A , s. m. leltre voyelle, la premiert de Cal- phabet, άλφα, indecl, (το), ou to A, induct. Grand A, A ך5יגן«, gen. A μεγάλου. Petit a, a μικρόν, jin. a μικρού. Qui ne sait ni A ni B, άναλφά- €ητος, ος, ע, Athen.

A, sans accent,^ pers. du ρτέ3. indie, du verbe Avoir. Π a, έχει. (5® p. s. <Γεχω , fut. έξω). Celui qui a, ο έχων, οντος (partic. if έχω). Π y a, έατί (5* p. i. d’είμ,ί, fut. εσορ,αι). Voyez Avoir.

A, avec accent, prepos. qui se trouve sou- vent contractee avec Carticle (au pour a le, aux pour a les), et qui se rend ordinairement engrec par le datif. Tobtirai λ Dieu plutdt qu’a vous, πείσομαι τω θεω μάλλον η ύμΐν (πείδομαι,fut. πείσο μαι), Plat.

A, decant un infinitif franqais, le plus sou- vent ne s’exprime pas en grec. Apprendre a chanter, άδειν μανθάνω, fut. μαίησομαι, Arwtt, Habile a enseigner, δεινός διδάσκειν, Xen. Le diciionnaire indiquera les exceptions.

Manieres d’exprimer la preposition A suivant ses differentes significations.

A, marquant le lieu οώ Con est, oft une chose sefait, εν, dat, : κατά, acc. A Rome, 4v ί*ώ[χη. Au marchi, έν τίί αγορά : κατά την αγοράν. On emploie aussi divers idiotismes. A la maison, οικοι. A lerre, επί γης : χαμαί. Mordu &U doigt, τον δάκτυλον δηχθείς (pari. aor. 1 passif de δάκνω, fut. δηξομαι), Anacr.

A, indignant le lieu ou Con να, προς, acc. εις ou επί, acc, Aller a Rome, εις Ρώμην πορεύομαι, fat. εύσομαι. Tirer a sa fin, προς την τελευτάν ρέπω ,, fut.

ρέψω. Revenir a sa proposition, επί την υπό- 6εσιν έπαν-έρχομαι , fut, ελεύσομαε, Isocr. On emploie aussi divers idiotismes. Aller a la maison, οικαδε ειμι,/ut. ειμι. Tomber a terre, κατά γης πίπτω, fut, πεσοΰμαι, Al. Aphrod.

A, indiquant la proximite du lieu, παρά on προς, dat. Aux portes de la ville, προς ταΐς πύλαις, Luc.

A, marquant le temps, tv, dat. : κατά, acc. παρά, acc. A midi, εν μεσημβρία. A troisheures, τη τρίτη ώρα (sous-ent. εν). A cette ipoque , εν εκείνω τω χρόνω : κατ* εκείνον τόν χρονον. Au moment du danger, παρά τούς κινδύνους. 0« emploie aussi divers idiotismes. A cette heure, νϋν: τά νυν : το νϋν έχον, ou το νυν είναι : εν τϊλ παρόντι (sous-ent. γοόνω). D’ici a peu de temps, μετ’ ολίγον. A deux jours de la, μ,ετά δύο που ημέρας. Π ftit trois jOUFS a venir, εν τρισίν ημέραις ou μετά τρεις ημέρας ou τίί τρίτρ ημέρα, ou simplement τριταΐος ίλθε ( ίρχομαι, Jut. ελιύ- σομαι), Ils furent dix ans a I’assidger, έπολιορ- κουν δέκα έτη (πολιορκέω, ώ, fut. ησω ).

Α, signifiant alternative ou succession, κατά, acc.: άνά, acc, Un a un, καθ’ ένα. Deux A deux, trois a trois, άνά δύο, άνά τρεις, et ainsi de suite, Suivre pas a pas, κατ’ ίχνος διώκω ,fut. διώξομαι. Arracher poil a poil, τάς τρίχας κατά μίαν τίλλω, Jut. τιλώ. Tour a tour, έκ περιόδευ.

A, dans les formules approximative*, η, sans regime. Ils marcher ent environ neuf & dix jours, έπορεύοντο εννέα που η δέκα ημέρας (πορεύομαι, fut. εύσομαϊ)

2                                   ΑΒΑ

Α _י btdiguant Γestimation, ία valeur, se toume ordinairement par I’adj. ώνιες, a, cv, avec le g&n. itoffe a dix francs, ύφασμα 3εκα δραχμών /»γιον _t ou (το). On pent aussi les toumer par adjeclifs de prix. A trois obolesla piece, τριω- βολιαΐος, a, ον, Al. Trail.

X, sign. une quality, un atlribut, se rend or- dinairemenl par un adjectif. Betes a comes, ζώα κερατοφορα, ων (τά), Arislt. J anon aux grands yeux, η βοώπις ״Ηρα, ας, Som.

A, exprimant la capacity, Γ aptitude, H est homme ά se facher contre vous, οΐος τί έστιν έργισΟηναί σοι ( εϊμί, fut. εσομαι; οργίζω, fut. ίσω).

A, sign. selon ou d’apres, κατά, acc. : έκ, gen. A mon avis, κατ’ έμην γνώμην. A Fimage de Dieu, κατ’ είκο'να ©ecu, A la leltre, κατά λέξιν. Jager a la mine, έκ του προσώπου κρίνω, fut. κρίνω. On emploie aussi divers idiotlsmes. A la grecque, *Ελληνικώς. A ce qu’il paralt, ώς eolxs (5« p. «. ά'έακα, sans fut.). Avous entendre, ώς λέγεις (λέγω, fut. λέξω ou έρώ).

A, pren. entre encore dans un grand nombre de locutions. A !’aide de Dieu, συν θεώ. A bonne intention, επ’ άγαΟω. A dessein, έκ προαιρέσεως, A force de travail, πλείστω πονώ. A peine, μόλις A pied, πεζή. A cheval, έφ’ ίππου. A voiles d6- ploy0es, ολοις ιστίοις. A quoi bon? τίνος ίνεκα- προς ־τίνος άν αγαθού;

£«ז autres gallicismes semblables se trouveront dans 1C dictionnaire aux mots auxquels ils se rapportent.

ABAISSEMENT, s. m. diminution de hau- teur, χά^σις _f «ως (η). Abaissement de la voix, η της φωνής άνεσις, «ως. || Action (fhumilier, de

rabaisser, ιλάττωσις, εως (η) : ταπείνωσις, εως (η), istat d’abaissement, ταπεινοτης, ητος (η). II est dans Fabaissement, ταπεινώς πράσσεί- (πράσ- σω, fid. πράξω).

ABAISSER, ν. a. faire descendre, κα6־ίημι, fut. κα6-׳ήσω, acc. [| Humilier, rabaisser, έλασσο'ω ou έλαττδω, ώ , fut, ώσω, acc. ταπεινόω, ώ, fut. ωσω, acc. Abaisser Forgueil de quelqu’un, φρόνημά τίνος κατα*στέλ)^ω, jut. στελώ, El. S'a- laisser aux pieds de quelqu’un, τινΐ προσ-πίπτω, fut. πε σου μαι, Xen. S’abaisser aux prUres, επι Γήν ικεσίαν έρχομαι, fut. ελεύσομαι. Cet homme s’abaisse,/ait des choses indignes de lui, ανάξια ίαυτοϋ ποιεί (ποιέω, ώ, fut. τ,σω). .

ABANDON , s. m. action <£abandonner, τάλβιψις, εως ΛηΑ Bibl. : εγκατάλειψις. «ως (ά).

ΑΒΑ

Basil. On toume mieux par le verbe. || ^tat (Tune personne ou (Tune chose abandonee, έρημία, ας. lUduire a !'abandon, εις μεγάλην έρημίαν κα&-ίστημι, fut, κατα-στησω , acc. Laisser a !’abandon , προ-ίημι, fut. προ-ησω, acc. : προ- ίεμαι, fut. προ-τίσομαι, acc. Laisser sa maison a !’abandon, ούδεμίαν τοΰ οικου επιμέλειαν ποιέο- μαι, ουμαι, fut. ησομαι. Aller a !’abandon, fitre a !^,abandon, εικη φέρομαι, fut. ενεχθησομαι. J’oul est a !’abandon, πάντα έρρει (ερρω, sans fut. et sans imparf.). || Douce negligence, άνεσις, εως (ή): ραστώνη, ης (η). Style ou regne un ai- mable abandon, λέξις άν-ειμένη, ης {partic. parf. passif d αν-ίημι, fut. άν-ησω ). || Cession de biens. Voyez Abandonnememt.

AB ANDONNEMENT, a. m. d£laissement, έρημία, ας (η,. |jD&rtylanent, άσωτία, ας (η): άκο- λασία, ας (η) : άκρασία, ας (η). J| Cession, παρα- ^ωρησις, εως (η). Faire abandon Dement de sa for- tune, της ουσίας παρα-χωρέω, ώ, fut. άσω : άπάν- των των οντων έξ-ίσταιχαι, fut. έκ-στϊίσου.αι, Dem-

ABANDONNER, ν. a. d&aisser , κατα-λί'.πω, fid. λείψω, acc. Abandonner son rang_P son poste, την τάξιν λείπω, Dem. Abandonner ses amis, τούς φίλους προ-ίεμαι, fut. προ-ησομαι, D&n. Abandonn4 de ses amis, φίλων έρημος, ος, ον. Pays abandonn6, χώρα έρημος, ου (η). Aban- donner quelqu’un pour un autre, άπο τίνος προς άλλον άφ-ίσταμαι, /ul. άπο-στησομαι, Abandonner les interfits de quelqu’un, των rtvi συμφερόντων άφ-ίσταμαι, Dhn. Abandonnant notre alliance, της ημετέρας αυμμαχίας άπο-στάς (part, aor, 2 if άφ- ίσταμαι), Tsocr. Je n’abandonnerai pas mon opinion, ούχ άν άπο-σταίην ων ίι-ενοηβην (£ια- νοεομαι, οϋμαι,/αί, ησομαι), Isocr. Abandonner les affaires pobliques, τά πολιτικά πράγματα άφ-ίημι, fut. άφ7<־ίσω. Dieu n’abandonne pas les gens de bien, ούκ αμελείται υπο θεοΰ άν- δρών άγαβών πράγματα ( άμελέω, ώ , jut. ησω ), Plat. Etreabandonn£ ά soi-m0me, μονοομαι, οϋμαι,

fid. ωθησομαι, Thue. Abandonnd a lui-mfime, καθ’ εαυτόν γενομενος, η, ον (partic. aor. 2 de ywp'OA^fut. γ«νήσομαι).|| Enfant abandonn^, παι- δίον έκθετον, ου (τδ). Abandonner ses enfanls, τούς παΐ£ας έζ-τίθτ,μι, fut. Οτ,σω. || Abandonner ses biens, en faire cession, της ουσίας ou τών οντων παρα-χωρε'ω, ώ,/. ησω. [| Abandonner un malade, desesptrer de son salut, τον νοσουντα άπο- γινώσκω,/ut. γνώσομαι. Abandonnfi desmedeems, υπό τών ίατρών άπ-βγνωσμένος , η, cv, Plid.

ΑΒΑ

ABD

י־־>

Abanbomnxk, livrer, ίζ--£ί£ωμι, fut, £ωσω, acc — uneville aux ennemis, πόλιν τ&ις πολιμίοις. Abandonner 3a ville au pillage, τήν πόλιν έκ-πορ- &ειν παρα-ίίίωμ:, fut.      ou επι-τρέπω, fut.

τρέψω.

s’Abamdonner ,ע. r. se livrer, έμ χυτόν επι-δΦω- μι, fut. ίωσω, avec le dat.— a la douleur, Ala paresse, τη λύπη, τη ραθυμία. S'abandonner A tons les crimes, προς τδ έσχατον τής κακίας *⁴πο-φέρομαι,/ut. ύπ-ενεχδήσομαι. AbandonnA A ses passions, ou implement abandonnA, άφετος, 0;, ον : άσωτος, ος, ον : άκόλαστος, ος, ον. [] Se confer sans reserve, έμαυτδν έπι-τρέπω, fut. τρέψω, dal. — A la volontA de quelqu’un, τινδς γνώμη. — aux circonstances, τοϊς καιροις. A cet Agard, je m’abandonne A votre prudence, tournez, je vous abandonne ce soin, έπι-τρέπω σοι την^ε ττιν έτημέλειαν. S’abandonner enticement A la volontd de Dieu, τω θεω πάντα έπι-τρέπω,

ABAQUE, 8. m. άδαξ,’ακος (δ).

ABASOURDIR, υ. α. έχ-πλήσσω ou κατα- πλάσσω, fut. πλήξω, acc.

ABATAGE, s. m. — de bois, ύλοτομία, ας, (ή). Faire un abatage de bois, ύλοτομέω ou δεν- δροτομέω ou δενδροκοπέω, ω, fut. ήσω.

ABATARDIR, υ. α. δια-φ&είρω, fut. φθερώ, acc. Leur race s’est abAtardie, δϊ-έφθαρται αυτών τδ γένος.

ABATARDISSEMENT, «. m. διαφθορά, “«(*)■

ABATIS , ί. m, — d’arbres, δένδρα κατα- €ε£λημένα, ων (pari. parf, passif de κατα- 5άλλω, fut, βαλώ). — de maisons, ερείπια, ων (τά). Faire un grand abatis de bAtes fauves, των Θηρών φόνον πολυν ίργάζομαι, fut. έργα- σομαι. [| Au pluriel, menues parties de la volatile , ορνίθων ακρωτήρια, ων (τά).

AB ATT ΕΜΕ NT, «. m. epuisement des forces, Αρρώστια, ας (ή) : ασθένεια, ας (ή) : άδυ- ναμία, ας (ή). || Dfcouragement, άθυμία, ας (ή). Tomber ou Atre dans Tabattement, άθυ- μέω, ώ, fut. ήσω. Qui est dans Tabattement, άθυ- μος, ος, ον (comp, ότιρος, sup. ότατος).

ABATTRE, ע. a. renverser, κατα-δάλλω, fut. ϋαλώ, acc. Abattre la tAte A quelqu’un, τίνος κεφαλήν κόπτω, fut, κόψω : τινά άπο-κεφαλίζω , fut. ίσω, ou καρητομέω, ώ, fut, ήσω. Abattre des fruits, άκρόδρυα σείω, fut. σείσω. Abattre une foret, ΰλην τέμνω, fut. τεμώ. JI Au figure_t abattre la puissance du senat, τήν τής βουλής

δύναμιν κατα-λύω, fut. λύσω. Abattre les forces de quelqu’un, τινά παρα-λύω, fut. λύσω,Ρ/οί. τινά «ξ-ασθενίζω, fut. ίσω, Χέη. Le poids du chagrin ayant abattu ses forces, τω βάρει τής λύπης ύπο-κλασθείσης αύτοϋ της δυνάμεως (ύσο κλάω, ώ, fut. κλάσω), Basil.

Abattre, abaisser, καθ-ίημι, fut. καθ*ήτω, acc. Abattre les voiles, τά ιστία στέλλα, fut. οτελώ, ou χαλάω, ώ, fut. χαλάσω. L’oiseau ayant abattu son vol, ou s’&ant abattu sur les buissons, κα- τα-πτάς 5 ορνις έπι των Θάμνων (καθ-ίπταμαι, fut. κατα-πτήσομαι). || Abattre le vent, la poussiAre, τον άνεμον, τον κονιορτδν παύω, fut. παύσω.

βΆβαττκε, ν. r. tomber, κατα-πίπτω ou συμ- πίπτω, fut, πεσουμαι. Son cheyal s’abat, 6 ίππος αύτοΰ κατα-πίπτει. [| Cewer, s’apaiser, παύομαι, fut. παύσομαι : λήγω, Jut. λ ω : κατα-στέλλομαι, fut. σταλήσομαι. Le vent s’est abattu, τδ χαλε- πδν τοϋ πνεύματος έληξε (λήγω, fut, λήξω.) [| Perdre courage, άθυμέω, ώ, fut. ήσ&ι. Se lais- ser abattre par I'adversitA, έν ταΐς συμφοραΐς κατα-πίπτω, fut. πεσοϋμαι. Qui a le courage abattu, το φρόνημα κατα-βεδλημένος, η, ον (pari. parf. passif de κατα-υάλλω, fut, δαλώ). Vi- j sage abattu , προ'σωπον κατα-βεβλημένον , ou (τδ).

|j Abattu de vieillesse, κατα-γεγηθακως, υϊα, δς (pari, parf, de κατα-γηράσκω, fut. γηράσομαι). Abattu de veilles, ταΐς άγρυπνίαις ίκ-τετηκώς, υΐα,ο'ς (partic. parf. ιίέκ-τήκομαι, fut. τακήσο- μαι).

ABAT-VENT, s. m. στί^^α■^, ατος (τδ).

ABB AYE, s. f.b&ntfice ecclesiaslique, κοινο- διαρχία, ας (ή), Eccl. || Couvent, κοινδδιον, ou (τδ), Eccl,

ΑΒΒή, J. m. chef d'un couvent, κοενοδιάρ״ X*ii, ον (0), Eccl.: άρχιμανίθίτης, ου (ό), G. || Clerc bu pretre, κληρικός, οϋ (0), Eccl.

ABBESSE, s. f. άρχιμανίρΐτις, ιδος (ή) , G. Μ.

ABCEDER, ν. η. se lourner en abcH3_f άφ-ίστα- uac, fut. άπο-στήσομαι, Gal.

ABGfeS,*. m. απόστημα, ατος (το). Ouvrir UO abces, απόστημα στομδω, ώ, fut, ήσω, Gab Faire suppurer un abces, απόστημα έκ-πυδω, ώ, fut. ώσω, Diosc. Π se forme un abcAs ,πύου από- στάσις γίνεται (γίνομαι, fut. γενήσομαι), Aril. Malade d’un abcAs, άποστηματίας, ου (ο), Aret.

ABDICATION,«,/.— du pouvoir, ή κατά τήν αρχήν άπόΘεσις, εως, Died. Sic, Il vaut mieux lourner par le verbe.

ABDIQUER, ע. a. — une charge, une m3-

gistTalure, τήν άρχην άπο-τίβεμαι, fut. δησομαι, Plat, ou κατα-τίΟεμαι, fut, κατα-δησομαι , Luc. ou άπ-αγορβύω, jut. άπ-ερώ, Aristl. ou άπ-0'μνυ- μαι,/ut. ομοΰμαι, Herodn. ou άφ-ίημι, fat. άφ־ησω, Plut. Ceux qui out abdiquG le pouvoir, ci rfc άρχης παυσάμενοι (παύομαι, fat. παύσομαι).

ABDOMEN, 5. m. bas-ventre, ύπογάστριον, ou (το) : ητρον, ου (το).

ABDOMINAL, ale, adj, υπογάστριο;, ος, ον.

AB^CEDAIRE, adj. L’ordre abMdaire, η κατά στοιχεϊον τάζις, εως.

ABECQUER ou ABEQUER, ν. α, ψωμίζω, pit. ίσω, acc. Aristoph.

ABEILLE, 5. f. με'λισσα, η; (ή). Le soin des tbeilles, μελισσοτροφία, a; (τη) : μελισσουργία, ας (η). Celui ou celle qui a soin des abeilles, μελιό σοτρο'φος, ου (ί, τη) ; μβλισσουργο';, ου (δ, η).

ABERRATION, ί. f. άποπλάνησις, εως (η).

ABETIR, υ. α. ηλιθιοω ou άπ־ηλιΟιο'ω, ώ,/uL ώσω, acc.

AB HOC ET AB HAC, adv. άνω και κάτω.'

ABHORRER, ν. α. μυσάττομαι, fut. άξομαι, acc.: βδελύσσομαι, fut. ύξομαι, acc,: στυγέω ou άπο׳־ βτυγ8'ω,ώ,/ι4ί.ησω, acc.: άπο-στρέφομαι,/ut. στρα- φησομαι, acc.: έχθαίρω ou άπ-εχθαίρω, fat. αρώ, acc. 8e faire abhorrer, δι’ άπεχθεία; έρχομαι, fat, ίλβύσομαι. — de quelqu’un, τινί. — des dieai

des homines, Θεοί; τε και άνθρώποις.

