KJV

1  To the chief Musician,⁵³²⁹ A Psalm⁴²¹⁰ of David.¹⁷³² The king⁴⁴²⁸ shall joy⁸⁰⁵⁵ in thy strength,⁵⁷⁹⁷ O LORD;³⁰⁶⁸ and in thy salvation³⁴⁴⁴ how⁴¹⁰⁰ greatly³⁹⁶⁶ shall he rejoice!¹⁵²³

2  Thou hast given⁵⁴¹⁴ him his heart's³⁸²⁰ desire,⁸³⁷⁸ and hast not¹⁰⁷⁷ withheld⁴⁵¹³ the request⁷⁸² of his lips.⁸¹⁹³ Selah.⁵⁵⁴²

3  For³⁵⁸⁸ thou preventest⁶⁹²³ him with the blessings¹²⁹³ of goodness:²⁸⁹⁶ thou settest⁷⁸⁹⁶ a crown⁵⁸⁵⁰ of pure gold⁶³³⁷ on his head.⁷²¹⁸

4  He asked⁷⁵⁹² life²⁴¹⁶ of⁴⁴⁸⁰ thee, and thou gavest⁵⁴¹⁴ it him, even length⁷⁵³ of days³¹¹⁷ forever⁵⁷⁶⁹ and ever.⁵⁷⁰³

5  His glory³⁵¹⁹ is great¹⁴¹⁹ in thy salvation:³⁴⁴⁴ honor¹⁹³⁵ and majesty¹⁹²⁶ hast thou laid⁷⁷³⁷ upon⁵⁹²¹ him.

6  For³⁵⁸⁸ thou hast made⁷⁸⁹⁶ him most blessed¹²⁹³ forever:⁵⁷⁰³ thou hast made him exceeding glad^{2302 8057} with⁸⁵⁴ thy countenance.⁶⁴⁴⁰

7  For³⁵⁸⁸ the king⁴⁴²⁸ trusteth⁹⁸² in the LORD,³⁰⁶⁸ and through the mercy²⁶¹⁷ of the most High⁵⁹⁴⁵ he shall not¹⁰⁷⁷ be moved.⁴¹³¹

8  Thine hand³⁰²⁷ shall find out⁴⁶⁷² all³⁶⁰⁵ thine enemies:³⁴¹ thy right hand³²²⁵ shall find out⁴⁶⁷² those that hate⁸¹³⁰ thee.

9  Thou shalt make⁷⁸⁹⁶ them as a fiery⁷⁸⁴ oven⁸⁵⁷⁴ in the time⁶²⁵⁶ of thine anger:⁶⁴⁴⁰ the LORD³⁰⁶⁸ shall swallow them up¹¹⁰⁴ in his wrath,⁶³⁹ and the fire⁷⁸⁴ shall devour³⁹⁸ them.

10  Their fruit⁶⁵²⁹ shalt thou destroy⁶ from the earth,^{4480 776} and their seed²²³³ from among the children^{4480 1121} of men.¹²⁰

11  For³⁵⁸⁸ they intended⁵¹⁸⁶ evil⁷⁴⁵¹ against⁵⁹²¹ thee: they imagined²⁸⁰³ a mischievous device,⁴²⁰⁹ which they are not¹⁰⁷⁷ able³²⁰¹ to perform.

12  Therefore³⁵⁸⁸ shalt thou make⁷⁸⁹⁶ them turn their back,⁷⁹²⁶ when thou shalt make ready³⁵⁵⁹ thine arrows upon thy strings⁴³⁴⁰ against⁵⁹²¹ the face⁶⁴⁴⁰ of them.

13  Be thou exalted,⁷³¹¹ LORD,³⁰⁶⁸ in thine own strength:⁵⁷⁹⁷ so will we sing⁷⁸⁹¹ and praise²¹⁶⁷ thy power.¹³⁶⁹

Sep

1 εἰς τὸ τέλος ὑπὲρ τῆς ἀντιλήμψεως τῆς ἑωθινῆς ψαλμὸς τῷ Δαυιδ

2 ὁ θεὸς ὁ θεός μου πρόσχες μοι ἵνα τί ἐγκατέλιπές με μακρὰν ἀπὸ τῆς σωτηρίας μου οἱ λόγοι τῶν παραπτωμάτων μου

