¹⁰⁶⁵ may endure³⁸⁸⁵ for a night,⁶¹⁵³ but joy⁷⁴⁴⁰ cometh in the morning.¹²⁴²

6  And in my prosperity⁷⁹⁵⁹ I⁵⁸⁹ said,⁵⁵⁹ I shall never^{1077 5769} be moved.⁴¹³¹

7  LORD,³⁰⁶⁸ by thy favor⁷⁵²² thou hast made my mountain²⁰⁴² to stand⁵⁹⁷⁵ strong:⁵⁷⁹⁷ thou didst hide⁵⁶⁴¹ thy face,⁶⁴⁴⁰ and I was¹⁹⁶¹ troubled.⁹²⁶

8  I cried⁷¹²¹ to⁴¹³ thee, O LORD;³⁰⁶⁸ and unto⁴¹³ the LORD¹³⁶ I made supplication.²⁶⁰³

9  What⁴¹⁰⁰ profit¹²¹⁵ is there in my blood,¹⁸¹⁸ when I go down³³⁸¹ to⁴¹³ the pit?⁷⁸⁴⁵ Shall the dust⁶⁰⁸³ praise³⁰³⁴ thee? shall it declare⁵⁰⁴⁶ thy truth?⁵⁷¹

10  Hear,⁸⁰⁸⁵ O LORD,³⁰⁶⁸ and have mercy²⁶⁰³ upon me: LORD,³⁰⁶⁸ be¹⁹⁶¹ thou my helper.⁵⁸²⁶

11  Thou hast turned²⁰¹⁵ for me my mourning⁴⁵⁵³ into dancing:⁴²³⁴ thou hast put off⁶⁶⁰⁵ my sackcloth,⁸²⁴² and girded²⁴⁷ me with gladness;⁸⁰⁵⁷

12  To the end that⁴⁶¹⁶ my glory³⁵¹⁹ may sing praise²¹⁶⁷ to thee, and not³⁸⁰⁸ be silent.¹⁸²⁶ O LORD³⁰⁶⁸ my God,⁴³⁰ I will give thanks³⁰³⁴ unto thee forever.⁵⁷⁶⁹

Sep

1 εἰς τὸ τέλος ψαλμὸς τῷ Δαυιδ ἐκστάσεως

2 ἐπὶ σοί κύριε ἤλπισα μὴ καταισχυνθείην εἰς τὸν αἰῶνα ἐν τῇ δικαιοσύνῃ σου ῥῦσαί με καὶ ἐξελοῦ με

3 κλῖνον πρός με τὸ οὖς σου τάχυνον τοῦ ἐξελέσθαι με γενοῦ μοι εἰς θεὸν ὑπερασπιστὴν καὶ εἰς οἶκον καταφυγῆς τοῦ σῶσαί με

4 ὅτι κραταίωμά μου καὶ καταφυγή μου εἶ σὺ καὶ ἕνεκεν τοῦ ὀνόματός σου ὁδηγήσεις με καὶ διαθρέψεις με

5 ἐξάξεις με ἐκ παγίδος ταύτης ἧς ἔκρυψάν μοι ὅτι σὺ εἶ ὁ ὑπερασπιστής μου

6 εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου ἐλυτρώσω με κύριε ὁ θεὸς τῆς ἀληθείας

7 ἐμίσησας τοὺς διαφυλάσσοντας ματαιότητας διὰ κενῆς ἐγὼ δὲ ἐπὶ τῷ κυρίῳ ἤλπισα

8 ἀγαλλιάσομαι καὶ εὐφρανθήσομαι ἐπὶ τῷ ἐλέει σου ὅτι ἐπεῖδες τὴν ταπείνωσίν μου ἔσωσας ἐκ τῶν ἀναγκῶν τὴν ψυχήν μου

9 καὶ οὐ συνέκλεισάς με εἰς χεῖρας ἐχθροῦ ἔστησας ἐν εὐρυχώρῳ τοὺς πόδας μου

10 ἐλέησόν με κύριε ὅτι θλίβομαι ἐταράχθη ἐν θυμῷ ὁ ὀφθαλμός μου ἡ ψυχή μου καὶ ἡ γαστήρ μου

11 ὅτι ἐξέλιπεν ἐν ὀδύνῃ ἡ ζωή μου καὶ τὰ ἔτη μου ἐν στεναγμοῖς ἠσθένησεν ἐν πτωχείᾳ ἡ ἰσχύς μου καὶ τὰ ὀστᾶ μου ἐταράχθησαν

12 παρὰ πάντας τοὺς ἐχθρούς μου ἐγενήθην ὄνειδος καὶ τοῖς γείτοσίν μου σφόδρα καὶ φόβος τοῖς γνωστοῖς μου οἱ θεωροῦντές με ἔξω ἔφυγον ἀπ᾽ ἐμοῦ