ΑΒΙΜΕ, s.f, gouffre sans fond, dans I'ticri- turt sainte, άβυσσος, ου (־n). || Ouverture pro- fonde, χάσμα, ατος (τδ): βάραδρον, ου (το). La terre s^tant ouverte, il se forma un ablme, ραγείση; της γης, χάσμα έγε'νετο (γίνομαι, fat. γενησομαι), Plat. Je vois la terre s’ouvrir en im- menses abtmes, χάσματα γη; δρω δι-ηνοιγμένη; επι μνίχιστον ευρυνόμενα, (δράω, ώ, fat. οψομαι: δι-αν- οίγω, /ut. οίξω : ευρύνω, fat. υνώ), Phil. Semblable a un ablme, βαραβρώδη;, *n;, ες, Plut.

Α,βΙηε, au figure _f (Mo;, 05 (0). Ablme de misire, βυθό; κακών , Cyritt. Tomber dans un ablme, ιΐς βυθόν πίπτω , fat. πεσοΰμαι, Soph. Sortir de Fabtme, την κεφαλήν των βυθών άνα- κουφίζω, fat. ίσω, Soph. Le jeu est un ablme οά s’engloulissent 19s fortunes, βάραθρον έστι τϊ>ν ουσιών η πεσσβία. Les secrets de la nature sont des abtmes, tournez, sont sans fond, άβυσσά ίστι τά της φύσεω; νοήματα.

ABIMER, ν. a, plonger dans un ablme, κατα- ΰυδίζω;, fat. ίσω , acc. : βαραθρόω, &,fut. ώσω, ecc. Abimer dans les gouffres de la mer, κατα-

ποντίζω, fat. ίσω, acc. Plut. Villes abtm^es par un tremblement de terre, πολει; σεισμώ κατ-ενε. χδεϊσαι (κατα^φερομαι,Jut. χατ-ενεχδησομαι) , Grid.

s’ArImer , ν. γ. tomber dans un ablme, είς βάραδρον κατα-φερομαι, fat. κατ-ενεχθησομαι. |j Le vaisseau ablme ou s’ablzne, η ναΰ; κατα- δύεται (κατα-δύομαι, fat, δύσομαι). Le navire s’dtant abtmd, τοϋ πλοίου καταδύντος, Dem, || S’ablmer dans les fiammes, εΐ; το πυρ συμ- πίπτω , fat. πεσουμαι. || S’ablmer dans I’&ude, ταις μελέται; έκ-τηκομαι, fat. τακησομαι. S’ablmer dans la d^bauche, άκρασία συγ-κυλινδέομαι, οΰμαι, fat. κυλισδησομαι, Abtm£ dans la douleur, τ?ϊ λύπιρ κατα-δεδυκώ; , υΐα, 0; (panic. parf. de κατα- δύομαι, fat. δύσομαι) ; ανία τετρυμενο;, η, ον (part. parf. passif de τρύχω). [| Abtm£ de dettes, κατάχρεως, ώς, ων.

ABJECT, τε, adj. ταπεινό;, η, ον (comp. δτβ- ρος, sup. οτατο;) : άγεννη;, ης, ε'ς (comp, έστερος, sup. έστατος) : φαύλο;, η, ον (comp, οτερο; , sup. οτατο;): άτιμος , ος, ον (comp, οτερο;, sup. οτατο;).

ABJECTION, S. f. ταπεινοτη;, ητο; (ΐ). Ab- jection des sentiments , ταπεινοφροσύνη, η; (η), Abjection des moeurs, άσχημοσύνη, η; (η). Tomber dans !^,abjection, ατιμία περι-πίπτω_t fat. πεσοϋααι.

ABJURATION, a. f. άπωμοσία, α; (η).

ABJURER, v. a. άπ-0'μνυμαι, fat, ομοΰμα!, dec. [| Au figure, άπο-δύομαι, fut, δύσομαι, acc.: άπο-τίδεμαι, fat. άπο-6ησομαι, acc. : άπο-τάσσο- μαι, fat. τάζομαι, dat.

ABLATIF ,a. m, η αφαιρετική, η; (sous^ ent. πτώσις), G. Μ.

ABLUTION, S. f. βαπτισμος, 05 (0), ABNEGATION, s. f. tournez par le verbe. Faire abnegation de, άπ-αγορεύω, fat, άπ-αγο- ρεύσω ou άπ-ερώ, acc, ; άπο-*τασσομαι, fat. τ& ξομαι, dat. : άπο-τίθεμαι, fat. θησομαι, acc. : άπο- δύομαι, fat. δύσομαι, acc.

ΑΒΟΙ, ΑΒΟΙΕΜΕΝΤ, s. m. ύλαγμο'ς, οΰ (ό) ג ύλακη, η; (η) : ΰλαγμα,, ατο; (τδ). [| Au fig. fetre aux abois, d I'extrfomte, εσχάτως διά· κείμαι, fut, κείσομαι.

ABOLIR, ν. α. κατα-λύω, fut. λύσω, acc.: άν-αιρέω , ώ , fat. αιρησω, acc. : καθ-αιρίω, ώ, fat, αιρησω, acc. Abolir le souvenir d’une chose, μνημην τινδ; αφανίζω , fat. ίσω. Abolir un ΐπ>- pdt, δασμόν άν-αιρε'ω , ώ , fat. αιρησω. Aboifl״ une Ιοί, νορτον άκυρο'ω, ώ, fat, ώσω, 0U ά6ε- τεω, ώ, fat. ησω. Loi sbolie ο άκυρος νσμος.

lb0Dn6s, 0( μισθωαάριε^οι, ων (part, de μισθόο- μαι, οϋμαι), avec I’acc.

ABONNIR, v. a. βελτιόω, ώ./ut. ώσω, acCs S abonnir, βελτίων γίνομαι, fut. γενησομαι : έτ.| τό κάλλιον έπιδίδωμι, fut. δώσω.

ABORD, s. m. acces d’un lieu, πρόσο- δος, ου (r!) : προσυολτί, ης (^,ή). Voyez Abord able- 1( Acces aupr&s d’une personne, πρόσοδος, cu (τ) : έντευξις, εως (ώ). Qui est d’un abord facile; εΰπρδσοδος, ος, ον : εύπρδσιτος, ος, ον. D’un abord difficile, δυσπρόσιτος, ος, ου. Faciliter 1’abord de quelqu’un, εύπρόσιτόν τινα ποιέω, ώ, fut. ησω. Son seul abord les frappa d6׳pou- vante, ε/■ της προσόδου μόνης τούτους κατ-έπληξε ( κατα-πλησσω, fut, πλτήξω), Said. |] Arrives, άφιξις, εως (η), A SOU abord en Sicile , εύθύς εις Σικελίαν άφ-ικόμενος (part. aor. (Γάφ-ικνέομαι οΰμαι, fut. άφ-ίξομαι). || Au premier abord, a la premi&e vue. Voyez »¹Abord.

d¹ Abord, adv. en premier lieu, πρώτον : rb πρώτον. St la priorite n'est qu’entre deux choses, πρότερον.|| D’abord ou tout d’abord, des le premier moment, aussil&t, εύθύς : παραχρημα : αύτίκα: παραυτίκα. D’abord que... έπει τάχιστα, επειδή τάχιστα, indie, ou έπειδάν τάχιστα, subj. !Tabard qu’il sera venu, έπειδάν τάχιστα έλθη (έρχομαι fut. ελεύσομαι).

ABORDABLE, adj. προσιτός, η, όν ; εύπρο- σίτος, ος, ον. En parlant d'unlieu, πρόσφατός, η, όν : έπίδρομος, ος, ον : πρόσοδον ou προσ&> λην έχων, ουσα, ον (partic. ά'έχω, fut. έξω). Εη parlant d'une cbte, d’un rivage, εύπροσόρμιστος, ος , ον.

ABORDAGE, s. m. choc de deux vaisseaux, σύγκρουσις, εως (η). ||^ssaut d’un vaisseau, προσ- βολή, ης (η). Monter a Tabordage d’un vais- seau, βίς ναΰν έν-άλλομαι, fut αλοϋμαι.

ABORDER, ν. η. arriver par mer, oupar eau, προσ-ορμίζομαι ou καθ-ορμίζομαι, fut, ίσο- μαι : κατ-άγω , fut. άξω : κατ-αίρω , fut. αρώ, — dans une ile, είς νήσον , Dem. Emp^cher d*a- .border, της γης άπ-είργω , fut. είρξω, acc.

Aborder, ע. a. — quelqu’un, προσ-έρχομα:, fut, ελεύσομαι, ou πρόσ-ειμι , fut. ειμΐ, dat.: έν־τυγχάνω , fut. τεύξομαι, dat. JI Aborder une question, λόγου άπτομαι, fut. άψ&μαι. Aborder les diffiCulUs, τοΐς χαλεποΐς έπιχειρε'ω, ώ, fut. ησω·

s’AboR»er, en pari, de deux personnes, συν- έρχομαι, fut. ελεύσομαι ’ συναντάω, ώ, fut. συν-

cu.JJS’abolir, passer de mode ou cfusage, άπ-αρ- χαιοομαι, ουμαι, fut. ωθησομαι. Coutume qui s’est abolie, έθος άπ-ειθισμένον, ou (partic. parf passif (Γάπ-εθίζω, fut. ίσω).

ABOLISSEMENT, i. m. ABOLITION, s.f. action (Tabolir, Μ,τάλναις, εως (ΐ) : καθαίρεσις, Εως (η) : άναίρεσις, εως (η). ]] Amnistie, άμνη- στία, ας (η).

ABOMINABLE, adj. μιαρός, ά, όν (comp, ώτερος, sup. ώτατος) : βδελυρός, ά, όν : βδελυ- κτός, וי , όν : άπότροπος, ος, ον.

ABOMINABLEMENT, adv. μιαρώς.

ABOMINATION, s, f. Objet d’abomination, μύσος, ους (το) : μύσαγμα, ατος (το) : βδέ4υγμα, ατος (το). Avoir en abomination, μυσάττομαι,/ΐι(. άξομα:, acc, : βδελύσσομαι , fut. ύξομαι, ace.: στυγέω 0U άπο-στυγέω, ώ, fut. ησω, acc. : άπο- στρε'φομαι,/ut. στραφησομαι, acc. : άπο-τροπιά- ζομαι, fut. άσομαι, acc. Qui est en abomina- lion, άπότροπος, ος, ον.

ABONDAMMENT, adv. άφθόνως : άδην.

ABONDANCE, s. /. αφθονία, ας (η) . εύ- πορία, ας (η). En abondance, άφθόνως: άδην. Avoir en abondance, εύπορέω, Zu, fut. τίσω, g&n.: άδην έχω, fut. έξω, gen. Qui est dans fa- bondance de toutes choses, πάντων αφθονία περιρ- ρεόμενος, η, ον (partic. passif de περιρ-ρέω). Vivre dans !’abondance, έν άφθόνοις 81- άγω, fut. άξω. Grenier d’abondance, σιτοβο- λιον, ου (το). || Abondancede paroles, πολυλογία, ας (·h). Parler d’abondance, αύτόθεν ou έξ επιδρομής ou εκ τοϋ παραχρημα λέγω,/ut. λέξω ou έρώ.

ABONDANT, τε, adj. άφθονος, ος, ον (comp, ώτε- ρος, sup. ώτατος) : συχνός, וי, δν (comp, ότερος, sup. δτατος) : δαψιλής, τής, ές (comp, έστερος, sup. έστατος). Abondant en quelque chose, εύ- πορος, ος, ον (comp, ώτερος, sup. ώτατος), gen. Orateur abondant en paroles, ρητωρ πολύς ών εν τοΐς λόγοις (ών, partic. ίί'εϊμι, f, εσομαι).

ABONDER, ν. η. avoir en quantity, εύπο- ρέω, ώ, fut. ησω, gen. — en richesses, χρημά- των. [J Eire en abandonee, άφθόνως έχω, fut. έξω. Les proems abondent dans ce pays, δι- χών ή πόλις γε'μει (γε'μω, sans fut.). || Au fig. Abo nd er en son sens, s'obstiner, ίδιογνωμονεω, io, fut.ridU).

ABONNEMENT, s. m. ή μίσθωσις, εως.— a un spectacle, της θέας.

s’ABONNER, v. r. μισθόομαι, οϋμαι, fut. ώσομαι, acc. — a un spectacle, τήν θέαν. Les αντήσομαι. ■®^מ׳ port. de deux vaisseaux, wy~ ABRAGEMEI^T , s. m. επιτομή, ης (ή) : συν- κρουα,/ttt. κρούσω, Polyb. : συμ-πλέκομαι, Jut. τομή, ής (ή).

πλαχήσομαί, Luc.                                                            J ABREGER, v. a. έπι-τέμνω, fut. τβμώ, acc. :

ABORIGINE, s. m 1 αύτόχβων, ονος (daf. : έπι-τε'μνομαι, Jut. τεμοΰμαι , acc. : συν-τέμνω , pL αύτόχθοσι).                                                   | fut. τεμώ, acc. Abr6ge, sois succinct, σύν-τιρ:

ABG5UVEMENT, ί. m. δροβεσία, ας (ύ)· ί (imper. de συν-τέμνω), Mnesim. Pour* abriger, ABOBNER, ν. α. ορίζω, fut. δρίσω, acc.: δρο- j συν-τεμοντι ou συν-ελόντι είπεϊν (συν-αιρέω, &,Jut.

δετέω, ώ, fut. ήσω, acc.                                                  |

ABORT1F, ive, adj. εκτρωματιαΧος, α, ον. ;

ABOUCHEMENT, ί. זח■ έντευξις, εως 0)- ΐ ABOUCHER, ν. a. — une personne avec; une aulre , wi ׳προς τινα έντευξιν ποιέω, ώ, fut.; ήσω-1| S’aboucher avec quelqu’un, wl tv-τυγί χάνω, Jut. τεύξομαι, ou συμ-βάλλω, fut, €αλώ, ou «υν-βρχομαι, fut. ελεύσομαι, ou εις λογους «μ ί χομαι .,fut. έλεύσομαι.                           I

ABOUTIR, ν. η. se terminer d, καδ-ήκω,

αιρήσω : ειπεΐν, infin. aor. 2, de λέγω, fut_n έρώ). Chemin qui abrige, οδδς σύντομος, ου (־η), Xen.

ABREUVER, ν. α. ποτίζω, fut. ίσω, acc.: άρδω, fut. άρσω, acc. : αρδεύω, fut. εύσω, acc, [| Au fig. Abreuver d'amertumes, άλγτΛονων ilfc- :;ίπλημι, jut. πλήσω, acc.

s’Abreuver, ν. r. ε’μ-πίνω, Jut. πίομαι. —- de sang, του αίματος. |) Au fig. S’abreuver de lar- raes, en verser beaucoup, δακρυρροέω, ώ, Jul. ήσω.

fut ήξω : λήγω ou κατα-λήγω, fut. λήξω. — £ quelque chose, εις τι. Plusieurs chemins y abou- tissent, καβ-ήκουσιν εις έκεΐνον τον τόπον πολλοί οδοί. Lieu οΰ aboutissent trois chemins , τρίοδος, ου (־η). Aboutir en pointe, εις οξύ λήγω. fut. λήξω. ]1 Tendre ά , συν-τείνω, fut. τενώ , avec προς et face. Ou doit aboutir une bonne administration! προς τι. τέλος δει συντείνειν την άρίστην πολιτείαν; Aristl. Faire tout aboutir λ, πάντα συν-τείνω εις τι, Dim. N’aboutiT a rien, ούδέν άνύτω ou άνύω ,fut. άνύσω , Dem. Qui n’aboutil k rien, άνήνυτος,

ABREUVOIR, s. m. ποτιστήριον, ου (το) , χοτίστρα, ας (in). Mener a !’abreuvoir, άρδ«, fut. άρσω, Berodt.

ABRAVIATEUR , s. m. b έτπτεμνόμενος, ου (part. aor. 2 mog. d's-m-τέμνω). — des ouvrages ΓAristote, τα του ‘Αριστοτέλους, Bi&ocl.

ABRAVIATION, s.f. το σύντομον σημεΐβν, ου. Ecrire par abriviation, σημειογραφέω , ώ, Jut. ήσω. Qui icrit ainsi, δ σημειογράφος, ου.

ABRI, s. m. σκέπη, ης (η), Phil. : σκέπασμα, ατος (τδ), Aristt, Abri contre le froid et la cha-

ος₉ ον, Phil.

Αβογπκ, venir d suppuration, έκ-πυίσκω or

ίχτπυέω, ω₉ fill, πυτίσω. Faire aboutir, έκ-πυόω, ω, Jut. ώσω, acc. Abcfes ρτέ3 d’aboutir, rc

εκπύημα, ατος. Rem&les pour faire aboutir, ׳ τά άναστομωτικά, ων ( ious-ent. φάρμακα), Bfip■ poor.

ABOUTISSANTS, s. m, pl. μεδορια , ων (τά).

ABOUTISSEMENT, s. m. — d’un abcis, έκπυησις, εως (ή),

ABOYER, ν. η. ύλακτέω , ω, fut. ήσω.—י &ρτέ8 quelqu’un, ηνά. || Au fig. Aboyer contre quelqu’un, τίνος καβ-υλαχτέω, ω, fut. ήσω, Piut.

ABOYEUR, s, m. qui aboie, auprapre, ύλα κπκο'ς, ή, ον. J| Au fig. bavard, κράχτης , ου (ό).

ABREG6, s. m. επίτομη, ής (ή). Faire Pa- br£g£ de... έπι-τέμνομαι,/ut. τεμοΰμαι, acc. Ap- pelant Rome un abrigi des merveilles du monde, λέγων την Ρωμαίων π&λιν έπιτομην της οικουμένης (λέγω, Jilt, λέξω ou δρω), A6kin, [| En abr£g£₇ συντομως.

ϊβΠΓ, προς χειμώνας και καύματα άλεξητήριον, ου (τδ), Plat. Qui est a Pabri, έπισκεπης, ης, ές, Arktt. Sans abri, ασκεπής, ής, ές : ασκέπαστος,

. A Pabri du vent, άπηνεμος, ος,ον. Abri pour les vaisseaux, όρμος, ου (δ). [| Au fig. Atre a

0S

ov

Pabri de... ασφαλώς έχω, Jut. έξω, προς... acc. Je suis ά Pabri des 6v£nements, εν άσφαλβΐ είμΐ τοΰ μή παθεΐν (είμ£, fut. ίσομαι : πάσχω, fut. πβί- σομαι). fitre a Pabri des revers de la fortune , έξω γίνομαι τών δυστυχημάτων (Jut. γενήσομαι). Mettre ά Pabri, έν άσφαλεΐ τίδημι, Jut. 6ήσω, acc. Mettre quelqu’un ά 1’abri de I’insulte, έξω της ύβρεως τινα ποιέω , ώ , Jut. ήσω : την ΰβρνβ τινί άμύνω, fut. υνώ.

ABRICOT, s. m. το άρμενιαχδν μηλον, ou_c ABRICOTIER, s. m. ή άρμενιακή μηλε'α, ας. ABRITER, ν. α. σκεπάζω, fut. άσω. — con- tre le froid, προς τδ κρύος. On tourne mieux, re κρύος ηνι άμύνω, Jut. υνώ. S’abriter contre 1a froid, τδ κρύος αμύνομαι, fut. υνοΰμαι. Uien abriti, εύσχεπης, ής, ές, Thiophr. Abrite de ton- tesparts, περισκεπής, ήί» ές. Den. Hal.