3 ὁ θεός μου κεκράξομαι ἡμέρας καὶ οὐκ εἰσακούσῃ καὶ νυκτός καὶ οὐκ εἰς ἄνοιαν ἐμοί

4 σὺ δὲ ἐν ἁγίοις κατοικεῖς ὁ ἔπαινος Ισραηλ

5 ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν οἱ πατέρες ἡμῶν ἤλπισαν καὶ ἐρρύσω αὐτούς

6 πρὸς σὲ ἐκέκραξαν καὶ ἐσώθησαν ἐπὶ σοὶ ἤλπισαν καὶ οὐ κατῃσχύνθησαν

7 ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος ὄνειδος ἀνθρώπου καὶ ἐξουδένημα λαοῦ

8 πάντες οἱ θεωροῦντές με ἐξεμυκτήρισάν με ἐλάλησαν ἐν χείλεσιν ἐκίνησαν κεφαλήν

9 ἤλπισεν ἐπὶ κύριον ῥυσάσθω αὐτόν σωσάτω αὐτόν ὅτι θέλει αὐτόν

10 ὅτι σὺ εἶ ὁ ἐκσπάσας με ἐκ γαστρός ἡ ἐλπίς μου ἀπὸ μαστῶν τῆς μητρός μου

11 ἐπὶ σὲ ἐπερρίφην ἐκ μήτρας ἐκ κοιλίας μητρός μου θεός μου εἶ σύ

12 μὴ ἀποστῇς ἀπ᾽ ἐμοῦ ὅτι θλῖψις ἐγγύς ὅτι οὐκ ἔστιν ὁ βοηθῶν

13 περιεκύκλωσάν με μόσχοι πολλοί ταῦροι πίονες περιέσχον με

14 ἤνοιξαν ἐπ᾽ ἐμὲ τὸ στόμα αὐτῶν ὡς λέων ὁ ἁρπάζων καὶ ὠρυόμενος

15 ὡσεὶ ὕδωρ ἐξεχύθην καὶ διεσκορπίσθη πάντα τὰ ὀστᾶ μου ἐγενήθη ἡ καρδία μου ὡσεὶ κηρὸς τηκόμενος ἐν μέσῳ τῆς κοιλίας μου

16 ἐξηράνθη ὡς ὄστρακον ἡ ἰσχύς μου καὶ ἡ γλῶσσά μου κεκόλληται τῷ λάρυγγί μου καὶ εἰς χοῦν θανάτου κατήγαγές με

17 ὅτι ἐκύκλωσάν με κύνες πολλοί συναγωγὴ πονηρευομένων περιέσχον με ὤρυξαν χεῖράς μου καὶ πόδας

18 ἐξηρίθμησα πάντα τὰ ὀστᾶ μου αὐτοὶ δὲ κατενόησαν καὶ ἐπεῖδόν με

19 διεμερίσαντο τὰ ἱμάτιά μου ἑαυτοῖς καὶ ἐπὶ τὸν ἱματισμόν μου ἔβαλον κλῆρον

20 σὺ δέ κύριε μὴ μακρύνῃς τὴν βοήθειάν μου εἰς τὴν ἀντίλημψίν μου πρόσχες

21 ῥῦσαι ἀπὸ ῥομφαίας τὴν ψυχήν μου καὶ ἐκ χειρὸς κυνὸς τὴν μονογενῆ μου

22 σῶσόν με ἐκ στόματος λέοντος καὶ ἀπὸ κεράτων μονοκερώτων τὴν ταπείνωσίν μου

23 διηγήσομαι τὸ ὄνομά σου τοῖς ἀδελφοῖς μου ἐν μέσῳ ἐκκλησίας ὑμνήσω σε

24 οἱ φοβούμενοι κύριον αἰνέσατε αὐτόν ἅπαν τὸ σπέρμα Ιακωβ δοξάσατε αὐτόν φοβηθήτωσαν αὐτὸν ἅπαν τὸ σπέρμα Ισραηλ

25 ὅτι οὐκ ἐξουδένωσεν οὐδὲ προσώχθισεν τῇ δεήσει τοῦ πτωχοῦ οὐδὲ ἀπέστρεψεν τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ἀπ᾽ ἐμοῦ καὶ ἐν τῷ κεκραγέναι με πρὸς αὐτὸν εἰσήκουσέν μου