13 ἐπελήσθην ὡσεὶ νεκρὸς ἀπὸ καρδίας ἐγενήθην ὡσεὶ σκεῦος ἀπολωλός

14 ὅτι ἤκουσα ψόγον πολλῶν παροικούντων κυκλόθεν ἐν τῷ ἐπισυναχθῆναι αὐτοὺς ἅμα ἐπ᾽ ἐμὲ τοῦ λαβεῖν τὴν ψυχήν μου ἐβουλεύσαντο

15 ἐγὼ δὲ ἐπὶ σὲ ἤλπισα κύριε εἶπα σὺ εἶ ὁ θεός μου

16 ἐν ταῖς χερσίν σου οἱ καιροί μου ῥῦσαί με ἐκ χειρὸς ἐχθρῶν μου καὶ ἐκ τῶν καταδιωκόντων με

17 ἐπίφανον τὸ πρόσωπόν σου ἐπὶ τὸν δοῦλόν σου σῶσόν με ἐν τῷ ἐλέει σου

18 κύριε μὴ καταισχυνθείην ὅτι ἐπεκαλεσάμην σε αἰσχυνθείησαν οἱ ἀσεβεῖς καὶ καταχθείησαν εἰς ᾅδου

19 ἄλαλα γενηθήτω τὰ χείλη τὰ δόλια τὰ λαλοῦντα κατὰ τοῦ δικαίου ἀνομίαν ἐν ὑπερηφανίᾳ καὶ ἐξουδενώσει

20 ὡς πολὺ τὸ πλῆθος τῆς χρηστότητός σου κύριε ἧς ἔκρυψας τοῖς φοβουμένοις σε ἐξειργάσω τοῖς ἐλπίζουσιν ἐπὶ σὲ ἐναντίον τῶν υἱῶν τῶν ἀνθρώπων

21 κατακρύψεις αὐτοὺς ἐν ἀποκρύφῳ τοῦ προσώπου σου ἀπὸ ταραχῆς ἀνθρώπων σκεπάσεις αὐτοὺς ἐν σκηνῇ ἀπὸ ἀντιλογίας γλωσσῶν

22 εὐλογητὸς κύριος ὅτι ἐθαυμάστωσεν τὸ ἔλεος αὐτοῦ ἐν πόλει περιοχῆς

23 ἐγὼ δὲ εἶπα ἐν τῇ ἐκστάσει μου ἀπέρριμμαι ἄρα ἀπὸ προσώπου τῶν ὀφθαλμῶν σου διὰ τοῦτο εἰσήκουσας τῆς φωνῆς τῆς δεήσεώς μου ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς σέ

24 ἀγαπήσατε τὸν κύριον πάντες οἱ ὅσιοι αὐτοῦ ὅτι ἀληθείας ἐκζητεῖ κύριος καὶ ἀνταποδίδωσιν τοῖς περισσῶς ποιοῦσιν ὑπερηφανίαν

25 ἀνδρίζεσθε καὶ κραταιούσθω ἡ καρδία ὑμῶν πάντες οἱ ἐλπίζοντες ἐπὶ κύριον

Tan

‎1 ‏מִזְמ֡וֹר שִׁיר־חֲנֻכַּ֖ת הַבַּ֣יִת לְדָוִֽד׃

‎2 ‏אֲרוֹמִמְךָ֣ יְ֭הוָה כִּ֣י דִלִּיתָ֑נִי וְלֹא־שִׂמַּ֖חְתָּ אֹיְבַ֣י לִֽי׃

‎3 ‏יְהוָ֥ה אֱלֹהָ֑י שִׁוַּ֥עְתִּי אֵ֝לֶ֗יךָ וַתִּרְפָּאֵֽנִי׃

‎4 ‏יְֽהוָ֗ה הֶֽעֱלִ֣יתָ מִן־שְׁא֣וֹל נַפְשִׁ֑י חִ֝יִּיתַ֗נִי מיורדי־ מִיָּֽרְדִי־ בֽוֹר׃

‎5 ‏זַמְּר֣וּ לַיהוָ֣ה חֲסִידָ֑יו וְ֝הוֹד֗וּ לְזֵ֣כֶר קָדְשֽׁוֹ׃

‎6 ‏כִּ֤י רֶ֨גַע׀ בְּאַפּוֹ֮ חַיִּ֪ים בִּרְצ֫וֹנ֥וֹ בָּ֭עֶרֶב יָלִ֥ין בֶּ֗כִי וְלַבֹּ֥קֶר רִנָּֽה׃