ιως (η): κα- τικώς. || Sans rapport,

ABS                         7

non relatif, άνετος, ος, ον. Ce mot est pris dans un sens relatif et non absolu , το ρίμα των προς τι λεγομένων έστι, και ούκ άφετον , ϋτές.

ABSOLUMENT, adv. enti&r&neni _י τελείως. [1 Souverainement, δεσποτικώς. || Absolument par- lant, κυρίως : ώστε κυρίως ειπειν (inf, aor. 2 de λέγω, fut. έρώ).

ABSOLUTION, S. f. άπολυσις, βως (ί) ; άφβ- σις, βως (ί). Donner ?absolution des p€ch& , τάς αμαρτίας άφ-ίημι,/4ί. άφ-ίσω.—a quelqu’un, τινί.

ABSOLUTOIRE, adj. «πολύαιμος , ος, ον. Sentence absolutoire, ί άφιεισα 0« σώζουσα ψί- φος, ου (partic. pr£s, (Γάφ-ίημι,/ut. άφ-ίσω, on de σώζω, fut. σώσω ).

ABSORB ANT, ante, adj. έφελκυστίχος, ί, ον,

ABSORBER, ν, a. s*imbiber de, συμ-τπνω, fut, πίομαι, acc. Theophr. \\ Attirer ά soi ou βη soi, ιφ-έλκομαι, fut. έλξομαι, acc. || DSpenser, consumer, αναλίσκω ou κατ-αναλίσχω, fut. αν- κλώσω, acc. || Occuper toute Γattention de queb- qu’un, κατ-έχω , fut, καδ-έξω, acc. Le soin de ritat I’absorbe tout entier, τοΐς ίημοσίοις πράγμα- σιν ολος κατ-έχεται. Etre absorb^ tout entier dans une occupation, όλος ·ίμι περί το πράγμα (Jut. εσομαι).

ABSORPTION, s. f. καπάποσις, βως (η),

ABSOUDRE, ע. α. άπο-λύω , fut. λύσω, acc.:

I άφ-ίημι, fut. άφ-ίσω, acc. — de !^,accusation > ταυ εγκλήματος, D&n. Π fut absous par sen- tence des juges, ψίφω των δικαστών άφ-tifa , Gaz. Absoudre quelqu’un d’un crime capital, θάνατον τίνος άπο-ψηφίζομαι, fut. ίσομαι, ^tntiph. Je ne vous prierai pas de m’absoudre, ού ίεί- σομαι υμών άπο-ψηφίζεσθαί μου (δέομαι, fut. δεί- σομαι), Plat.

ABSOUTE, s.f. η των αμαρτιών άφεσις, βως, ABSTEME, adj. άοινος, ος , ον, Xen.

s’ABSTENIR, ν, r, a.’K-iyrpp.tx.i^fut. άφ-έξομαι, gen. — de tousles plaisirs, πασών ίδονών, —de faire quelque chose, τοϋ ποιεΐν ou ώστβ μη ποιεϊν, ou μη ποιεΐν τι. Ne pas s’abstenir do faire quel- que chose, ούκ άπ־έχομαι το μη ούχΐ ποιησαί τι, Je ne pus m’abstenir d’entrer, ούκ άπ-εσχομην ti μη ούκ εΐσ-βλ&εΐν(«ισ-έρχομαι, fut. ελεύσομαι),

ABSTERGER, ע. α. σμίχω, fut. σμίξω, acc. ABSTERSIF, γ?ε , adj. σμηκτικός, ή, ο'ν, ABSTINENCE, s. f. vertu de s’abstenir, έγ- «ράτίΐα, as (ί)* || Privatio» volontaire de cer·

ABS

ABROGATION, 3. /. άκύρωσις, τάλυσις, εως (η) : άθέτησις, »ως (η): αναίρβσις 0Μ καδαίρεσις, εως (η).

ABROGER, ν. α. άκυροω-ώ, fut, ώσω, acc, : κατα-λύω,/«ί. λύσω, acc. * άθ&τέω, ώ, fut. ησω, acc.: άν-αιρε'ω ou καθ-αιρεω, ώ, fut. αιρησω, acc. Abroger par un vole contraire, άποχειροτονέω, ω, ίσω, acc. : άπο-ψηφίζομαι, fut. ίσομαι, acc.

ABRUTIR, ע. α. άγριόω ou άπ-αγριοω, ώ, fut. ωσω, acc.

ABRUTISSEMENT, 5. m. άπαγρίωσις, βως (η).

ABSENCE, s. /. ή απουσία, ας. En votre absence, σοΐί άπ-ο׳ντος (partic. ίΓάπ-βιμι_י fut. απ- έσομαι). Absence hors du pays, αποδημία, ας, (ί). Il a fait trois mois d’absence, τρεις μίνας άπ- ״δημησεν (άπο-δημέω, ώ, fut. ησω), Absence (?un an, άπενιαύτησις, βως (η). Faire une ab-1 sence d’un an, άπ־ενιαυτέω, ώ, fut. ίσω : άπ-βνιαυτίζω, fut, ίσω. Faire une absence de trois ans, τρι&τβις άπενιαυτίσεις δια-τελέω , ώ, fut. τβλέσω, Plat. Adoucir les peines de !’absence, tournez, charmer la solitude, την ερημιάν κηλίω, &, fut. ίσω. |] Absence d’esprit, παράνοια, ας! (η). Il a des absences , εστιν δτβ παρα-φρονεί; ou παρα-κοπτει (παρα-φρονέω, ώ ·,fut. ησω : παρα- κόπτω,/«#״ κόψω).

ABSENT, τε, adj. άπών, οϋσα, ον (part. pr. ιΓάπ-ειμι). Etre absent, άπ-βιμι, fut. έσομαι. Il y a quatre mois que je suis absent, τέσσαρας ηδη μίνας άπ-ειμι. Etre absent une ann^e entire, άπ-βνιαυτίζω , fut. ίσω. — UD jour entier, άφ- ημερεύω, Jut. δύσω. —toute la nuit, άπο-νυ- κτερεύω, fut. βύσω. Etre absent de son pays, άπο-δημέω, ω, Jut. ίσω. Qui est absent de son i pays, άποδημος, ος, ον.

s’ABSENTEE, v. r. άπ-ειμι, fut. έσομαι. — ώ’υη lieu, τοπου.

ABSINTHE, s. f. άψίνδιον, ου (το). Vin d’ab- iintbe, ο άψινθίτης οίνος, ου.

ABSOLU, he, adj. entier, complei, parfait, τέλειος, ος, ον : συντελίς, ίς, ές. || Souverain qui commands absolument, αΰτοκρατορικος, ׳ή, ο ν : δεσποτικος, ί, ον, Maltre absolu, αύτοκράτωρ, ορος (0) : δεσπότης, ου (0) : μοναρχος, ου (0). Μ0- narchie absolue, μοναρχία, ας (η). AutoriU ab- solue, η άνυπεύδυνος άρχί, ηζ. ίΐΐτβ maltre absolu, δεσποτέω, ώ,/«ί. ίσω, gen. : δε αποζώ,fut. οσω, gen.: μοναρχέω, ώ, fut. ίσω, gen. Avoir sur ses allies une autoritd absolue, των συμμάχων δβσπο- ζω, fut, οσω. Dem. D’un ton absolu δεσπο-

8                        ABU                                                        ABU

tains aliments, άγευστια, ας (η), avec le g&1. ·άπαν-ορθοω, ώ,/ui. ώσω, Isocr. Telle est la force Jour d’abstinence, ή άποκρεως ήριέρα, ας, Faire des abus, τοσοΰτον σθε'νει το κακοήθες (σθένω, sans abstinence de... άπ-εχοααι, Jut. άφ-ίξ0|4αι, αέη. || fut. :κακοήθες, neutre de κακοήθης),

Οΐέίβ serdre, ή σκληρά δίαιτα, ης. Ordonner 1’abs- Abus, erreur, άμ.άρτηι*α, ατος (το). (Test ua tinence a un malade, rev νοσοϋντα σκληρώς διαι- abus que de croire, toumex, il n’est personne τάω, ώ, fut. διαιτήσω.                             qui en son bon sens croie, ούκ εστιν, όστις φρο-

ABSTINENT, ΤΕ, adj. εγκρατής, ής, ές. νών οιεται (φρονέω, ώ, fut. ήσω : οιο^αι, fut. οίή- ABSTRACTION, s.f. άφαίρεσις,εως (ffjristt. σοραι). || Peine perdue, ρ-αταιοπονία, ας (ή). Ce

Par abstraction, εξ άφαιρεσεως,                                      serait un abus, μάταιος av ειη πονος («jm,

ABSTRACTIVEMENT, adv. έξ άφαιρέσεως, fut. iaopwu). || Tromperie, απάτη, τ.ς (ή). Ce n’est

Jristt. άφαιρερατιχώς, TYeoi.                                          qu’abus et tromperie, δολος ίστί πάντως καί

ABSTRAIRE, ν, α. άφ-αιρεο^αι, ουααι,/id. άπατη. || Jugement rendu sans competence, ή αιρήσοριαι, acc.                                       περί των ριή καθ-ηκόντων κρίσις, εως (καθ-ήκω,

ABSTRACT, λιτέ, adj. άφαιρε^ατικός, ■ή, ον, fat. ήξω). Appeler comme d’abus, τον καθ-ήκοντα

ΝίοΖ. Les choses abstraites, τά έξ άφαιθε'σεως ou κριτήν έπι-χαλέοριαι, oujxai, fut. καλέσομαι.

έν άφαιρέσει, Aristt. || Sciences abstraites, afrs- ABUSER, v. n. faire mauvais usage, άπο- (ruses, αί απόκρυφοι ίπιστήριαι, ών || Eire abs- χράοριαι ou παρα-χράι>[Ααι ou κατα-χράοροαι, trait, distrait, άλλοφρονέω, ώ,/ut. ήσω.         ώρ,αι, fut. χρήσοριαι, dat. — d’une confidence

ABSTRUS, use, adj. άποκρυφος, ος, ον. pour accuser quelqu’un,r& πεπιστευριένω εις ou ABSURDE, adj. άτοπος, ος, gv (comp. ώτερος, προς τίνος διαβολήν, Si nous en abusons, εάν sup. ώτατος): άλογος, ος, ον (comp, ώτερος, sap. ώτα- ;?.ή δικαίως τούτω χρώμεθα ($ldy. de χράομαι, τος). N’est׳-il pas absurdede...?πώς ούκ άλογονέστι; ώριαι). Usez , mais n’abusez pas, χρώ , ρ.ή άπο- Bern. Π faut 6tre bien absurde, pour ρβπ8βΓ.״πάν- χρώ, || Abuser de son autoriti sur quelqu’un, των «λογιότατον πεπονθασιν, οσοι νοαίζουσι (πάσχω, τή εξουσία κατά τίνος κατακορως χράομαι, ώρ,αι, parf. πέπονθα : νοιχίζω ,/«L ίσω), /socr.                                                 Ρήϋ.: τίνος κατα-κυριεύω , fut. εύσω , Bibl. JJ

ABSURDEMENT, adu. άτοπως ; άλογως. Abuser d^ne femme, γυναίκα δια-φθείρω,/ai ABSURDITY, «. f. caract&e de ce gid est φδερώ, Lys.

absurds, ατοπια, ας (η). || Chose absurds, ατοπον Abuser, v. a. tromper, άπατάω ou έξ-απατάω, ou άλογον τι (neutre d’άτοπος ou cf άλογος, ος, ον), ώ,Jut.ησω, acc.: ay&heJuL σφαλώ, acc.: παρα- Ce serait le comble de !’absurdity de... αλογω- κρούω, fut. χρούσω, acc. ΐ φενακίζω,‘·*fut. ίσω, τατον πάντων άν είη (εί^ί, fut, εσορ,αι), avec Cinf. _acc. Abuser par de belles paroles, δολίοις λογοις Dire des absurdity, παρα-ληρεω, ώ , fut. ησω. βουκολέω, ώ, fut. ησω, ou παρ-άγω, fut. άξω ,

ABUS, s. m. mauvais emploi d'une chose, acc. Abuser par des prestiges, κατα-γοητεύω, άποχρησις, εως (η) : παράχρησις, εως (η). L’a- fut. _aCc. Facile a abuser, εύεξαπάτητος, ος, bus des richesses, το τοΐς χρηρ,ασιν άπο-χρησθαι ον. Se laisser abuser, άπατάοριαι, ώριαι,/ui. ηδή- ou παρα-χρησθαι (infinit. de παρα-χράψαι et da- _σΟρ,αι : σφάλλομαι, fut. σφαλησοριαι: παρα-κρού(^ τΜ-χθά0|4αι, ωραι). Abus de confiance, απιστία, _tua1,/ut. χρονσΟησορΛΐ : βουκολέο^αι״ οϋρ-αι, fut -ς (η). Abus de la force, βία, ας (η). Abus de η6ησ0|χαι. — par quelqu’un, ύπο τίνος. ||S’abuser, pouvoir, υβρις. εως (η). || Abus de mots, κατά- se tromper, γνώρινι σφάλλομαι, ou simplemtnt χ,ρησις, εως(ή). Employer un mot par abus, σφάλλομαι,/uX. σφαλησοριαι: αμαρτάνω ,Jut. aptap- καταχρηστικώς $ημΛ τι έκ-φε'ρω,/ui. εξ־οίσω. τησουιαι. V0US VOUS abuse! tellement que...

Abus, desordre, mat, κακόν, ου (το). Le plus τοσουτον του αληθούς ημάρτηκας, ώστε.;־. S’a- souvent on η exprime pas ce mot, et Con se baser dans ses espirances, τής ίλπίδος σφάλ- sertd’un adjectif ou (fun participe neutre. Le λοριαι, fut. σφαλησοριαι. Si je ne m’abuse, a plus grand abus e’est que, πάντων δέ χείρι- ce quit me semble, ε^.01 δοκεΐν ; ώς β^λοι δοχεϊ στον, ότι... Il y a surtout deux abus tr&-nuisi- (δοκε'ω, ώ,/ut. δόξω).

Lies, δύο εστί τά βλαβερότατα , Bern. H a ABUSIF, ive, adj. employe par abus, mxo- remCdii a tous ces abus, ταυτα πάντα δι-ωρ- χρηστικός, ή, ον. |j Au fig. qui n’est pas bien_t δώσε (δι-ορδοω, ώ, fut. ώσω), Lsocr. Reformer ούκ όρθο'ς, ή, ον. |l Injuste, άδικος, ος, ον (comp. IfiS abus dans le gouvernement, τά τής πό.־ως ώτερος, sup. ώτατος).

ABUSIVEMENT, adv. par abus, καταχρη- στικώς. || Mai, d tor2_p ούκ ορθώς. [] Injuslement, αδίκως.

ACAB1T, 8. m. φύσις, εως (τη). D’un bon acabit, εύφυής, ής, ές. Da ιηέπιβ acabit, ύμο- φυής, וי;, ές.

ACADEMICIEN,8. m. phiiosophe de 4a secte academique, ακαδημαϊκός, οΰ (ό). || Mem- bre (Tune academic, ix τής ακαδημίας (iota״ ών, οντος, partic. (Γείμί),

AC AD EM ΙΕ, 8./. society savante, ακαδημία, _αί (ή). || Acadimie d’armes, παλαίστρα, ας (η). Academic de jeu, κυβευτήριον, ου (το).

ACADEMIQUE, adj. qui est de la sects aca- dbmique, ακαδημαϊκός, ή, ον. || (>ui est du style OU du genre academique , επιδεικτικός, ή, όν. Style academique, ή επιδεικτική λέξις, «ως. Dis- cours academique, 6 επιδεικτικός λόγος, ου.

ACADEMIQUEMENT , adv. έπιδεικτικώς.

ACADEMISTE, 8. m. παλαιστρίτης, ου (ό). ACANTHE, s. /. plante, άκανθος, ου (ή). ACARIATRE, adj. δύσκολος, ος, ον (comp. ώτε- ρος, sup. ώτατος): δυσχερής, ■ής, ές (comp, έστερος, sup. ίστατος) : χαλεπός, ή, όν (comp, ώτερος, sup. ώτατος) : κακοήθης, ης, «ς (comp, έστερος , sup. Αστατος): πικρός, ά, όν (comp, ότερος, sup. ότατος).

ACCABLANT, τε, adj. δυσαχθής, ής, ες επαχθής, ής, ές: δυαφόρητος, ος, ον: δυσβάστακτος, 0;, ον : βαρύς, εΐα, ύ (comp, ύτερος, sup. ύτατος) : χα- λεπός, ή, όν ( comp. ώτερος, sup. ώτατος).

ACCABLEMENT, s. m. etat du corps abaltu par la maladie, ασθένεια, ας (ή) : αδυναμία, ας (ή). Etre dans Faccablement, άσδενέω,ώ, fut. ήσω : άδυναμέω, ώ, fut. ήσω. || £tat de resprit abattu par la douleur, άθυμία, ας (ή). Etre ou tomber dans Faccablement, άθυμεω, ώ, fut. ήσω. Tous les esprits sent dans Facca- blement, πάντβς τον νοΰν είσί κατα-βεβλημένοι (κατα-βάλλω , fut. βαλώ) ou κατα-πεπληγμένοι (κατα-πλήσσω , fut. πλήξω). || Accablement d’af- {hires, πραγμάτων όχλος, ου (ό). Dans Faccable- ment d’affaires OU je suis, εμού πράγμασιν ούτω περι-σπωμένου (περι-σπάω, ώ,/uZ. σπάσω).

ACCABLER, ν. a.faire succomber par trap de. charge, κατα-βαρύνω ou κατα-βαρέω, ώ, fut. ήσω, acc. — d’un fardeau, τω φορτίω. fl Accabler de coups, πληγαϊς συν-τρίβω ,/uh τρίψω, acc. Ac- cablet d’injures, κατ-ονειδίζω, fut. ίσω, acc. Ac- cablerde mauvais traitements, χαδ-υβρίζω, fut. ισω, acc. Accabler par I’exc^s du travail, xara-

πονεω, ώ, fut. ήσω, acc. Etre accabie sous le poids du travail, πόνοις άπο-κάμνω,/!ιΖ. καμοΰμαι, Sire accabie d’affaires, μυρίοις πράγμασι περτ- σπάομαι, ώμαι, fut. σπασθήσομαι. Etre accabH de chagrin, τγί λύπη χατα-δύομαι, fut, δύσομαι. Etre accabl0 de mille douleurs, περιωδυνίαις πιε- ζομαι,/Ηί.πιεσθήσομαι. Etre accabW de sommeil, δπνω κατα-φέρομαι, fut. κατ-ενεχθήσομαι. Ac- cabl6 dedettes, κατάχρεως, ως, ων. || Accabler d’honneurs, de louanges, μυρίαις τιμαΐς, μυρίοις ίγκωμίοις άπο-σεμνύνω, fut. υνώ , acc. Accabler de bienfaits, μεγάλα ou τά μέγιστα εύ-εργετέω, ώ, fut. ήσω , acc.

ACCAPAREMENT, s. m. μονοπώλια, ας (ή).

ACCAPARER , ν, α. συν-ωνέομαι, ουμαι, fut, ωνήσομαι, acc. Herodn.: μονοπωλέω, ώ,/ut. ήσω, acc. Strab. Accaparerles denies, μονοπωλίαν των ώνίων κατα-σκευάζω, fut. άσω, Aristt. ||Aa fig. Accaparer les suffrages, τάς ψήφους συ-σκευά- ζω,/ui. άσω.

* ACCAPAREUR, s. m. loumez par le verbe.

ACCEDER, ν. η, προσ-τίθεμαι, fut. θήσομαι, dat, Plut, : συν-αινέω ou συγκατ-αινε'ω, ώ, fut. Οϊίνέσω, dat. Xen.

ACCELERATION, $. f. — du mouvement, ή τής χινήσεως έπιτασις, εως. — des affaires, tournez par le verbe.