26 παρὰ σοῦ ὁ ἔπαινός μου ἐν ἐκκλησίᾳ μεγάλῃ τὰς εὐχάς μου ἀποδώσω ἐνώπιον τῶν φοβουμένων αὐτόν

27 φάγονται πένητες καὶ ἐμπλησθήσονται καὶ αἰνέσουσιν κύριον οἱ ἐκζητοῦντες αὐτόν ζήσονται αἱ καρδίαι αὐτῶν εἰς αἰῶνα αἰῶνος

28 μνησθήσονται καὶ ἐπιστραφήσονται πρὸς κύριον πάντα τὰ πέρατα τῆς γῆς καὶ προσκυνήσουσιν ἐνώπιόν σου πᾶσαι αἱ πατριαὶ τῶν ἐθνῶν

29 ὅτι τοῦ κυρίου ἡ βασιλεία καὶ αὐτὸς δεσπόζει τῶν ἐθνῶν

30 ἔφαγον καὶ προσεκύνησαν πάντες οἱ πίονες τῆς γῆς ἐνώπιον αὐτοῦ προπεσοῦνται πάντες οἱ καταβαίνοντες εἰς τὴν γῆν καὶ ἡ ψυχή μου αὐτῷ ζῇ

31 καὶ τὸ σπέρμα μου δουλεύσει αὐτῷ ἀναγγελήσεται τῷ κυρίῳ γενεὰ ἡ ἐρχομένη

32 καὶ ἀναγγελοῦσιν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ λαῷ τῷ τεχθησομένῳ ὅτι ἐποίησεν ὁ κύριος

Tan

‎1 ‏לַמְנַצֵּ֗חַ מִזְמ֥וֹר לְדָוִֽד׃

‎2 ‏יְֽהוָ֗ה בְּעָזְּךָ֥ יִשְׂמַח־מֶ֑לֶךְ וּ֝בִישׁ֥וּעָתְךָ֗³ מַה־יָּ֥גֶיל¹ מְאֹֽד׃

‎3 ‏תַּאֲוַ֣ת לִ֭בּוֹ נָתַ֣תָּה לּ֑וֹ וַאֲרֶ֥שֶׁת שְׂ֝פָתָ֗יו בַּל־מָנַ֥עְתָּ סֶּֽלָה׃

‎4 ‏כִּֽי־תְ֭קַדְּמֶנּוּ בִּרְכ֣וֹת ט֑וֹב תָּשִׁ֥ית לְ֝רֹאשׁ֗וֹ עֲטֶ֣רֶת פָּֽז׃

‎5 ‏חַיִּ֤ים׀ שָׁאַ֣ל מִ֭מְּךָ נָתַ֣תָּה לּ֑וֹ אֹ֥רֶךְ יָ֝מִ֗ים עוֹלָ֥ם וָעֶֽד׃

‎6 ‏גָּד֣וֹל³ כְּ֭בוֹדוֹ בִּישׁוּעָתֶ֑ךָ ה֥וֹד וְ֝הָדָר תְּשַׁוֶּ֥ה עָלָֽיו׃

‎7 ‏כִּֽי־תְשִׁיתֵ֣הוּ בְרָכ֣וֹת לָעַ֑ד תְּחַדֵּ֥הוּ בְ֝שִׂמְחָ֗ה אֶת־פָּנֶֽיךָ׃

‎8 ‏כִּֽי־הַ֭מֶּלֶךְ בֹּטֵ֣חַ בַּיהוָ֑ה וּבְחֶ֥סֶד עֶ֝לְי֗וֹן בַּל־יִמּֽוֹט׃

‎9 ‏תִּמְצָ֣א יָ֭דְךָ לְכָל־אֹיְבֶ֑יךָ יְ֝מִֽינְךָ תִּמְצָ֥א שֹׂנְאֶֽיךָ׃

‎10 ‏תְּשִׁיתֵ֤מוֹ׀ כְּתַנּ֥וּר אֵשׁ֮ לְעֵ֪ת פָּ֫נֶ֥יךָ יְ֭הוָה בְּאַפּ֣וֹ יְבַלְּעֵ֑ם וְֽתֹאכְלֵ֥ם אֵֽשׁ׃