‎7 ‏וַ֭אֲנִי אָמַ֣רְתִּי בְשַׁלְוִ֑י בַּל־אֶמּ֥וֹט לְעוֹלָֽם׃

‎8 ‏יְֽהוָ֗ה בִּרְצוֹנְךָ֮ הֶעֱמַ֪דְתָּה לְֽהַרְרִ֫י עֹ֥ז הִסְתַּ֥רְתָּ פָנֶ֗יךָ הָיִ֥יתִי נִבְהָֽל׃

‎9 ‏אֵלֶ֣יךָ יְהוָ֣ה אֶקְרָ֑א וְאֶל־אֲ֝דֹנָ֗י אֶתְחַנָּֽן׃

‎10 ‏מַה־בֶּ֥צַע בְּדָמִי֮ בְּרִדְתִּ֪י אֶ֫ל־שָׁ֥חַת הֲיוֹדְךָ֥ עָפָ֑ר הֲיַגִּ֥יד אֲמִתֶּֽךָ׃

‎11 ‏שְׁמַע־יְהוָ֥ה וְחָנֵּ֑נִי יְ֝הוָה¹ הֱ‍ֽיֵה־עֹזֵ֥ר לִֽי׃

‎12 ‏הָפַ֣כְתָּ מִסְפְּדִי֮ לְמָח֪וֹל לִ֥י פִּתַּ֥חְתָּ שַׂקִּ֑י וַֽתְּאַזְּרֵ֥נִי שִׂמְחָֽה׃

‎13 ‏לְמַ֤עַן׀ יְזַמֶּרְךָ֣ כָ֭בוֹד וְלֹ֣א יִדֹּ֑ם יְהוָ֥ה אֱ֝לֹהַ֗י לְעוֹלָ֥ם אוֹדֶֽךָּ׃

Vul

1 In finem. Psalmus David, pro extasi.

2 [In te, Domine, speravi;
non confundar in æternum:
in justitia tua libera me.

3 Inclina ad me aurem tuam;
accelera ut eruas me.
Esto mihi in Deum protectorem,
et in domum refugii, ut salvum me facias:

4 quoniam fortitudo mea et refugium meum es tu;
et propter nomen tuum deduces me et enutries me.

5 Educes me de laqueo hoc quem absconderunt mihi,
quoniam tu es protector meus.

6 In manus tuas commendo spiritum meum;
redemisti me, Domine Deus veritatis.

7 Odisti observantes vanitates supervacue;
ego autem in Domino speravi.

8 Exsultabo, et lætabor in misericordia tua,
quoniam respexisti humilitatem meam;
salvasti de necessitatibus animam meam.

9 Nec conclusisti me in manibus inimici:
statuisti in loco spatioso pedes meos.

10 Miserere mei, Domine, quoniam tribulor;
conturbatus est in ira oculus meus, anima mea, et venter meus.

11 Quoniam defecit in dolore vita mea,
et anni mei in gemitibus.
Infirmata est in paupertate virtus mea,
et ossa mea conturbata sunt.

12 Super omnes inimicos meos factus sum opprobrium,
et vicinis meis valde, et timor notis meis;
qui videbant me foras fugerunt a me.

13 Oblivioni datus sum, tamquam mortuus a corde;
factus sum tamquam vas perditum:

14 quoniam audivi vituperationem multorum commorantium in circuitu.
In eo dum convenirent simul adversum me,
accipere animam meam consiliati sunt.

15 Ego autem in te speravi, Domine;
dixi: Deus meus es tu;

16 in manibus tuis sortes meæ:
eripe me de manu inimicorum meorum, et a persequentibus me.

17 Illustra faciem tuam super servum tuum;
salvum me fac in misericordia tua.

18 Domine, non confundar, quoniam invocavi te.
Erubescant impii, et deducantur in infernum;

19 muta fiant labia dolosa,
quæ loquuntur adversus justum iniquitatem,
in superbia, et in abusione.

20 Quam magna multitudo dulcedinis tuæ, Domine,
quam abscondisti timentibus te;
perfecisti eis qui sperant in te in conspectu filiorum hominum!

21 Abscondes eos in abscondito faciei tuæ a conturbatione hominum;
proteges eos in tabernaculo tuo, a contradictione linguarum.

22 Benedictus Dominus,
quoniam mirificavit misericordiam suam mihi in civitate munita.

23 Ego autem dixi in excessu mentis meæ:
Projectus sum a facie oculorum tuorum:
ideo exaudisti vocem orationis meæ, dum clamarem ad te.

24 Diligite Dominum, omnes sancti ejus,
quoniam veritatem requiret Dominus,
et retribuet abundanter facientibus superbiam.

25 Viriliter agite, et confortetur cor vestrum,
omnes qui speratis in Domino.]