ACCElERER , V. a. έπι-ταχύνω , fut. υνώ , acc. : έπείγω ou κατ-επείγω, fut. έπείξω, acc. : έπι-σπεύδω, fut. σπεύσω, acc, Acc610rer le mou- vement , την κίνησιν έπι-τείνω, fut. τενώ״

ACCENT, ί. m. inflexion de la voix, φθόγγος, ου (ό). Avoir un accent Stranger, ξενικόν τι φθέγ- γομαι, fut. φθέγξομαι. Le plus souvent on toumc par voix, φωνή, ής (ή). Aux accents de savoix, προς την αύτοϋ φωνήν. || Parler avec accent, avec force, έν-τκίνω, fut. τενώ : δια-τείνομαι, fut, τενοΰμαι. II Accent grammatical, τόνος, ου (ό): προσωδία, ας (ή). Mettre !’accent sur une syllabe , συλ- λαβήν τονόω, to,fut. ώσω.

ACCENTUATION, s. f. ή προσωδία, ας. Les regies de !’accentuation, οΐ προσωδιακοί κανόνες, ων, Gramm.

ACCENTUER, ν. a. marquer Γaccent, re νόω, ώ, fut. ώσω, acc. [J finoncer fortement, tv- τείνω, fut, τενώ., acc.

ACCEPTABLE, adj. δεκτός, ή, όν : άπόδεχτος_ι ος , ον: εύπροσδεκτος, ος, ov.Qui n'est pas accep- table , άναπόδεκτος , ος, ον.

I ACCEPTATION ₉ a. fl αποδοχή, ής (ή)· Pro-

FRANC.-GREC. —י □

poser une Ιοί a Γacceptation du peuple, νόμον !εως (η) : συγχαταίνεσις, «ως (ώ), || Accroissement εισ-φέρω, fut. «ίσ-οίσω.                         ¹

ACCEPTER, ע. α. Βεχομαι ou άπο-Βεχομαι οηπροσ-Βεχομαι ou άνα-Βέχομαι , fut. Βέξομαι, acc. Qui est accepts, Βεχθείς ou άπο-Βεχθείς ou προσ- Βεχθείς ou άνα-Βεχθείς, «ίσα, έν. Accepter la paix, την ειρηνην ομολογέω, ώ ₉fitt. ώσω. Accepter des conditions, δμολογίαις συν-τίθεμαι, fut. θη- σομ&ι.

ACCEPTION, s. f. sens, signification , χτήμα- σία, ας (η): «ppwjvsia, ας (מי) : νους, οΰ (δ). Avoir telle OU telle acception, τούτο ΐ «κείνο σημαίνω, fut. ανώ. Avoir une acception diffdrente, άλλο τι ση- μαίνω. Avoir la m£me acception, ταύτο σημαίνω. Mots qui ont la m6me acception, λεξεις συνώ- νυμοι, ων (at)- Ces mots sont employes dans la m6me acception, συν-ωνυμεΐ ταΰτα (συν-ωνυμεω, ώ, fut. ώσω). Qui a deux acceplions, Βιπλοσώ- μαντος, ος, ον, dristt.

Acception de personnes, προσωποληψία, ας (ώ), Bibl. Faire acception des personnes, ιτροσωπο- ληπτβω, ω, fut. ώσω, Bibl.: τά προσωπα'λαμβάνω, fut. ληψομαι, Blbl. Sans acception de personnes, αιτρβσωπολώίττως, Bibl.

ACCltS, s. m.facilite <Tapprocher, πρ&σοΒος, ou (ώ). Donner acc£s a quelqu’un, προσοΒον nvt ΒίΒωμι,/ut Βώσω. — dans un lieu, «ΐς ou προς το'πον.—aupr&s de quelqu’un, προς τινα. D’un ac- Cis facile, «ύπρο'σο,Βος, ος, ον : «ύπροσιτος, ος, ον. D'un acc&s difficile, ΒυσπρδσοΒος, ος , ον : Βυσπρο- σίτος, ος, ον. Avoir accesaupris de quelqu’un, πνΐ πλησιάζω, fut. άσω.

Aco^s d^une maladie, χαταβολώ, ώς (ώ), Β&η.ι «ΐσβολή, ώς (ή), Gal. Accfes avec redoublement, παροξυσμός, οΰ (ό), Gal. Avoir un accfcsde fievre, πυρετώ άλίσκομαι, fut. άλώσμαι. Luc. Il n’a eu qu’un acces, άπαξ κατ-ελήφβη (κατα-λαμβάνω Jut. κατα-λώψομαι). || Accede folie, ο της μανίας παροξυσμός, ού. Avoir un acces de folie, τοϋ φρον«ΐν «ξ-ίσταμαι, fut. εκ-στώσομαι. || Accfes de colure, ορ-ρί, ϋς (ώ). Dans un acces de colure, Bi’ οργής. Avoir un accis de coUre, οργίζομαι ou παρ-οργίζομαι, fut. ισδώσομαι : παρ-οξύνομαι, fut. υνδώσομαι. || Par accis, par intervalles, «κ Bta- λ«ίψ«ως. Il a desaccis de Iib6ralit6, «στιν οτ« με- γχλοπρεπώς φαίνεται (φαίνομαι,, fut. φανώσομαι).

ACCESSIBLE, adj. προσιτός, ώ, όν, Tr^s-ac— eessible, ευπρόσιτος, ος, ον : «ύπροσοΒος, ος, ον. Peu accessible, ΒυσπροσοΒος, ος, ον.

ACCESSION, s, f. consenlement, ανναίν«σις,

addition, ׳προσθήκη, ης (׳ή): έπιβολώ,'ΰς (ώ).

ACCESSOIRE , adj. πάρεργος , ος, ον. jj SuAsf· πάρεργον , ου (τδ), dristl.·. προσθήκη, τη; (־η), Dem. Eire regards comme un accessoire, «v προσθήκης μέρει «ιμί, fut. εσομαι, D&n. Regarder comme un accessoire , εν πάρεργου μερει ou έν παρέργω τίθεμαι, fut. θησομαι, 0U ποιεομαι, οΰ- p&1,fut. ώσομαι, acc. Les autres choses ne sont que des accessoires _י τα Bi άλλα προσθηκαι, jurist!.

ACCESSOIREMENT , adv. «χ πάρεργου : εν παρέργω ; παρέργως.

ACCIDENT, s. m. casfortuit, συμφορά, ας (־ή)· Les accidents qui sont arrives, τά συμ-βάντα. — qui arriveront, τά μέλλοντα συμ-βαίνειν (β־υμ-βαί- νω,/u(. βτίσοααι). Il lui est arrive un accident f&cheux, Be ivov τι αύτω συν-έβη. S’il lui arri val I quelque accident, tfil mourait, t* τι πάθοι (πά- σχω, fut. πείσομαι). Par accident, ίκ τύχης. ||Les accidents, en termes de philosophic, τά συμβεβη- κότα, ων.

ACCIDENTEL, elli , adj. qui arrive par ha~ sard, τυχηρος, ά, o'v. |j En termes de philos* συ a- βεβηκώς, υια, ος.

ACCIDENTELLEMENT, adv. par hazard, ix τύχης. || En termes de philos. συμβεβηχότως.

ACCLAMATION , s. f, «πιφώνησις, «ως (ώ): ίπιφώνημα, ατος (τδ) : ευφημία, ας (f), Pousser des acclamations , επι-φωνεω, ώ, fut. ώσω ί επι- βοάω, ώ, fut. βοησομαι: έπ-ευφημέω, ώ,/uG ώσω, Hom. Recevoir avec de grander acclamations, μετά μεγάλης «ύφη μ ας                                                           fut. Βέξομα<*

acc. H^rodi׳!.

AOCLU1ATER, v. a. οικειοω, ώ , fut. ώσω, acc.— dans un pays, χώρα τινί. S’acclimater sous un ciel humide et froid, ύγρω xzl χειμβρίω ύ»ρι έν-«θίζαμαι, fut. ·θισθησομαι, Herodn.

ACCOINTANCE, a. f. κοινωνία, ας (η), Plat. —aveequelqu’un, ׳προς τινα. Avoir des accotn- lances, τινί κοινωνέω, ώ, fut. ησω, Plat.

ACCOLADE, s. f, περιβολώ, ης (η), Plat. Donner Γaccolade, περιβάλλω, fut. βάλω, PluL — a quelqu¹un, nva.

ACCOLER, ע. a. embrasser, περί-βάλλω, fut βάλω, acc. [\ Joindre, assembler, συν-άπτω, fut άψω, acc.: προσ-άπτω, fut. άψω, acc.

ACOOMMODABLE, adj. «ύΒιάλλακτος, ος,

ACCOMMODATE, s. m. — des viandes , ή των χρεών άρτυσις. «ως, || Accommodage des cheveux , ώ της χο'μης Βιακο'σιαησις. «ως.

ACCOMMODANT, ante, adj. εύσύμβολος, ος, j

11 ον : εύσυναλλακτος, ος, ον : εύάγωγος, ος, ον : I ϊδκολος, ος, ον (comp. ώτερος, 8up, ώτατος): έπιει- [ «τής, ης , ε'ς (comp, έστερος, Sup. έστατος).

ACCOMMODEMENT, 5. m. ajustement, δια- ζόσμησις, «ως (1η). || Temperament, moyen terms, μέτρον, ου (ό). || Conciliation , συναλλαγή, ης (1η). En venir ά un accommodement, εϊς συναλλαγήν συμ-βαίνω, fut. βησομαι.

ACCOMMODER, ν. a. arranger, appreter, παρ a-σκευάζω, fut, άσω, acc, : εύτρεπίζω, fut. ίσω, acc. || Jssaisormer, άρτύω, fut. ύσω, acc. || Meltre en ordre, δια-κοσμε'ω, ta,fut, ■ησω, acc. : δια-τάσσω, fut. τάξω, acc. : δι-οικονομέω, ώ, Jut, ησω, acc. : δι-ευθετε'ω _ז ώ, fut. τήσω, acc. Ac- commoder ses aiffaires, τά πράγματα δι-ορθδομαι, ου μαι, fut. ώσομαι. || Mettre en rapport avec, πρ οσ-αρ μο'ζω,/ut. αρμόσω, acc. : προσ-οικειοω , ώ, fut. ώσω, acc, Accommoder son discours au godt des auditeurs, προς χάριν λέγω, fut. λέξω OU έρώ. ]j Satisfaire, convenir, χαρίζομαι, fut. ίσο fiat, dat. Pour vous accommoder, προς χάριν ־την σην. Tout ce qui peut vous accommoder, οσα σ<κ *προς χάριν ten : δσα σοι συμ-φέρει (συμ-φέρω,/ut. συν-οίσω). Cela m’accommode, ταΰτά μοι καλώς εχει(εχω, fut. Ιξω). Facile λ accommoder, εύκολος, ος, ον. Difficile a accommoder, δύσκολος, ος, ον. Accom- modez-moi de cette maison, tournet, vendez-la- moi, ττ,νδε μοι ׳την οικίαν άπο-δοσο (άπο-δίδομαι,^; fut. δώσομαι). Ce marchand vous accommodera au mieux, ρφστα εκείνω δια-πράξτρ (δια-πράσσομαι, fut, πράξομαι). |ί Terminer ά 1'amiable, δια- τίθεμαι, fut. θησομαι, acc. : δι-αλλάσσω ,fut. αλ- λάξω, acc. : δια-λύω, fut. λύσω , acc. — un dif- terend, une querelle, διαφοράν, ερΐν.

5^י Accommoder , prendre ses commodites, τά έμαυτω συμφέροντα ζητέω, ώ, fut. ησω (συ μ- φέρον, οντος, oar tic. neutre de συμφέρω). || S’ac- commoder de, se cantenter, άρκέομαι, οΰμαι,/ut. άρκεσθησομαι, dat.: στεργω, fut. στέρξω, acc. ou dat. : αγαπάω, ώ , fut, fata, acc, ov. dat. S’ac- commoder de peu , ολίγω άρκέομαι, ούμχι. |j S’ac- commoder i., se conformer, άκολουθέω, ώ,/ut. τίσω , dat, S’accommoder aux circonstances, τοϊς καιρό Γς ou τοϊς πράγμα σι ν άκολουθέω, ώ, fut. fata: τ&ες παρουσι συμ-φέρομαι , fut, συν-ε^εχθησομαι, plut. S’accommoder aux d&irs dautrui, ταΐς άλλων επεθυμίαις χαρίζομαι,fut. ίσομαι. || Ilsse sout accommod&, arranges, συναλλαγάς εποιησαντο (ποιίομαι,’ οΰ^αι^ fut. ίσο μαι).

ACCOMPAGNATEUR, s. m. loumapar le verbe.

ACCOM? AGNEMENT, a. m. action tTac- compagner , ακολουθία , ας (τή). || Suites , cons&- ?uetice, παρακολούθημα, ατος (τό). || Accompagne- ment de musique , προσωδία, ας (τη). Chanter aveo accompagnement de flftte, de guilare, προς αυ- λον, προς κιθάραν άδω, fut, ασομαι. — dinstru- ments quelconques, οργάνοις προσ-άδω, fut. ασο- a at.

ACCOMPAGNER, ע, a. alter avec, άχολου- θέω ou συν-αχολουθέω ou παρ-ακολουθέω, ώ, f, ησω, dat. II les ascrmpagnait dans leur marche, συν- επορεύιτο βϊύτοις (συμπορεύομαι , fut, εύσομαι), Bibl, Les Arcadiensquiaccompagnaienl^vandre, οί παρ’ Εΰανδρον Αρκάδες, ων, Plut. Accompagner par honneur, παρα-πέμπω, fut. πέμψω, acc. Plut. — pour servir de garde, δορυφορέω, la,fut. ησω, acc. Thue. Se faire accompagner d’une troupe d’esclaves , ύπο πολλών οίκετών δορυφορέο- μαι, οΰμαι,/ut. ηθτίσομαι. Accompagnd de plu- sieurs personnes, συν πολλοΐς. j| Ache ter une maison accompagnle de son jardin, οικίαν αύτώ τω κηπω ώνέομαι, οΰμαι, fut. ώνησομαι. |J La d0U- leur accompagne ordinairement la volupte, επεται τοΐς τερπνοϊς τά λυπηρά (έπομαι, fut. εψομαι), Plat. |ϊ Accompagner un present de paroles obli- geantes, προσφιλείς λάγους δώρω επι-τίθημι ou προσ-τίθημι, fut. θτησω. Il accompagna cette ac- tion de paroles violentes, κρατερον δε μϋθ&ν 5π- έτελλε (έπι-τέλλω, fut, τελώ), Hom. || Accom- pagner, en t. de musique, προσ-άδω, fut, faz- μαι, dat. — avec la fldte, προσ-αυλέ» , ώ, fut. νίσω, dat. Accompagner sa voix d un luth, ou s’accompagner, προς κιθάραν $δω, fut. φσομαι. Instruments dont on s’accompagne, τά προσωδά όργανα, ων.

ACCOMPLIR, ν. α. άπο-τελεω, ώ, Jut. τε- λε'σω, acc. : τελειδω, ώ, fut. ώσω, acc, Accom- plir une promesse, un d^sir, την ύπδσχ«σιν_ϊ την επιθυμίαν άπο-πληρόω , ώ, fut. fata. Si mes ddsirs s’accomplissent, έάν κατ’ εύχην μοι γένηται (γίνομαι, fut. ^wfabpjH,). Cette prediction s’est accomplie, άπο-τετέλεσται τό μάντευμα (άπο-τελεω, ώ, fut. rtXwa). Ses esp0rances ne «’accompli- rent pas _י τνίς ελπιδος άφ-ημαρτε ( άφ-αμαρτάνω, fut. αμαρτησομαι). || L’annie £lant accomplie, πλη ρωθέντος τοΰ ενιαυτού (πληρδω, ώ, fut. ώσω). 11a cent sept ans accomplis, ετη έπτά και έκατδν δια- τετίλεκε (δια-τελέω. ώ, f. τελέσω). fl Accompli, par^

fail, τέλειος, a, ον.—sous tousles rapports, «ατά ׳πάντα. Qui est (Tune vertu accomplie, την αρετήν OH τά ηθη τέλειος , a , ον.

ACCOMPLISSEMENT, s. m. achivement, τελείωσή, ιως (η). || Accomplissement des d&irs, η των επιθυμιών άναπληρωσις, εως, || Ses projets n’ont point eu leur accomplissement, τών βκ- ^ουλευμκνων άπ-έτυχε (άπο-τυγχάνω,/Μ1. τεύξομαι).

ACCORD, «. m. — de voix ou <£instruments, αρμονία, ας (η), Plat.: συμφωνία, ας (η), Plat, iUre d?accord, συμ-φωνέω, ώ, fut. ·fat*, dat. N’fitre pas d’accord, δια-φωνέω, ώ _י fut. ηαω. Qui est d’accord, σύμφωνος, ος, ον. Qui ne lest pas, διάφωνος, ος, ον. II Accords, sons, accents, φθόγγοι, ων (οι) : μέλη, ών (τά). Accords m6- lodieux, μελωδία, ας (τη),

Accord, conformite , συμφωνία, ας (η): εύαρμοστία, ας (η). Eire d’accord, συμ-φωνέω, ώ , fut. ησω : συν-αρμοστέω, ώ, fut. ησω : συν-αρμό- ζω ou συν-αρμόττω,/ΐεί. αρμόσω. —avec quelqu’un ou quelque chose, τινί, quelquefois προς τινα , προς τι. ΐΐτβ d’accord avec soi-m^me, έμαυτω συμ-φωνέω, ία, fut. ησω. N’fitre pas daCCOrd, δια-φωνέω , ώ, fut. ησω : δια-φέρομαι, fut. οίσομαι. — avec quelqu’un ou quelque chose, τινί. — avec soi-m^me, έμαυτω δια-φέρομαι. || Accord de sentiments, ομόνοια, ας (η). Eire d’ac- cord , en ce sens, όμονοέω, ώ, fut. ιήσω. Mettre d’accord, είς ομόνοιαν «ך» , fut. άξω. Accord de vues, d’opinions , δμογνωμοσύνη, 1ης (η). Eire d’accord pour les opinions, ομογνωμονέω, ώ ,fut. ησω. D’un commun accord, έχ μιας *ρώμης. Tomber d’accord avec quelqu’un , τινί συμ-φέ- ρομαι,/uf. συν-οίσομαι ou συν-ενεχθησομαι : τινι συν-τίθεμαι,/ut. συν-δησομαι. J’en to mb e d’ac- cord, χάγώ σύμ-φημι, fut. φησω. D’accord , soit, je le veux bien, ειεν (5® pers. pl. opt. ρτέ$. ύΓείμί).

Accord , accommodement, δμολ&γία, ας (η) : τυνθηχη, της (η): συναλλαγή, ης (η), Faire un ac- cord avec quelqu’un, προς τινα συνθτίκας ποιέο- μαι, ουμαι, fut. ησομαι. Carder 1’accord qu’on a fait, τάς συνθηχας φυλάσσω, fut. άξω. Le rom-pre, τάς συνθηχας. λύω,/ul. λύσω. DaCCOrd fait, am τοΐί συγκειμένου, Polyb. || Accords, con- l ent ions pretiminaires de mariage, έγγύη , ης (η), Eustath.

Accord, en t. de gramm. concordance des mots, σύνταξις, εως (η).

ACCORD ABLE, adj. συγχωρητέος , a, cv.

ACCORDANT, ante, adj. σύμφωνσς,ος, ον ACCORDE, a. m. fiance, νυμφίος, ou (0). Ac* cordie, S. f. νύμφη , ης (ή).

ACCORDER , υ. a. mettre d’accord un ins- trument, a^^,fut. αρμόσω, acc. Essayer d’ac- corder un luth, την χέλυν πειράζω,/wL άσω. |ן Mettre (?accord unc chose avec une autre, άρ- μοζω ou συν-αρμόζω ou προσ-αρμοζω, fut. af> μόσω, acc. — avec une autre chose, £λλω τινι, ou προς άλλο τι. || Concilier, δι-αλλάσσω ou συν- αλλάσσω, fut. άξω, acc. Differend qu’on ne pent accorder , η αδιάλλακτος ίρις, ιδος. |j Ac- corder ou faire accorder les mots , συν-τάσσω. fut. τάξω, acc.