‎11 ‏פִּ֭רְיָמוֹ מֵאֶ֣רֶץ תְּאַבֵּ֑ד וְ֝זַרְעָ֗ם מִבְּנֵ֥י אָדָֽם׃

‎12 ‏כִּי־נָט֣וּ עָלֶ֣יךָ רָעָ֑ה חָֽשְׁב֥וּ מְ֝זִמָּ֗ה בַּל־יוּכָֽלוּ׃

‎13 ‏כִּ֭י תְּשִׁיתֵ֣מוֹ שֶׁ֑כֶם בְּ֝מֵֽיתָרֶ֗יךָ תְּכוֹנֵ֥ן עַל־פְּנֵיהֶֽם׃

‎14 ‏ר֣וּמָה יְהוָ֣ה בְּעֻזֶּ֑ךָ נָשִׁ֥ירָה וּֽ֝נְזַמְּרָה³ גְּבוּרָתֶֽךָ׃

Vul

1 In finem, pro susceptione matutina. Psalmus David.

2 [Deus, Deus meus, respice in me: quare me dereliquisti?
longe a salute mea verba delictorum meorum.

3 Deus meus, clamabo per diem, et non exaudies;
et nocte, et non ad insipientiam mihi.

4 Tu autem in sancto habitas, laus Israël.

5 In te speraverunt patres nostri;
speraverunt, et liberasti eos.

6 Ad te clamaverunt, et salvi facti sunt;
in te speraverunt, et non sunt confusi.

7 Ego autem sum vermis, et non homo;
opprobrium hominum, et abjectio plebis.

8 Omnes videntes me deriserunt me;
locuti sunt labiis, et moverunt caput.

9 Speravit in Domino, eripiat eum:
salvum faciat eum, quoniam vult eum.

10 Quoniam tu es qui extraxisti me de ventre,
spes mea ab uberibus matris meæ.

11 In te projectus sum ex utero;
de ventre matris meæ Deus meus es tu:

12 ne discesseris a me,
quoniam tribulatio proxima est,
quoniam non est qui adjuvet.

13 Circumdederunt me vituli multi;
tauri pingues obsederunt me.

14 Aperuerunt super me os suum,
sicut leo rapiens et rugiens.

15 Sicut aqua effusus sum,
et dispersa sunt omnia ossa mea:
factum est cor meum tamquam cera liquescens in medio ventris mei.

16 Aruit tamquam testa virtus mea,
et lingua mea adhæsit faucibus meis:
et in pulverem mortis deduxisti me.

17 Quoniam circumdederunt me canes multi;
concilium malignantium obsedit me.
Foderunt manus meas et pedes meos;

18 dinumeraverunt omnia ossa mea.
Ipsi vero consideraverunt et inspexerunt me.

19 Diviserunt sibi vestimenta mea,
et super vestem meam miserunt sortem.

20 Tu autem, Domine, ne elongaveris auxilium tuum a me;
ad defensionem meam conspice.

21 Erue a framea, Deus, animam meam,
et de manu canis unicam meam.

22 Salva me ex ore leonis,
et a cornibus unicornium humilitatem meam.

23 Narrabo nomen tuum fratribus meis;
in medio ecclesiæ laudabo te.

24 Qui timetis Dominum, laudate eum;
universum semen Jacob, glorificate eum.

25 Timeat eum omne semen Israël,
quoniam non sprevit, neque despexit deprecationem pauperis,
nec avertit faciem suam a me:
et cum clamarem ad eum, exaudivit me.

26 Apud te laus mea in ecclesia magna;
vota mea reddam in conspectu timentium eum.

27 Edent pauperes, et saturabuntur,
et laudabunt Dominum qui requirunt eum:
vivent corda eorum in sæculum sæculi.

28 Reminiscentur et convertentur ad Dominum universi fines terræ;
et adorabunt in conspectu ejus universæ familiæ gentium:

29 quoniam Domini est regnum,
et ipse dominabitur gentium.

30 Manducaverunt et adoraverunt omnes pingues terræ;
in conspectu ejus cadent omnes qui descendunt in terram.

31 Et anima mea illi vivet;
et semen meum serviet ipsi.

32 Annuntiabitur Domino generatio ventura;
et annuntiabunt cæli justitiam ejus
populo qui nascetur, quem fecit Dominus.]