Accorder, octroy er, συγ-χωρε'ω, ώ, fut. ησω, acc. : κατ-αινέω, ώ, fut. αινέσω, acc. Accorder par faveur , χαρίζομαι ou χατα-χαρίζομαι, fut. ίσομαι, acc. Accorder par un signe de Ute, έπι-νεύω, fut. νεάσω, acc. Je vous accorde ma fille, την παιδά σοι έγγυάω, ώ,/uL έγγυησω, Herodt. Ayant accord^ a Scipion la main de sa fille, Σκιπίωνι την ίαυτοΰ θυγατέρα κατ-αινέσας (αινίω, ω,/. αινέσω), Plut. Accorder la liberty a quelqu’un, ελεύθερον είναι τινα έάω, έώ, fut. έάσω. S’ils lui accordaient d’etre le mattre de tons les homines, εάν πάντων αύτω διδώσιν ανθρώπων κυριω ■γίνεσθαι (δίδωμι, fut. δώσω). Je vous accorde que cela soit ainsi, συγ-χωρώ σοι τοΰΟ’ ούτως ίχειν(συγ-χωρέω, <a,fut. ησω). Je vous accorde ce que vous dites, κάγώ σύμ-φημι δ λέγεις (σύμ-φημι, fut. φησω), Dbn.

s’Accorder, ν. r. συμ-φωνέω, ώ,/ut. ησω. — avec quelqu’un, τινί. Ces choses s’accordent entre elles, ταυ τα συμ-φωνεί άλληλοις. Les actions s’ac״ cordent avec les paroles, συμ-φωνει τά έργα ?.:λ: λογοις. Ce qui s’accorde avec les faits, τά συν ־ άδοντα τοϊς εργοις (συν-άδω ,fut. άσομαι), Arwfi. Les savants s’accordent sur ce point, την αύτή» γνώμην έχουσιν οί σοφοί περί τούτου (έχω, fut. έξω). isocr. Tout le monde s’accorde a donner le pre- mier rang a la vertu, όμολογουμένην ίχε. παρά πάντων την προτίμησιν η άρετη (ομολογέω-ώ , fut. τ'σω), Basil.

ACCOSTERjU. a. aborder, προσ-έρχομα,,/at ελεύσομαι, dat. |j S’accoster des mediants, lesfre- quenter , τοΐς πονηροϊς όμιλέω, ώ,/wt ησω.

ACCOTER, 11. a. appuyer , έρείδω ou προο ερκίδω, fut. ερείσω, acc. S’accoter contre UU arbre, δε'νδρω έρείδομαι, jut. έρεισβησομαι.

ACCOUCHEE, 5. f. λεχώ, gen. οΰς (η).

ACCOUCHEMENT, s. m. τοχος, ου (δ): λο-

χβία * ας (ή). Douleurs de !.^,accouchement, ώδίς 09t ώδίν, ™ς (η). Accouchement pinihle, δυσ- τοκία, ας (ά).

ACCOUCHER, v. n. enfant er _y τίκ.,·ω , fut. τέξομαι, acc. Accoueher d’un gar^on , άρρενοτο- «ω, ώ,/«(. άσω. Accoucher d’une fille, θήλυ- τοκέω , ώ, fut. άσω. Accoucher de deux jumeaux, δισσογονέω , ώ י fut. άσω.

Accoucher, ע. a. aider une femme ά accou- cher, μαιεύομαι, fut. μαιεύσομαι, acc.

ACCOUCHEUR, s, m. δ μαιβυομενος , ου (part. pres, de μαιεύομαι). L’art de !’accoucheur, ά μαιευτικά, άς (sous-ent. τέχνη). Acoucheuse, s.f. μαιεύτρια , ας (ή).

s'ACCOUDER, 1׳. r. διαγκωνίζομαι _tfut. ״— sur quelque chose, ini τίνος.

ACCOUPLEMENT, s. m. action efunir par couples, σύζευξις, εως (η). || Union des sexes chez les animaux, δχεία ας (ά) : μίξις, «ως (ά).

ACCOUPLER, ע. a. unir par couples, συν- δυάζω,/ui. άσω, acc. : συ-ζεύγνυμι, fut. ζεύξω , acc. \\Rapprocher les sexes, συν-δυάζω,fut. άσω, acc. Poll. ין S’accoupler, v. r. οχεύω fut. εύσω, Aristt.: μιγνυμαι,/ut. μιγάσομαι, Poll.: συν-δυάζο- μαι, fut. ασθάσομαι, Xen.

ACCOURCIR, ע. a. abreger en retranchant, επι-τέμνω,/ut. τεμω, acc. || Abreger en resserranl, txo-irrs^M.fut. στελώ, acc. || Accourcir un chemin, συντομωτέραν την οδόν ποιέω, ώ, fut. ησω.

ACCOURCISSEMENT, s. m. επίτομά, ης (ά) : συστολή, ης (η). Voyez Accourcir.

ACCOURIR, ν. η. προσ-τρέχω, fut. δραμου- μ’αε: προσ-διδράσκω, fut. προσ-δρασομαι : προσ- δέω, fut. θεύσομαι.— vers quelqu’un, τινί ou προς τινα. Accourir en foule, συν-τρέχω, fut. δραμοΰμαι. Accourir a Rome, εις £ώμην σπεύδω , fut. σπεύσομαι. Accourir au secours, βοηθέω, ώ, fut. άσω. — de quelqu’un, τινί.

ACCOUTREMENT , s. m. στολισμός , οϋ (δ).

s’AGCOUTRER, ν, r. στολίζομαι, fut. ισθάσο- μαι. S’accoutrer d’un vieil habit, ρακίον περί- βάλλομαι, fut. βαλουμαι. Comme te voila accou- tri, οΐα βαδίζεις άμπεχόμενος (άμπέχομαι, fut. άμφέξομαι), Luc.

ACCOUTUMANCE, s.f. συνήθεια, ας (ά).

ACCOUTUME , ee, adj. ordinaire, συνάθης, ϊΐς, ε;, εΐωθως, υϊα, ος. C’itait la !^,ironie accou- tumec de Socrate, αυτή εκείνη η εΐωθυΐα ειρω- νεία τοϋ Σωκράτους, Plat. Ma maniere accou-

Plat. A la maniere accou tumie, χατά το είωθο'ς. Sa maladie accoutumie, η συνήθης αύτώ νόσος, Plut. Rendre a un mort les devoirs accoutumis, τω τελευτάσαντι τά συνηδη OU τά νομιζόμενα ποιέω, I ώ, fut. άσω.

Accoutume , part. Voyez Accoutumer.

ACCOUTUMER, n. a. έθίζω ou συν-εθίζω, fut. εθίσω, acc. — quelqu’un a quelque chose, τινά τι ou προς τι. — a faire quelque chose, τι πο·.εtv. Accouturner a la servitude, au silence, δουλεύειν, σιωπάν εθίζω, acc, Il faut les accou- turner A entendre cela, έθιστε'ον αυτούς τοιαδτα άκούειν, Isocr. Accoulumant les jeunes gens aces spectacles, συνήθεις ποιων τους νέους ταϊς τοιαύ- ταις οψεσι (ποιέω, ώ , fut. άσω), Plut.

S’accoutumer , 11, γ. εθίζομαι οu συν-εθίζομαι, fut. εθισθάσομαι. — A quelque chose, τί ou προς τι. Accoutumi A faire quelque chose , ποιεϊν τι συν-ειθισμένος, η, ον, Accoutumez-vous a n’avoir pas 1’air maussade, εθιζε σαυτόν μη σκυθρωπόν είναι, Isocr. AccoutumA A cela, τούτοις έν-ει8ι- σμένος, Herodn. ou προσ-ειθισμένος, η, ον, Χέη. ί τούτοις συνάθης, ης, ες, Plut. Accoutumis λ la fatigue , του καμειν ε’θάδες οντες, ,Plut. j| Etre ac- coutumi, avoir coutume, είωθα (parf d’tftu, mu- sit£). Qui est accoutumi A tout critiquer, ιίωθώ: □πουν έπι-σκώπτειν (σκώπτω , fut. σκώψω). Αθ coutumie a rester a la maison , δι’ έθους ίχουσσ οίκοι κατα-μένειν (έχω, fut. εξω : κατα-μένω), fut. μένω), Plut, Accoutumi a rire , γελαστιχο'ς, ά, ον. — A pleurer, θρηνητικός, η, ον, et ainsi de beaucoup d’autres mots. Qui n’est pas accou- tumi, άάθης, ης, ες. — a quelque chose , τινός. Qui n’est pas accoutumi a perdre, τοϋ ζχμιόυσθαι άπειρος, ος, ον. S’accoutumer a quelqu’un , τινι οίκειόομαι, οΰμαι, fut. ωθάσομαι,

ACCRjfeDITER , υ. α. — quelqu’un, συν- ίστημι, fut. συ-στάσω, acc. — quelqu’un aupres d'un autre, τινά ίτέρω τινί. S’accriditer aupres de quelqu’un, παρά τινι αξίωμα κτάομαι, ώμα׳ , fut. κτάσομαι. Homme fort accriditi, άντπρ μεγίύ׳ λου αξιώματος. |] Accriditer quelque chose, πι~ στόομαι, οΰμαι, fut. ώσομαι, acc. — des fables ₇ μύθους, —une nouvelle, αγγελίαν. Conte accri- diti, πλάσμα πιστευόμενον, ου (part, passif de ׳m״ στεύω, fut. εύσω). Cette nouvelle s’accridite, ή φάμη πιστεύεται ou πίστεως τυγχάνει (τυγχάνω. fut. τεύξομαι). Cette opinion est fort accr&iitiej πλεΐστον ισχύει ηδε ־η δόξα (ισχύω, fut. ύσω)״

ACCROC, ί. m. σχίσμα, ατος (τόΛ. Faire 11η

tumie de deviuer Tavenir, ά είωθυΐά μοι μαντικά, I

&CCTOC & son habit, le dAchirer, τό ΐμάτιον σχίζω, fui. σχίσω.

ACCROCHER , v. a. saisir avec un croc , ap- πάζω,/ttt. άσω ou άξω, acc. || Attache?, προσ* αρτάω, ώ, fat. ήσω, acc. Accrocher a un clou, από πασσάλου άρτάω, &,fat. ήσω, 014 κρεμάννυμι, fut. κρεμάσω, acc. || Arr&er, έπ-έχω, fat. έφ- έξω, acc, : εν-έχω, fat. βν-έξω, acc, Il fut ac- Cr0ch0 par son habit, ή έσύής αύτοΰ κατ-εσχέθη [*ar-έχω,/ut. χαΟ-εξω). Il s’6tait accrochd dans les buissons, ίν-«πέπλΕκτο βάτοις («μ-πλέκω, fat, πλέξω). L’affaire est accroch^e, εμ-πεπόδισται το πράγμα (εμ־παδίζω ,fat. ίσω). || Heart er contre, προσ-κρούω, Jut. κρούσω, dat. Accrocher le char d’un autre, τίνος άρματι προσ-χρούω. S’accrocher, enparlant de deux chars, συγ-κρούω, fat. κρούσω. || S’accrocher i, se tenir d... εχομαι, fat, έξομαι, gen, — a une tranche, κλάδου. || Accrocher, 0. n. en part, tfune poulie qui sfarr&e, έν-δάκνω, fut. δήξομαι, Synes.

ACCROIRE, ע. n. Faire accroire, persuader, πείθω, fat, πείσω, acc. — quelque chose a quel- qu’un, τινά׳ τι, Il leur fit accroire qu’il n’aspi- rail pas au souverain pouvoir, δόξαν αύτοϊς παρ·εΐχεν, ως ούκ άντι-ποιεΐται τη; αρχής (παρ- έχω, /κί,έξω). [| En faire accroire aqueiqu’un, τινά φενακίζω, fat, ίσω. || S en faire accroire, μεγαλαυχέω, ώ, fat. ήσω. R s’en fait trop ac- croire, μεϊζον φρονεί τοΰ δέοντος (φρονέω, ώ, fat, ήσω).

ACCROISSEMENT, s. m. αύξησις, «ως (ή): έπίδοσις, εως (η). Prendre de Taccroissement, έπίδοσιν λαμβάνω, fat. λήψομαι, Jsocr.

ACCROITRE, ν. a. augmenter,o&fya ou αύξά- νω, «π-αύξω ou επ-αυξάνω, fat, αυξήσω, acc. || Aocrottre, ν. η. ou s’accroltre, υ. r. αυξομαι ou αυξάνομαι, fat. αύξηδήσομαι : «πι-δίδωμι, fat. δώσω, Leur bonheur s’accrolt sensiblement, πλεΐστον επι-διδοΰσι προς ευδαιμονίαν, Isocr. Ses forces se sont accrues de beaucoup, μεγάλη αύτώ προσ-εγένετο δύναμις (προσ-γίνομαι, fat. γε- νησομαι), Diod.

s’ACCROUPIR, ע, r, ύπο-καύ-έζομαι, fat, εδοΰ- μαι. S’accroupir au coin du feu , rp εστία παρα- καθ-ιζομαι. fere accroupi, Οακεύω, fat. εύσω, Pilil. : θακέω, ώ, fat, ήσω, Eschyl,

ACCROUPISSEMENT, s. m. θάκημα, ατος (το), Soph.

ACCUEIL, s. m. ύποδοχή, η; (ή). Faire ac* cued, ou faire un bon accucil, φιλοφρονώ; δέ­χομαι ou ύπο-δέχομαι ou προσ-δέχομαι ou άνω- δέχομαι, Jut. δέξομαι, ace. Faire un mauvais ac- cueil, κακώς ύπο-δέχομαι, fat, δέξομαι, acc.

ACCUEILLIR, v. a. ύπο-δέχομαι ou προα- δέχομαι OU ανα-δέχομαι, fat. δέξομαι, acc, U fut bien accueilli, ασμένως OU φιλοφρονώ; ύπ~ εδέχ&η. Accueillir qaelqu’un en lui serrant la main en signe d amili^, τινά δεξιο'ομαι , οΰμαι, fut. ώσομαι.|| fere accueilli d un orage , ύπο χ«ν μώνος κατα-λαμβάνομαι, fat. ληφθησομαι.

ACCUL, a. m. στ«νοχωρία, ας (η).

ACCULER, ν. α. στβνοχωρέω, ώ, fat. ησω, acc. — centre un mur, προς τοίχον. S’acculer, έρείδομαι ou προσ-ερείδομαι, fat. ΓρείσΟησομαι. —· centre quelque chose, τινί.

ACCUMULATION, s. f. σώρ«υσις, «ως (ifi).

ACCUMULER, v. a. σωρεύω ou έπι-σω- ρεύω, fat. «ύσω, acc. : έπ-αγείρω, fat. αγερώ, acc. Accumuler tr&sor sur trfeor, χρυσόν ά- πλετον συν-άγω, fat. άξω, Basil.

ACCUSABLE, adj. ύπόδικος, ος, ον.

ACCUSATEUR, s. τη. atrice , s. f. καττίγο- ρος, ου (σ, η). L’accusateur et !’accuse, σ διώ» κων καί ό φευγων, gen, οντος (panic, pres, dr διώκω et de φεύγω).

ACC US ATI E , 5. m. αιτιατική, ης (η), sous- ent. πτώσις.

ACCUSATION, s. f. κατηγορία, ας (η). Accusation en forme, γραφή, ης (η). Accuse* tion, c*est~d'd1re imputation, reproche¹, αιτία, a; (η): ίγκλησις, εως (η) : έγκλημα, ατος (τύ). Intenter une accusation contre queiqu’un, κατά τίνος κατηγορίαν ποιέομαι, οϋμαι, fat. wow- σομαι. Intenter en justice une accusation dⁱiL ligalitA contre quelqu’un, παρανόμων γραφήν ou simplement παρανόμων (sous-ent. γραφήν) τινά γράφομαι, fat. γράψομαι, Dem, Intenler a quelqu’un une fausse accusation, αιτίαν ψευδή τινι έπ-άγω, fat. άξω. Mettre hors d’accusation, της αιτίας τινά έξ-αιρέω, ώ, fat. ήσω. Repous- ser ais01nent une accusation, αιτίαν εύχερώ. δια-λύω, Jut. λύσω. Rejeter !’accusation sur un autre, την αιτίαν τινί άνα-τί6ημι, fat. θησω. Souffrir !’accusation la plus injuste, άδικωτά- την αίτίαν ύπο-μένω, fat. μενώ. Beaucoup d’ac* cusations s’ilevent contre lui, πολλαί κατη- γορίαι κατ’ αύτοΰ γίγνονται (γίνομαι ,Jut. γενήσομαι). || Chefs d’accusation, εγκλήματα, ων (τά). R0- pondre aux chefs d’accusation, πρός τά έγκλή- μ«τα άπο-λογέομαι, οΰμαι, fat. ήσαμαι.

ACCUSE, i. m. ο φεύγων, οντος (partic. de φ_£ύγω). L’acCUS0e, s. f. i φεύγουσα, 71;.

ACCUSER, ע. a, κατηγορέω, ώ , fut. ησω, avec le gen. de la personne et race, de la chose. — quelqu’un d’une injustice, τίνος άδίκημα. — un fils aupres de son pere, τοϋ υίου προ; πον πατέρα. Accuser en forme, au criminel, ■γράφομαι, JwL γράψομαι, acc. Accuser quel- tjU’un de trahison, προδοσία; τινά γράφομαι, fitre accuse de..., φεύγω, fut. φεύξομαι, gen. Dans le sens plus vague rfimputer, faire un reproche, on emploie souvent έγ-καλέω, ώ, fut. καλε'σω, avec le dat. de la personne et I’acc. de la chose, ou αίτιάομαι, ώμαι, fut. άσομαι,; avec race, de lapersonne. Accuser quelqu’un d’impidld, ασέβειαν rtvt έγ-καλέω, ώ, fut. καλεσω. On ac- cuse la fortune de ce que..., ίγ-καλεϊται τγί τύχη qti ₉ dristt. On ne nous accuse jamais de possdder injustement, ούδεί; ούδέποδ’ ημΐν έν- εκάλεσεν αδίκως κεκτημένοι;, Thue. Je VOUS accuse de manger sans rien faire, αιτιώμαι σε αργόν έσδίειν (αίτιάομαι, ώμοι, fut. άσομαι), Λ^η. Il vous accuse d’avoir fait cela, έπ-at- τιάται ύμάς τούτο ποιησαι, Aristph. On accuse Ines discours, περί τού; λο'γου; aiwav έχω,/ul. έξω, Plat. On m’accuse de cela, αιτίαν εχω τούτου ou έπι τούτω. Χέη. On 1’accuse d’etre trop doux, αιτίαν έχει πραότατο; stvat, Synes. De quoi m’accuse-t-on? τί; η αιτία; || Il s’accu- sait de sa t&ndritd, il se la reprochait,. έαυτω επ-εμε'μφετο τί; τόλμης (έπι-με'μφομαι, fut, μέμ- ψομαι), Luc. S’accuser d’une faute, I'avouer, αμαρτίαν ομολογε'ω , ώ , fut. ησω.

ACfiPHALE, adj. άκε'φαλος, ος, ον.

ACERBE, adj. στρυφνό';, η, ο'ν (comp, οτερος, sup. οτατος). |] Au fig. πικρό';, ά, ο'ν (comp. οτερος, sup. οτατος).

ACER BITE, s. f. στρυφνο'τη;, ητος (η).

ACiRE, εε , adj. δξύ;, eta, ύ (comp. ύτερος, tip. ύτατος).

ACET ABLE , s. m. κοτύλη, η; (η).

ACESCENT, EWTE, adj. δξυνομενο; , η , ον par tic. passif <Γ οξύνω, fut. υνώ), Gal.

AC^TEUX, euse , adj. οξηρδς, ά, ο'ν.

ACHALANDER, 0 .ע. εύδόκιμον ποιε'ω, ώ, fut. ησω, acc. Achalandd, de, εύδδκιμο;, ο;, ον : συχνός, η, ον.

ACHARNEMENT, 3. m. fureur implacable, τ, απαραίτητο; όργτί, ης. Avec acharnement, άπα- ραιηίτω;. [[ Passion ejfr£n£e, μανία, ας (η). Pour- suivre avec acharnement quelque chose qu’on desire , τινι επι-μαίνομαι, fut. μανουμαι. || Opi- nidtretf, αΰδαδία, ας (η). Soutenir avec achar- Dement, αύθαδώς δι-ϊσχυρίζομαι, fut. ίσομαι, acc. Poursuivre avec acharnement, ίγ-καμαε, fut. κείσομαι, dat. Voyez Acharner.

ACHARNER, v. a. exciter d se battre, έπ-οτρύνω, fut. υνώ, dat. Thue. || S’acharner, υ. r. s'attacker avec fureur d sa proie, εγ-κειμαι, fut. κείσομαι, dat. S’acharner a la poursuite des ennemis, τοΐ; πολέμιοι; £γ*χειμαι, Plut. S’acharner sur les ruines de la ville, τοΐ; λειψά־ vet; τη; πόλε ως εγ-κειμαι, Synes. Achamd, de, αδιάλλακτο;, ος , ον ; απαραίτητο;, 0;, ον. Etre acharnd contre quelqu’un, προ; τινα άδιαλ- λάκτω; έχω,/ut. έξω. Annibal, I’ennemi le plus acharnd des Romains, έ τοΐ; Ρωμαίοι; δυσμενε- στατο; ’Αννίβας. S’acharner au travail, τώ πονώ προσ-καρτερέω, ώ, fut. Ύ&ω.

ACHAT , 5. m. acquisition, ώνησις, εως (η). Achat fait au marchd, άγο'ρασις, εως (η): άγο- ρασία , ας (η) : άγορασμο'ς, οΰ (6). Faire un achat, voyez Acheter. || Chose achetee, ώνηρια, ατο; (το ): άγόρασρ-α, ατα; (to).

ACHE,. s. m. plante, σέλινον, ου (το).

ACHEMINEMENT, s. m. έφοδιον, ου (το).— au bonheur, της εύδαιαονία; 0U εΐ; την εύδαι- ρ.ονίαν.

ACHEMINER, υ. α. προ-άγω, fut. προ-άξω, acc. Acheminer quelqu'un aux honneurs, et; τά; άρχάς nvt προ-οδοποιέω, ώ, fut. ησω. Ache- miner une affaire a sa fin, το πράγμα προ- άγω, fut. άξω. y S’acheminer, lire ou se met· Ire en route, πορεύομαι, fut. πορεύσομαι. || S’a- cheminer, sfavancer, προ-βαίνω, fut. βησομαι. S’acheminer aux honneurs, »ί; τά; άρχάς προ- κοτττω, fut■. κο'ψω,

ACHETER, ע. α. ώνέομαι, οΰμαι, fut. ώνη- σομαι (aor. ά^ησάμην 0U έπριάμην), acc. — de quelqu’un, παρά τίνος. — presque pour rien, άντ’ ούδενδς. — pour de 1’argent, χρημάτων. — a bon marchd , ολίγου.׳—cher πολλου.—deu\ ou trois oboles, δύο η τριών οβολών. Cette maison a dtd ache Ιό e fort cher, η οικία πλείστου έωνηδη. Acheter au marchd, άγοράζω, fut. άσω , acc. Acheter une robe a des marchands, αγοράζω χκώνιον παρά των πωλούντων. Je veux m’ache- ter une voiture, όχημα πορίσεσβαι on ποριεΐσδαι μέλλω, fut. μελλησω (πορίζομαι, fut. ίσομαί). Avoir envie d’acheter, ώνηηάω, ώ,fut. άσω,

ace. : ώνησιίω , sans fut. Qu’on peat acheter , ώνιςς, ג oa c;, ov : άνητο'ς, ή, ov. Qu’on n*a pas besoin d’acheter, άπρία,τος, ος, ον. Achet6, au propre et au fig. ώνητδς, ή, ov. D6cret obtenu par des suffrages achet^s, το ώνητδν ψήφισμα, ατος. J’achite la gloire au prix de ma vie , ώνοΐίμαι τής ψυχής την ^οξαν, Plut. L’honneur s’ach^te au prix du sang, αίματος ώνια εστίν מ־ αρετή, Eschin. La gloire ne s*acbfete pas & prix d’argent , ίδξα ούκ ώνητή χρημάτων , Isocr.

AGHETEUR, s. m. άνητης, οϋ (0) : άγο- ραστής, 05 (ό).

ACHIEVEMENT, s. m. τελείωσις, εως (־ή).

ACHEVER, ν. α. άπο-τελεω, ώ, fut. τε- λεσω , acc. : τελειοω, ώ, fut. ώσω, acc. : άνύω ou άνύτω, fut. άνύσω, acc. Achever son dis- cours, τον λογον £ια-περαίνω, fut. ανώ. line peut venir a bout d’achever son discours, י53ס ίξ-ανύσαι τον λογον δ’ύναται (έξ־ανύω, fut. -ανύσω). Achever UD ouvrage , το εργον άπ- εργάζομαι, fut. βργάσομαι. La guerre serait άέ]a achevta, ^ι-επεπρακτ’ άν ό πόλεμός (3ϊα-πράσ- σομαι, fut. πραχθήσομαι). Achever de compter, Jt-αριθμέω, ώ, fut. ήσω. Achever d’instruire, Λια-παιδ'ιύω, fut. εύσω , et ainsi (fun grand nombre d'autres verbes. || Achever, 6ter un reste de vie, κατ-εργάζομαι, fut. εργάσομαι, acc. Il Tacheva d’un coup de hache, κατ-ειργάσατο αύτον πελε'κει. || Achevd , accompli, parfait, ά «גת—τετελεσμένος, וו , ον (partic. ίΓάπο-τελέω, ώ) : rtUiQC, α, ον (comp, οτερος, sup. δτατος). Achev3 de tout point, κατά πάντα τέλειος, α, ον.

ACHOPPEMENT, s. m. Pierre d’achoppe- flaent, πρόσκομμα, ατος (το).

AC1DE, adj. οξύς, eta, ύ (comp, ύτερος, sup. ύτατος): όξώ£ης, ης, ες, Gal. Les acides, ra δξώ£η, ών, Gal.

ACIDITY, ». m. δξύτης, ητος (η), Al. Apkr.

ACIDULE, adj. ΰποξυς, υς,υ,Ρίοίυ.

ACIER, ί. m. χάλυψ, υβός (0). Fait d’acier, χαλυ βίκος, ή, ον.

ACOLYTE, S. m. ακώλυτος, ου (ό), Eccl.

AC Ο NIT, s. τη. plante, άκο'νιτον, ou (τδ).

s’ACOQUINER, ע. r. προσ-εθίζομαι ,jut. ισθή- σομαι, dat. S’acoquiner a une vie molle et bin&mte , επί τδ ραδυμεΐν άπο-κλίνω, fut. κλινώ.

ACOUSTIQUE, adj. άκου στίχος, ■«,ov.yL’acous- tique, science, ή ακουστική, ής (sous-ent. τέχνη).

ACQUtREUR, s. m. κτήτωρ, ορος (έ). L’ac- quireur de ce champ, 6 τον αγρόν κτησάμενος, ου (partic. aor. l^er de κτάομαι, ώμαι).

ACQU^RIR, v. α. κτάομαι, ώμαι, fut. κτη» σομαι, acc. Acquerir en outre , έπι-κτάομαι ou προσ-κτάομαι, ώμαι, acc. AcquGrir ou s’acqu6- rir un tr^s-grand renom , μεγίστης Λοξής έπι״ τυγχάνω,/ut. τεύξομαι. Sachez que l’exp6rience s'acquiertpar la pratique, ισθι ττν εμπειρίαν γινο- μένην ίκ των πράξεων (γίνομαι, fut. γενησομαι : Acquis, ise, part, κτηθείς, εϊσα, ε'ν.— par quel- qu’un, τινί. Cet homme m’est tout acquis, 05- τος εμοί ωκείωται (οιχειοω, ώ, fut. ώσω).

ACQUETS, s. m. pl. τά κτητά, ών.

ACQUIESCEMENT, ί. m. συγκαταδεσις, εως (η). Acquiescement aux volonUs de quel- qu’un, מ־ προς τινα εύπείδεια, ας. Donner son acquiescement a... συγκατα-τίδεμαι, fut. 6η- σομαι, dat. Le refuser, άπειθέω,/ut. ήσω, dat.

ACQUIESCER, υ. η. συγκατα-τίΟεμαι, fut. δησομαι, dat. : συγκατ-αινεω , ώ, fut. αχνίσω, dat. Acquiescer aux propositions, τοϊς παρα-καλου- μένοις συγκάταινος γίνομαι ,fut. γενησομαι, Dem.

ACQUISITION, ί. f. faction cfacquerir, κτησις, εως (η). || La chose acquise, κτήμα, ατος (το). Faire des acquisitions, voyez Acquerir.

ACQUIT, s. m. εκτισις, εως (η). |J Pour Fac- quit de sa conscience, par manifere dAcquit. άφοσιώσεως χάριν, προς άφοσίωσιν. Faire quelque chose pour !⁷acquit de sa conscience ou par ma- niere d’acquit, άφ-οσιοομαι, οϋμαι, fut. wumsq- μαι, acc. Plut.

ACQUITTER, ע. α. άπο-λύω, fut, λύσω, acc_t Acquitter un accuse, της αιτίας τινά άπο-λύω, fut. λύσω, ou άφ-ίημι, fut. άφ-ησω. Acquitter ΠΠΌ promesse, την ύπο'σχεσιν ίπι-τελέω, ω , fut. τε- λέσω. Acquitter sa conscience, άφ-οσιοομαι, οϋ- μαι, fut. οσιώσομαι. Acquitter une dette, ou s’acquitter d’une dette, το χρέος εκ-τίνω, fut. τίσω. S’acquitter d'un vceu, την ευχήν άπο- £ί3ωμι, fut. ^ώσω. S’acquitter d’un devoir, το καθήκον άπο-τελεω, ώ, fut. τελε'σω. Se bien ac- quitter d’un ouvrage, τδ εργον εύ έπι-τελεω, ώ. S’acquitter d’une charge, λειτουργίαν λειτουργεω, ώ, fut. ־ησω. —d’une ambassade, πρεσβείαν πρεσβεύω ,yut. εύσω.

ACRE, s.f. mesure de terre, τδ πλέθρον, ου.

ACRE, adj. qui a de fdcret£, δ'ριμύς, ε^α,ύ (comp, ύτερος, sup. ύτατος).

ACRETi, j. /. ACRIMONIE, *./. ϊριμύ- ■me. ϊΐτοζ M).

ACBIMONIEUX, euse, adj. δριμύς, tia, ύ comp. ύτερος, sup. ύτατος).

ACROSTICHE, s. m. άκροστιχίς, tδος (ty. ACROTlSRES , ί. m. pl, ακρωτήρια, ων (τά). ACTE, ί, m, action, εργον, ου (το) : πράξις, «ως (ή). Faire un acte glorieux, κάλλιστον εργον εργάζομαι, fut. εργά σομαι. Acte de sagesse, σω- φρόνημα, ατος (το). Acte daudace , τόλμημα, ατος (τδ). On forme ainai un tres-grand nomb π de substaniifs. On peut aussi tourner par I’adj. neut. Cet acte de sagesse, τό σοφοντούτο, Dem. ou par le participe neutre: Actes d’administration, τά π&πολιτ&υμένα, Dem. || jEcrit public, γραφή , ής (ή): γράμματα, ων (τά). Prendre acte de... άπο- γράφομαι, fut. γράφομαι, acc. Le lieu OU Γ0Β garde les actes, το γραμματοφυλάκιον, ου. || Th^se publique, έπίίειξις, «ως (׳ή). [(Pariie if une pi^ce de lhedtre, επεισόδιον , ου (το) , Aristt. : πράξις, «ως (ή) , G. Μ.

ACTEUR, s. m. qui joue sur un tAidtre, Υποκριτής, ον (0). Acteur tragique, τραγωδός, οϋ (0).—comique, κωμωδος, ου (ό). j| Qui prend part a une action, ο μετ-έχων, οντος (partic. de μετ-έχω, fut, μεδ-εξω), g&n. 11 dtait le prin- cipal acteur dans cette affaire, πλεΐστον μετ- είχε τού πράγματος.

ACTIF, γυε, adj. ενεργός, ος, ον (comp, ότερος

ou εστερος, sup. ότατος ou ε'στατος). Homme actif en toutes choses, άνηρ «πι πάντα οξύς. Pren- dre une part active a... πλεϊστον μετ-ε'χω, fut. μεδ-ίξω, gin. || La vie active , ό πρακτικός βίος, ou. Philosophic active, η πρακτική φιλοσοφία, ας. || Actif, en t. de gramm.                                                                   , ή, dv.

ACTION, S. f. activity> mouvement, ίνερ- γεια, ας (η). Sans action, αργός, ος, όν, Qui est en action, ενεργός, ος, ον. Vie pleine d'action, βίος ενεργός Ou πρακτικός, οΰ (ό), || Parler avec action, δια-τείνομαι, fut. τενοΰμαι.

Action, geste, dibit, ύποκρισις, «ως (ή). Le talent de Taction, ή υποκριτική δυναμις, εως, Ac- tion animae, ή ενεργός ύπόκρισις, εως. — lan- guissante, ή άσδενής ύπόκρισις, «ως. Orateur sans action, ρήτωρ άνυποκριτος, ου (ό).

Action, tout ce qui se fait, ίργον, ου (to): πράξις, εως (ή). Faire une mauvaise ou une bonne action, φαΰλον τι, καλόν τι πράσσω, fut. πράξω. (On sous-entend «ργον.) Il a fait beaucoup de belles actions, πολλά καλά κατ- ώρδωσε (κατ-ορθόω, ω, fut. ώσω), Dem. Se distinguer. par. ses belles, actions, λόγου άξια

ίργα άπο-£«ικνυμαι, fut. ίείξομαι, Hdrodt. II n’a fait aucune action c01£bre, ούδιν μβγα ίργον άπ¹ αυτού ίγένετο (γίνομαι, fut. γενήσομαι), Herodn. Les actions de quelqu’un, τά τινι π«- πραγμενα (πράσσω, fut. πράξω). Ses actions les plus brillantes, τά σεμνότατα των W «κείνου πε- πραγμενων. Le monde loue toutes vos actions , άπαν δ,τι άν συ πράξής, ίπ-αινοΰσΐ (επ-αινέω, ώ, fut. αινε'σω). Ne cache! aucune de yos actions, μηίεν από-κρυπτέ, ων άν ποιήσγς (άπο-κρύπτω, fut. κρύψω : ποίε'ω, ώ, fut. ήσω). Us se sont distinguis par des actions plus grandes et plus honorables, μείζω και πλείονος άξια κατ-*ιργάσαντο (κατ-εργάζομαι, fut. εργάσο- μαι), isocr. Action injuste, άδϊκημα, ατος (το). Action impie, άσέβημα, ατος (το). Ei ainsi de beaucoup d’autres substantifs.

Action, combat, μάχη, ης (ή): συμβολή, ής (ή). Engager Taction , ιίς μάχην συμ-βάλλω, fut βαλώ. — avec quelqu’un, τινί. Π s’en- gagea une action, μάχη εγενετο (γίνομαι, fut. γενήσομαι). — entre eux, αύτοΐς. L’action fut fort chaude, καρτεράν την μάχην έποιήσαντο (ποιεομαι, οϋμαι, fut. ή σομαι).

Action, poursuite en justice, au criminal, γραφή, ής (in). Intenter une action a quelqu’un. γραφήν τινι «ΐσ-φερω, fut, οίσω ; τινά γράφομαι.

fut. γράφομαι : τινά ύ\ώκω, fut. &ώξομαι. —> pour un meurtre, φόνου. — pour des in י jures, ύβρεως. || Poursuites en matidre civile, ίίκη , ης (ή) Avoir action centre quelqu’un, προς τινα £ίκην λαγχάνω, fut. λήξομαι. Inten- ter une action, en ce sens, £ίκην τινι γράφω, fut. γράψω.

Action, fable d’un poeme, μύθος, ου (ό). Que Taction soit une et entiere, £1■ τόν μΰ־ δον εν τι και ολον γίνεσδαι (γίνομαι, fut. γενή- σομαι), ^dristt.

Action , part dans une societe de commerce, μοίρα, ας (ή). Avoir une action dans une so- ci6t£, συμμορίας τίνος μετ-έχω,/uZ. «■εθ-έξω.

Actions de grices, χαριστήρια, ων, (τά), Herodn. Qffert en actions de graces, χαριστή- ριος, ος, ον, Phil. Discours prononc^ en ae tions de graces, χαριστήριος λόγος, ου (0); Jul. Offrir aux dieux un sacrifice d’actions de gra- ces , χαριστήρια τοϊς θεοΐς άπο-τελεω, ώ , fut. rs- λέσω, Xen. ou θύω, fut. θύσω, Αττ. Rendre des actions de graces, εύχαριστέω, ώ,/ut. ήσω! Dkm. — a guelqu’un , τινί. Foyez Graces.

ACTIONNER, i׳. a. poursuit׳r<j en justice _f διώκω, fat. δϊώξομαι, acc.

ACTIVEMENT, adv. d’une maniere active, ένεργώς. || Dans un sens actif, ένεργτ.τικώς.

ACT!VITE, s. f. vertu d'agir, ενέργεια, ας (ή). Le poison a une grande activity, ίνεργει« μεγάλη τώ φαρμάκω προσ-εστι (πρόσ-ειμι, fs*. εσ&μαι). |[ Ardeur, sAle, σπουδή, ης (η). Π met la plus grande activity, σπουδήν ποιείται πάσαν (ποιεομαι, οΰμαι, fat. ήσομαι). — a quel- que chose, περί τι ou επί τινι. — & Zaire quel- que chose , όπως η πράξ^־ ou ώστε τι πράξαι· Us trayaillent avec la plus grande activity έ s’enrichir, πλείστην ποιούνται σπουδήν, ώστε χρημάτων τυχειν (τυγχάνω, fat. τεύξομαι). Pour- euivre nne chose avec activity, πράγματι ίγ- κείμαι ou πρόσ-κειμαι, fat. κείσομαι.

ACTUEL, ills., adj. riel, effeclif, άλχθής, ής, ες. Les choses actuelles, les realites, τά άς άλϊΐ&ί , ών : τά όντα ou τά ίργω όντα, ων (part, neutre <f εΐμί, fat. εσομαι). || Present, παρ-ών, οΰσα, ον (part, pres, de πάρ-ειμι, fat. ίσομαι). Les circonstances actuelles, τά παρ-οντα πράγματα, ων, Dim.

ACTUELLEMENT, adv. reellement, όντως: τώ οντι : εργω ou τω εργω. || !^,resettlement, ίν τώ jwtp-ovrt : νυν: τά νυν : το νΰν είναι.

ADAGE, s. m. παροιμία, ας (ή)

ADAPTER, ν. a. προσ-αρμόζω ou προσ-αρμο'ττω, fat. αρμόσω, acc. — les lois aux moeurs, τούς νόμους τοΐς χθισι. Cela n’est pas adapts au SUjet, ούκ εύαρμοστώς <χ« τοΰτο προς την δπο■- βεσιν (έχω, fat. ίξω). Exorde qui pent s'adap- ter ά plusieurs sujets, προοίμιον εις πολλούς λόγους εΰχρηστον , ου (το)·

ADDITION, s f. action d'ajouter , προ'σβεσις, εως (מ).[| Ce qu*on ajoute , προσθήκη, ηί (ή). || Bigle d?arithmetigue, σύναψις , εως (ή), G. Μ.

ADDITIONNEL, elle , adj. πρόσθετος, ος, ον.

ADDITIONNER, ν. α. συν-τίθημι, fat. συν- βήσω, Eucl. : συν-άπτω, fat. συν-άψω, G. Μ.. Νombres additionnis, οί συγ-κείμενοι αριθμοί, ών (σύγ-κειμαι, fat. κείσομαι), Eucl.

ADEPTE, s. m. et f. inilii, μεμυημΐνος, η, ον (partic. parf. passif de μυεω, ώ ). || Sectateur^ αιρετής, ου (έ) : an fem. αίρέτις , ιδο ς (ή).

ADHERENCE, «. f. πρόσφυσις, εως (ή).

ADHERENT, εντε, adj, attachi d.,., προσ- πεφυχως, υΐα, ός (part. parf. (U προσ-φύομαι), dat. i Les adherents de Philippe, ses partisans,

οί τα Φιλίππου φρονούντες (part. de φρονέω, ώ, fat. ήσω), Dem.

ADHERER, ν. η. lire attache, au propre, προσ-φύομαι,/ut. φύσομαι, dat. || Au fig. s'unir de sentiment ά, προσ-τιθεμαι ,fat. θήσομαι, dat.

ADHESION, 1. f, adherence, jonction! πράσφυσις, εως (ή). || Consentement, συγκαταί- νισις, ιως (ή). Donner son adh&ion a un traiU, όμολογίαις προσ-τίβεμαι ou συγκατα-τίδεμαι, fat. 07iaCf£(XL

ADIEU, inter], en parlant d une seule per- tonne, χαϊρε (imper. de χαίρω). En parlant ά plusieurs, χαίρετε. On emplaie aussi fopti χαί-

ροις, ρ! χαίροιτε. Au has (Tune lettre, ερρωσο, pl. ίρρωσδε (imper. parf. passif. de ρώννυμι). ]I Les adieux, la derniere entrevue, ri ύστατη εντευξις, εως. Les adieux, ou paroles d’adieux, οί προπεμπτήριοι λόγοι, ων. Compliment d’a- dieu, το προπεμπτικόν, 03. Sans se dire adieu, 0u3* χαίρει ν είπόντες άλλήλοις (εϊπον, aor. irreg. de λέγω). Dire adieu ou faire ses adieux a quelqu’un, χαίρειν τινί λέγω, fat. λε'ξω ou έρώ : χαίρειν τινι φράζω, fat. φράσω : τινι άπο- τάσσομαι, fat. τάζομαι, Bibl* [| Au fig. Adieu, lumi^re ch^rie, χαϊρε, φίλον φώς, Anthol. Adieu tous les projets, χαιρέτω βουλεύματα, Eurip. Dire adieu aux plaisirs, πολλά χαίρειν τάς ήδονάς κελεύω, fut. εύσω : μακράν χαίρειν ταϊς ήδοναΐς φράζω, fat. φράσω, Luc.: τάς ήδονάς χαίρειν εάω, ώ, fat. έάσω, Plat. Dire adieu au monde, τώ κόσμω άπο-τάσσομαι, fat. τάζομαι, Basil.

ADIPEUX, euse, adj. στεατώδης, ης, ες.

ADJACENT, τε, adj. προσ-κείμενος, η, ον. litre adjacent, πρόσ-κειμαι, fut. κείσομαι, dat.

ADJECT IF, s. m. έπιθετον , ου (το).

ADJECTIVEMENT, adv, έπιΟέτου ίίκην.

ADJOINDRE, υ. α. προσ-τίδημι, fat. δήσ«* acc. : προσ-άπτω, fat. άψω, acc. Je vous Pad- joindrai pour vos travaux, κοινωνόν σοι τών πόνων αύτον ποιήσω (ποιε'ω, ω, fat, ήσω) S’adjoindre une personne, έμαυτώ τινα προσ׳ αιρέομαι, οΰμαι, fat. αιρήσομαι· — pour une affaire, εις τι πράγμα.

ADJONCTION, β. m· προσαιρβσις, εως (ή).

ADJOINT, «· m. συνεργός, οΰ (ό). — dans une charge, πάρε^ρος, ου (ό).

; ADJUDICATAIRE, χ. m. ό επι-^εδικασμένος ou έπι-δικασάμενος (part. moy. ά^έπι-δικάζω, fac άσω). — d une portion d’h&itage, κλήρου, Dem·

ADJUDICATION, s. f. έπιδικασία, ας(*)- AD JU GER, v, a. επι-δικάζω, fut. άσω, acc, 11 adjugea !’heritage aux adversaires, τοΐς άν- ηδίκοις έπ-εδίκασε τον κληρον, Dem. Se faire ad- juger un heritage, κλήρου ίπι-δικάζομαι, fut άσομαι, Dfyn. On lui a adjug£ gain de cause. την Οίκτον ψρηκε (αΐρέω, ώ, fut. αΐρήσω), Dem.

ADJURATION, s. /· έξορκισμός, οΰ (δ).

ADJURER, ע. α. έξ-ορκίζω,fut. ίσω, acc.

ADMETTRE, ע. α. προσ-δε'χομαι, fut. δε- ξομαι, acc. : προσ-ίεμαι, fut. προσ-ησομαι, acc. Admis, ise, προσ-δεχθείς. ou προσ-εθείς, εΐσα, ίν, fitre admis, προσ-δεχθηναι ou προσ-εθηναι. Admettre dans sa maison, είς την οικίαν άπο- δέχομαι, fut. δε'ξομαι, 0« άνα-λαμβάνω, fut. λη- ψομαι, acc. Admettre a un festin, !σπάσει άνα-λαμβάνω , fut. ληψομαι, acc. Admettre quelqu’un au partage d’une chose, τίνος τινι μετα׳-δίδωμι, fut. δώσω. (On met le worn de la personne au datif et celui de la chose au g0nitif.) filtre admis au partage, μετα-λαμβά- νω, fut. λτήψομαι, gtn. Admettre quelqu’un dans son amitu, της φιλίας τινι μετα-δίδωμι. fut. δώσω. Y fetre admis, της φιλίας μετ-έχω, fut. μεθ-έξω. litre admis dans une maison, y avoir ses entries, εις τινα οικίαν πρόσοδον έχω, fut. Ιξω.|| Admettre dans un corps, ίγ-κρί- νω,/ut. κρινώ, acc. £tre admis, έγ-κρίνομαι, fut. κριθησομαι. — dans le conseil des an- ciens, εις την ·γερουσίαν, Dem. Ils ad- mirent les dieux strangers au nombre des autres, τους έπνίλυδας θεούς μετά τών άλλων έν-εκριναν, ^dristid. H faut admettre les uns et rejeter les autres, τούς μέν ίγ-κριτε'ον, τούς δε άπο-κριτέαν, Plat. Admettre au nombre des citoy ens, εις πολιτείαν έγ-γράφω, fut. ·γράψω, acc. |ן Admettre une loi, νόμον ψηφίζομαι ou έπι-ψηφίζομαι,/trt. ίσομαι. || Admettre une excuse, den cont ent er, πρόφασιν αποδέχομαι, fut. δε'- ξομαι. !ן Faute qui n’admet point d’excuse, άμάρ- τημα άναπολόγητον, ου (το). Cette affaire n’admet point de retardement, το πράγμα μελλησιν ούκ άνα-δέχεται (άνα-δέχομαι, fut. δέξομαι), Phil.

ADMINISTRATEUR, s. m. prepose pour regir, διοικητής, ου (ό). || Celui qui prend part au gouvernement, δ πολιτευόμενος, ου (partic, d8 πολιτεύομαι, fut. εύσομαι).

ADMIN ISTRATIF, ive , adj. διοικητικός, ή. ον.

ADMINISTRATION,׳s.f. δι^ς, εως

(η). Avoir !’administration de, δι-οικβω, ώ, fut. ησω, acc. L’administration de la repu־ blique, η πολιτεία, ας. Se m6Ier de 1’admi- nlstration de la rSpublique, τών καινών άνη- λαμβάνομαι, fut. ληψομαι.

ADMINISTRER, υ. a. regir, δι-οικέω, ώ, fut. ησω, acc. Administrer la justice, δίκαιο- δοτεω, fut. ησω. || Foumir, παρ-έχω, frit, έξω, ou παρ-έχομαι, fut. έξομαι, acc. — une preuve, un t&noignage, έλεγχον, μαρτυρίαν. II Adminis- trer les sacrements A un: malade, ou simple- ment 1’administrer, τω νοσουντι τών ιερών μετά- δίδωμι, fut. δώσω.

ADMIRABLE, adj. θαυμαστός, η, όν (comp. ότερος, sup. ότατος) ; θαυμάσιος, ος oua, cv(comp, ώτερος, sup. ώτατος). D0U0 d’une eloquence admirable, της εύεπείας θαυμαστός, η, όν. Femme d’une beauty admirable, θαυμάσιόν τι χρήμα γυναικός. Admirable a voir, a entendre, θαυ- μαστός ΐδεΐν, άκουσαι. Chose admirable, θαΰμα, ατος (το). La chose la plus admirable qu’il j ait au monde, θαΰμα πάντων μέγιστον, ου.

ADMIRABLEMENT, adv. θαυμαστώς : θαυ- μασίως.־

ADMIRATEUR, s. m. θαυμαστής, οΰ (6). Admiratrice, $. f. η θαυμάζουσα, ης (partic. de θαυμάζω, fut. άσομαι). Nous sommes admira- teurs de ce qui est loin de nous, τών άπ-όντων θαυμαστικοί έσμεν (tl$A₉fut. εσομαι).

ADMIRATIF, ive , adj. θαυμαστικός, η', όν.

ADMIRATION, s. f. θαΰμα, ατος (το). Avoir en admiration, διά θαύματος έχω, fut. εξω, acc. Digne d’admiration, θαύματος άξιος, α , ον. Etre 1’objet de radmiration de quelqu’un, διά θαύματος είναι τινι. Exciter !’admiration gA ndrale, πάντας εις θαΰμα κινίω, ώ, fut. η'σω. fitre frappd d’admiralion, εκ-πλησσομαι, fut. πλαγήσομαι. — a la vue de quelque chose, ri ou πρός τι. || Sujet d’admiration, θαΰμα, ατος (το). Le plus grand sujet d’admiration pour moi, c’est que״. θαΰμα δε' μοι τούτο μεγι- στον : έν τούτο μάλιστα πάντων έθαύμασα- (aor. de θαυμάζω), on... Voyez Admirer.

ADMIRER, v. a. θαυμάζω, fut. θαυμάσομαι, acc. ou genit. : άγαμαι, fut. άγάσομαι, acc. ou genit. — la sagesse de quelqu’un, tournex , admirer quelqu’un a cause de sa sagesse, τινά σοφίας ou έπί σοφία θαυμάζω. J'admire profon- dement Homare, τεθαύμακα τον ״Ομηρον. Qui n'admirerait leur vertu ? τίς ού» άν άγάσαιτο

ADO

ADO

סב

«ύτων τής αρετής; On ne pent le voir sans !’admirer, ούίβις όστις ίδων ούκ άν τούτον ixr πλαγείη (έχ-πλησσομαι, fut. πλα^σομαι). Ce que *fadmire le plus, c’est que״. tv μάλιστα εθαύ- μασα [aor. de θαυμάζω), δη.«. Ce que le vul- gaire admire, προς d άνθρωποι έπτόηνται (׳arrow- |mu, ούμαι, fut. ηθήσομαι). S’admirer a cause de sa beauti, ·«i τώ κάλλει μεγα φρονεω, ώ, fut. ήσω.

ADMISSIBLE, adj. δεκτός, ή, ον : προσίεχτός, ή, όν. Excuse admissible, πρόφασις ou σκήψις ευ- λογος, ου (־ή).

ADMISSION, s.f. άπο^οχή, ης (ή). Admis- sion dans un corps, «γκρισις, «ως (η). Son admission souffrit des difficulUs, μόλις «ν- εκρίθη (έγ-κρίνω, fut. κρινώ).

ADMON^TER, υ. α. νουθετίω, ώ,/ut. ήσω, acc.

ADMONITEUR, s. m. δ νουθετών, οΰντος, (part, de νουθετέω, ώ, fut. ήσω).

ADMONITION, «. f. νουθε'τησις, «ως (ή): νουθεσία, ας (ή).

ADOLESCENCE, s. f. έφηβία, ας (η). Dis la premiire adolescence, έξ έφηβων. Passer de Fenfance λ Γ adolescence, έχ παίίων «ς ρ.«ι- ράκιον μετ-έρχομαι, fut. βλεύσομαι. Phil. : tic τούς έφηβους κρίνομαι,/ut. κριθήσομαι Luc. ; μ«- ραχίίο μαι, οΰμαι, Jut- ωθήσομαι, Phil.

ADOLESCENT, a* m. ίφηβος, ου (δ). Jeune adolescent, μει ράκιον, ου (τό).,

AdOLESGENTE, J. f. μοΐραξ, αχός (ή). s’ADONISER, Ρ. r. καλλωπίζομαι, fut. ίσομαι. «’ADONNER, ν. r. έμαυτόν έπι-3ΐ3ωμι, fut.

Ιώσω, dat. S’adonner A FMude de la philo- Sophie, περί την φιλοσοφίαν σπουδάζω, fut. άσο- μαι. Ceux qui radonnent λ 1’iloquence, οί περί τούς λοξούς &α-τρίβοντες ζ^ια-τρίβω, fut. τρίψω). On dit qu’il s’adonna sirieusement A 1’itude de la musique, μουσικήν ί'ια-πονηθηναι αύτο'ν φασι (5ια-πονέομαι, ουμαι, fut, νίβομαι), Plut. Adonni au jeu, κυβΕυτιχο'ς, ή , όν. — a la Chasse, Αηρατικός, ή, ον. On forme ainsi du futur passif des verbes un grand nombre dad- jtcltfs : ορχηστικός, εριστικός, etc. Adonni au vin , φίλοινος, ος, ον. — A 1’etude, φιλόμουσος, ος, ον. Beaucoup de mots se composent de la mime manlire, comma φιλόπονος, φιλάρετος, etc.

ADOPTER, v. a. — pour fils, υίον ποιέομαι, σομαι, fut. ήσομαι, Dem. ; υιόν τίθεμαι, fut, θή- σομαι, ־^ΡΡ* Ε !adopts pour mire, μητέρα αυτήν ·ποιήσατο, Plut. Ay&nt iti adopts par

Pandion, θ«τος γινόμενος Πανϊίονι (׳γίνομαι, fut. γενήσομαι), Plut. Donner a quelqu’un un fils en adoption, πα«ίά τι׳* εΐσ-ποιεω, ώ,/ui. ήσω, Dem. [[ Adopter des moeurs etrangires, ξενικούς τρόπους προ-αιρέομαι, οΰμαι, Jut. αιρήσο- μαι. Adopter le sentiment de quelqu’un, τι* νός γνώμιρ προσ-τίθεμαι, fut. θήσομαι. Je n’a- dopte pas leurs sentiments, ού τούτοι; συμ- φέρομαι, fut. συν-ενιχθήσομαι.

ADOPTIF, ive, adj. θετός, ή, όν, Plut.‘. ποιητός, ή, όν, Dem. : «ΐσποιητός, ή, όν, Dem. Les fils adoptifs prennent le nom de ceux qui les Ont adoptis, οι θετοί τά θεμένων ονόματα επι-λαμβάνουσι (τίθεμαι, fut. θήσομαι : επι-λαμ- βάνω, fut. λήψομαι), ^ρρ.

ADOPTION, s. f.— d’un enfant, «ίσποίη- σις, «ως, (ή), D&n. : υιοθεσία, ας (ή), Bibl. Pire ou fils par adoption, voyez Adoptif. |j Choix, preference, προαίρεσις, εω; (ή). Tournwt par le verbe Adopter.

ADORABLE, adj, digne d’etre adore, προσ- κυνητός, ή, όν, Greg, : πάσης λατρείας άξιος, α, ον : δσιώτατος, η, ον (superl. de όσιος, α. ον). || Trds-aimable, έρασμιώτατος, η, ον (superl. tfi- ράσμιος, ος, ον).

ADORATEVR, trice, «. m. et f, λα- τρευτής, οΰ (δ) : au fem. ή λατρεύουσα, ης (partic. de λατρεύω, fut. εύσω), dat. Les adorateurs du vrai Dieu, οί τω όντως θεω λατρεύοντας, ων. H Amant passional, έραστής, ου (ό).

ADORATION, 1. /. prostemement, προσ- κύνησις , «ως (ή). || Culte, λατρεία, ας (ή), Aimer jusqu’a !’adoration, δπ«ρ-φιλέω, ώ, fut. ήσω, acc.

ADORER, ν. a. se prosterner devant, προσ- χυνε'ω, ώ, fut. προσ-κυνήσω. acc. ou dat. |j Ho- norer dun culte religieux, λατρεύω, fut. «ύσω, dat. || Zirner 6perdument,ύπερ-φιλεω , ω, Jut. ήσω, acc. Χέη. : ύπερ-αγαπάω, ώ, fut. ησω, H^odn.

ADOSSER, υ. α. έπ-ερεί^ω ou προσ-«ρεί5ω, fut. ερείσω, acc. — contre quelque chose, rtvi. S’adosser contre un mur, τω τοίχω ίπ-«ρ«ί- δομαι. Ville adossie A une colline, πόλις γεω- λόφω προσ-κβιμένη, ης (part, de πρόσ-κειμαι, fut. κείσομαι).

ADOUCIR, ν. a. rendre plus doux au goilt, άπο-γλυκαίνω, fut, ανώ, acc. |j Rendre plus facile, άν-ίημι, fut. άν-ήσω, acc. Adoucir un chemin, 030ν λεαίνω, fut. ανώ. || Rendre moins dpre, άν-ίημι, fut, άν-ήσω. acc. —· Fair

Adresser , envoyer, πέμπω ou δια-πέμπω, fut. πεμψω, acc. : στέλλω ou έπι-στελλω, fut. στβλώ, acc. — quelqu’un ou quelque chose, τινά ou τι. —· a quelqu’un, προς τινα. |j Adresser une lettre a quelqu’un, y meitic Γ adresse, έπιστολχν τινι έπι-γράφω, fut. γράψω. II Adresser des voeux, des prieres, εύχάς, δεχσεις τινι ποιέομαι, οΰμαι,/ut. χσομαι. Adresse! des remerctments, χαριστχριά τινι άνα-φέρ«/ , fut. άν-οίσω. Adresser des plaintes a quel־ qu’un, προς τινα μέμφομαι, fut. μέμψομαι. Les plaintes que je lui ai adress^es, ά προς αυτόν έμεμψάυ-χν. Adresser la parole a quelqu’un, τινά προσ-αγορεΰω, fut.                                              ou ερώ. II

ne lui adressa pas mime la parole, ούδ’ αυτόν προσ-εφθέγξατο (φθέγγομαι, fut. φδέγξομαι).

S’adresser, ν. r. alter trouverj προσέρχομαι, fut. ελεύσομαι, dal. |j Adresser la parole, προσ- αγορεύω, fut. αγορεύσω ou ερώ, acc. : προσ־ φωνέω, ώ,/ut. χσω, acc. — a quelqu’un, τινά. (I Sc rapporter ά, προσ-άκω, fut. τάξω, dal. : άπο-βλέπω, fut. βλέψω, avec εις ou προς el I’acc. Ce discours s’adresse a vous, ό λόγος βες σΐ άπο-βλέπει. Cette fable s’adresse a ceux, etc. έ μΰδος προς τούς... (jous-ent. 7*γρα- πται, de γράφω). Je lui apprendrai a qui iJ s’adresse, toumez qui je suis, διδαχθεί!) άν ΰτ/ εμού οστις ειμί (διδάσκω,fut. διδάξω}.

ADROIT, οπέ, adj. δεξιός, ά, όν (comp, ώτε- ρος, sup. ώτατος). Adroit ά faire quelque chose, δεινός, ά , όν (comp, ότερος, sup. ότατος), avec Cinfinitif. Les femmes sont adroites a trou- ver des ruses, δείνα! αί γυναίκες εύρίσκειν τέ- χνας (sous-ent. εΐσί), Eurip. Adroit dans les exercices du corps, γυμναστικός, ά, dv. Adroit a tirer au but, εύστοχος, ος, cv. Qui a les mains adroites, ευχειρ, ειρος (ό, χ, τδ). Adroit des deux mains, άμφιδέξιος, ος, ον. Adroit a tout, προς πάντα εύφυχς, χς, ες.

ADROITEMENT, adv. δεξιώς.

ADULATEUR, -s. m. κόλαξ, ακος (χ). Adc- latrice , S. /. κολακίς , ίδος (χ).

ADULATION, s.f. κολακεία, ας (χ).

ADULER, ν. α. κολακεύω , /αί, εύσω , acc.

ADULTE, adj, έφχλιξ, ικος(ό,χ) : ακμαίος, α, ον. Etre adulte , τχν χλικίαν ακμάζω , OW Sim- plement ακμάζω, fut. άσω.

ADULTfcRE, t. m. violation de la fot con- jugale, μοιχεία, ας (x). Commettre un adultere, μοιχεύω, fut. εύσω.

de son visage, το πρόσωπον. — la tempi- ratare de Fair, τχν του άερος κράσιν. [| Au fig. Adoucir les moeurs, τούς τρόπους χμερόω, ώ, fut , ώσω. Jadoucirai son humeur par ma pa-1 lienee, πραότερον αύτδν ποιήσω τφ μακροδυμία (ποιέω, ώ,/ut. χσω). || Adoucir les couleurs, τά χρώματα δια-βρέχω , fut. βρέξω.

Adoucir, apaiser, πραΰνω 0« κατα-πραΐνω , fut. υνώ, acc. : κχλέω, ώ,/ut. χσω, acc. : βέλγω, fut. θέλξω, acc. : χμερόω, ώ, fut. ωσω , acc. Adoucir les esprits, τούς όργισθεντας θυμούς κατα־ πραΰνω, fut. υνώ. Je parvins a 1’adoucir, εξ- ιλασάμχν ποτ» αύτδν (έξ-ιλάσκομαι, fut. ιλα- σομαι). |] Alleger, soulager, άν־ίχμι, fut. άν- χσω, acc.: κουφίζω ou έπι-κουφίζω, fut. ίσω, acc. Adoucir le malheur des autres, τάς των άλλων συμφοράς κουφίζω. Adoucir lespeinesde !^,absence, τχν έρχμίαν κχλέω, ώ, fut. χσω.

ADOUCISSANT, ante, adj. μαλακτικός, χ, όν.

ADOUCISSEMENT, $. m. άνεσις, *ως (χ). — de la temperature, τοΰ άέρος. — de la voix, τις φωνχς. — de la loi, τυΰ νόμου. Adoucissement ά la rigueur des chAliments, χ των τιμωριών άνεσις OU επικουφισις, εως. Ad0U~ cissement des teintes, en t. de peint. χ των /χωμάτων φθορά, άς, Plut.

ADRAGANT, ί. m. gomme, τραγάκανδα, ης (χ) , Luc.

ADRESSE, s.f. de&terite, δεξιότχς, χτος(χ). — a faire quelque chose, περί τι. Avec adresse, δεξιώς. Qui manque d’adresse, άδέξιος, ος, ον : σκαιός, ά, όν. Adresse desmains, εύχειρία, ας (־ή). Tour d’ adresse, εύχειρίας έργον, ου (το). ]]Ruse, artifice, τίγνη, της (η): δόλος, ου (ό). User d’adresse , δόλω χ^ράομαι, ώμαι, fut. > χρχ'σομαι. Vaincre par adresse, δόλω κρατέω, ώ,/ut. χσω. Jouer quelqu’un d’adresse, τινά παρα-χρούομαι, fut. κρούσομαι,

Adresse d'une lettre, έπιγραφχ, χς Mettre !¹adresse a une lettre, έπιστολχν τινι επι-γράφω, fut. γράψω, Lettre sans adresse, 1ד ανεπίγρα- φας επιστολχ, χς. || Lieu οΰ quelqu’un demeure, οικία, ας (־ή). Donner !^,adresse de quelqu’un, οικίαν τίνος σχμαίνω, fut. ανώ.

ADRESSER, ν. η. toucher le but, τυγχάνω ou έπι-τυγχάνω , fut. τεύξομαι, gen. Il a su adresser aubut, τοΰ σκοπού έτυχε. Ne pas adres- ser, άπτ-τυγχάνω , fut. τεύξομαι, gen. Il n’y a pas adresse, του σκοποΰ άπ-έτυχε. Bien adresser, εύστοχέω , ώ, fut. χσω.

AocltSre, adj. gui concern* les adulter es, μοιχιχός, τί♦ ον. || Celui ou cells qui commet un adulters, μοιχο'ς, ou (δ) : au fem. μοιχάς, άδος (έ): μοιχαλίς , ίδος (η).

ADULT&RIN, adj. μοιχίδιος, α, ον. Tils adulterin, μοιχίδιος, ou (δ), sous-ent. υίδς.

ADUSTE, adj. br&te, έπι-κεκαυμένος, η, ον {partic. parf. passif άεπι-καίω , fut. καύσω).

ADUSTION, s. f. έπίκαυσις, εως (η). ADYENIR, υ. n. Foyes Avenir. ADVERSE, s. m. .Intyρήμα, ατος (τδ). ADVERBIAL, ale, adj. Επιρρηματικός, έ , o'y. ADVERBIALEMENT, adv. έπιρρηματιχώς. AD VERS AIRE, 3. m. ανταγωνιστές, ou (0): αντιστάτης, ou (0). Les adversaires, 01 »vavrtot, ων. Triompher de sea adversaires, των έναν־׳ τίων κρατέω, ώ,/ut. έσω* Etre Fadversaire de quelqu’un, τινι έναντιδομαι, ούμαι, fut. ώσομαι. Se declarer Fadversaire, άνθ-ίσταμαι fut. άντι- στησομαι, dat. : άντι-τάσσομαι, fut. τάξομαι, ~at. Ds ont beaucoup d’adversaires, αύτοϊς ττΓλλοί άντι-τάσσονται. || Adversaire en justice, άντίδιχος, ou (0), D£m. Etre Fadversaire de quelqu’un en justice, τινι άντιδικε'ω, ω, fut. ησω, Xen.

ADVERSE, adj. contraire, ενάντιος, a, ov. |j La partie adverse, dans un procis, δ αντί״ δαος, ou, D6m.

ADVERSITY, a, f. δυστυχία, ־ας (η): άτυ- χία, ας (η). Les adversilfe, δυστυχήματα, ων (τά): άτυχίαι, ών (αί) : συμφοραί, ών (αί): κακά, ών (τα). itre dans Fadversite, δυστυχέω, ώ, fut. έσω : καχοπραγέω, ώ,/ut. έσω : κακώς πράσσω, fut. κράξω. Etre plough dans Fad- versite, κακίσττρ τύχφ χράομαι, ώμαι,/ut. χρέ- σομαι. U est tamb£ dans Fadversite, ατυχία περι-έπεσε (περι-πίπτω, fut. πεσουμαι). Supporter Fad versite avec peine, την ατυχίαν δυσφορέω, ώ, fut. έσω : έπι τοις χαχοΐς δυσχεραίνω, fut. ανώ. Secourir quelqu’un dans Fadversite, τινι δυ- στυχουντι επ־αρκέω, ώ, fut. αρχέσω.

2EGIL0PS, 3. m. αίγιλωψ , ωπος (δ).

A&RER, ν. α. δια-ψύχω, fut. ψύξω, acc. Bien a6rd, δι־εψυγμένος, η, ον.

ΑέΚΙΕΝ, εννε, adj. αέριος, ος, ον. De nature aerienne, αερώδης, ης, ες.

AERONAUTS, ί. m. αεροναύτης, ου (δ), G. Μ.

AEROSTAT, s. m. άερο'στατον, ου (τδ), G. Λί.

2ERUGINEUX, ecse , adj. ΐώδης, ης, ες.

AFFABILITE , 3. f. εύπροσηγορία, ας(έ), φιλοφροσύνη , ης ( η ). Avec affability, φιλοφρό- νως.

ATT ABLE, adj. εύπροσηγορος, ος, ον; φι- λδφρων, ων, ον, ρέη, ονος (comp, ανέστερος, sup· ονέατατος).

AFFADIR, ν. a. rendre fade, sans savettr^ άχυλον on μωρόν ou μωροτερον ποιέω, ώ , fut. ησω, acc. Si le sei vient a s’affadir, έάν τα άλας άναλον γένηται (γίνομαι, fut. γενησομαι), Bibl, : iotv τδ άλας μωρανθη (μωραίνομαι, fut. ανδησομαι), Bibl. || Au fig. Affadir le godt, les sensations , την γεΰσιν, τάς αισθήσεις αμβλύνω 0U άπ-αμβλύνω, fut. υνώ. |j Affadir Festomac, donner du digoUt, άσην ■παρ-εχω , fut. ίξω. Avoir Festomac affadi, άσάομαι, ώμαι, fut. άσησομαι.

AFFADISSEMENT , s. m. degout, άση , ης (η) : κορος ου (δ). Louer quelqifun jusqu’a Faffadissenient, είς κδρον ou άχρι κο'ρου τινά επ-αινεω, ώ, fut. αινέσω.

AFFA1BLIR, ν. α. εξ-ασθινίζω, fut. ίσω, acc. : έχ-λύω ou παρα-λύω, fut. λύσω, acc. Affaiblir le corps, les forces, τδ σώμα, την δύναμιν θρύπτω ou δια-θρύπτω, fut. θρύψω. Avoir le corps affaibli, τδ σώμα άσθενώς ίχω, fut. έξω. [| Affaiblir la vue, τέν δψιν άμβλύνω, fut. υνώ. Avoir la vue aflaiblie , άμβλυώττω , ou αμβλύωπεω, ώ, fut, έσω. |( Affaiblir les cou״ leurs, τα χρώματα άμυδροω, ώ, fut. ώσω, ou αφανίζω, fut. lata. Gouleurs affaiblies, τά έφανισμενα χρώματα, ων. || Affaiblir la risolu״ tion, le courage, de quelqu’un, τίνος γνώμην, τίνος φρόνημα κάμπτω, fut. κάμψω. Affaiblir la puissance, Fautorite de quelqu’un, τινδς δύναμιν, αξίωμά τίνος έλασσδω, ώ, fut. ώσω.

s’Affaiblir, έξ-ασθενεω, ώ, fut. ησω : έκ- λύομαι ou παρα־λύομαι, fut. λυθησομαι. Affaibli par la dibauche, ύπδ τρυφής δια״τεθρυμμενος, η, ον (partic. parf. passif de δια-θρύπτω, fid. θρύψω). Sa sante s’affaiblit, it va plus mat, χαλεπώτερον ίχει («χω, fut. έξω). L’esp^rance s’affaiblit , dement moindre, έλάσσους at ελ- πίδες γίνονται (γίνομαι, fut, γενησομαι).

AFFAIBLISSANT, τκ, adj. θρυπτικός, έ, ον.

AFFAIBLISSEMENT, s. m. έχλυσις, εως (έ)> L’affaiblissement causd par les aunees, έ ύπδ τοΰ γέρως ασθένεια, ας. Tomber dans

un grand aua’^lissement, έξ-αδυνατέω, ώ , fut. ή«*, Pint. Affaiblissement de la vue, η τις δψ«ώς άμύδρωσις, *ως. Affaiblissement de 1’es- prit , in τού φρονεί·♦ παρακμή , ής. Affaiblisse- meat de dignit0, de puissance, η έλάσσωσις, «ως.

AFFAIRE, 5. /. occupation, πράγμα, ατος (το). Ficheuse affaire, δεινόν πράγμα. Bonne affaire, πράγμα λυσιτελές. Pelite affaire, πρα- γμάτιον, ου (το). Ou en sont les affaires! που καθ-εστηκε τά πράγματα (parf. de καθ-ίστομαι); L’affaire est toujours en mime 6tat, ωσαύτως (χ«ι το πράγμα. L’affaire va bien, va d’elle- 1u6me, καλώς, αυτόματον προ-χ«>ρεϊ το πράγμα ^προ—χωρέω, ώ, fut. ησω). Cel a ne fait rien a ?affaire, προς ούδέν καύ-ηκ&ι τούτο (κα6-ηκω, fut. ηξω). C’est une affaire faite, δια-πέ- κραχται (δια-πράσσω ,fid· πράξω). Regarded ceci comme une affaire faite, ισδι περί τούτου ώς ηδη δια—πεπραγμένου. C’itait une affaire faite, si... δι-επέπρακτ’ άν, *1... L’^tude est son unique affaire, όλος περί τούς λόγους είναι φιλεϊ (φιλέω, ώ , fut· ησω). Le jeu est son unique affaire, περί την παιδιάν μόνον πραγματεύεται (πραγμα- τεύομαι, fut. εύσομαι). C’est votre affaire, τό σον πράγμα OU το σον εργον εστι τούτο. (Test !’affaire d’un homme riche, άνδρός έστι πλου- σίου (sous-ent, εργον).

Affaires privees, τά ίδια πράγματα, ων- Affaires domestiques, τά οικοι {sous-ent. πρά- γματα). Affaires en bon 6tat, καλώς έχοντα πράγματα. Ritablir les affaires de quelqu’un, τά τίνος δι-ορύόω, ώ, fut, ώσω. Faire soi- m£me ses affaires, τά ίδια πράσσω,/ιιί. πράξω. — celles d’un autre , τά ίτέρου. Avoir des af- feires, πράγματα έχω, fut. έξω : άσχολέομαι, ού- μαι, fut. ■ήσομαι. Avoir beaucoup d’affaires, πολλην ασχολίαν έχω, fut. έξω : στολλγί ασχολία ενέχομαι, fut. έν-σχεθησομαι. Bien administrei ses affaires domestiques, τά έμαυτού ευ οίκο- νομέω , ώ, fut. -τιαω : τά κατ’ οίκον ευ δια—τί&β- μαι,/ut. θησομαι ; *5 οικον δι-οικέω , ώ,/κ*. ησω. Ce ne sont pas mes affaires, ούδέν τούτο προς εμέ (sous-ent. Ιστί) : ούκ εστι ταΰτα των προς εμέ : ούδέν μοι τούτων μέλει, fut. μελησει, Etre ’ sans affaires, άπραγμόνως εχω, fut. έξω. Qui n’a point d’affaires, άπράγμων, ων, ον, gen, ονος. Faire des affaires , πραγματεύομαι, fut, εύσομαι.— avec quelqn’un, προς τινα. Homme d’affaires, intendant, ύπίτροπας, ου (ό). Les

gens d’affaires, οί περί τά πράγματα όντες (partic ifείμί, fut. εσομαι).

Affaires publiques, τά δημόσια πράγματα, ων : τά κοινά πράγματα, ων : 0« simplement τά δημόσια, ων : τά κοινά, ών : τά της πολιτείας; : τά πολιτεία, ας. Prendre le maniement des aL faires, των πραγμάτων άντι-λαμβάνομαι, fut· λη- ψομαι. Les affaires de la marine, τά ναυτικά, ών.

Affaire, prods, δίκη, ης (η). Avoir une af- faire, δίκην εχω, fut. έξω ; δικάζομαι, fut· άσο- μαι. —avec quelqu’un , προς τινα. Gagner son affaire, την δίκην αίρέω, ώ, fut. αίρησω. La perdre, δίκην οφλω, fut. οφλτησω.

Affaire, debat, άγων, ώνος (6). C’est une affaire d’honneur, ό άγων εστι περί δόξης.

Affaire, etnbarras, πράγματα, ων (τά). Faire ou susciter des affaires , πράγματά τινι παρ- έχω, /wL &>· Se faire des affaires, πράγματα έμαυτώ ιμ-ποιέω, ώ,/wt. ησω. Tirer quelqu’un d’affaire, τινά άπ-αλλάσσω, fut. άξω. Ce D’est pas une affaire de... ούδέν πράγμα, avec τό et finfn. : ούκ εστι χαλεπόν το..., inf η.

Affaire , besoin, χρεία, ας (η). Avoir affaire de, χρείαν εχω,/Wi. εξω, gen.; δέομαι, fut. δεησομαι, gen. Qu’ai-je affaire de cela ΐ τί μοι μέλει τούτου (μελέω, fut. μελησω); Qu’aviez-vous affaire de venir ici? τί σοι διέφερ* δεύρο ηκειν (δια-φέρω , fut. δι-οίσω). Cela fait bien mon affaire, τούτο μοι προύργου έστί (προύργου, contr. pour προ έργου).

AFFAIR^, εε , adj. άσχολος, ος, ον. Qui est fort affair^, πολυπράγμων, ων, ον, gen. ονος (comp, ονέστερος, sup. ονέστατος).

AFFAISSEMENT, s. m. ύπόπτωσις, εως (η). On toume mieux par le verbe.

AFFAISSER, ν. α. κατα-πιέζω, fut. πιέσω, acc. : κατα-βαρέω, ώ, fut. ησω, acc. |l S’af- faisser, βρίθω, fut. βρίσω. S’affaisser sous une charge, τω βάρει ύπο-πίπτω, fut. πεσούμαι. Les montagnes s’affaissenl, τά όρη καθ-ίεται (»αθ-ίημι, fut. καθ-ησω). [{ Au fig. S’affaisser sous le poids des anndes, τω γάρα βαρύνομαι, fat. υνδήσομαι,

AFFAMER, ν. α. λιμω πιέζω, fut. πιέσω, ■acc. Xen. : λιμαγχέω et λιμαγχονέω, ώ, fut. ησω, ■acc. Hippocr. Etre affam6, λιμαίνω, fut. ανώ , Herodt. : λιμώττω, sans fut. Luc. : βουλιμιάω, ώ, fut. άσω, Xen. : λιμαγχ&νέομαι, ούμαι, fut. ηθηβομαι, Basil, ; λιμω πιέζομαι, fut. πιεβύήσο- aat, Xen. Souveni on tourne simplement par

avoir faim , πεινάω, ώ, fut, πεινάσω. £lre fame de quelque chose, τίνος πεινάω, fut* πεινάσω. Affan10, au propre, πειναλέος, ον, Anthol. On toume plus souvent par participes πεινών, ώσα, ών : λιμαίνων ou

af- ώ v Λ? les

Al-

0U εΓς τινα. Lui en tdraoiguer, εύνοιάν τινι παρ- ®Χ^ω י f^ui׳ έξω. !'affection que vous avez pour moi, η εύνοια r_t παρα σοϋ εμοί ύπ—άρχουσα (&π- άρχω, fid׳ ρ£^ω)· || Gout, inclination, σπουδή, ■τίζ (ή). Avoir de !’affection pour la philosophic, περί φιλοσοφίαν σπουδάζω, fut, άσομαι.

AFFECTIONNER, v, α, αγαπάω, ώ,/wt. ησω, Eire affami de gloire, προς την δόξαν άπλήστως' acc. : στέργω, fut. στέρξω, acc. || S’affectionnei έχω fut. έξω.           ■

AFFECTATION,«./, περιεργία, ας (η).— dans 1’ajustement, του κόσμου. Avec affecta- tion, περιέργως. Disc3urs sans affectation, λόγος άπερίεργος, ου (0). Affectation de mots nou- veaux, ־Ονομάτων καινοτομία , ας (η). Affectation de mots anciens, άρχαϊσμός, οϋ (0).

AFFECTE , EE, adj. ou partic. περίεργος, ος, ον (comp, ο'τερος, sup. οτατος). Voyez Affecter.

AFFECTER, v, a, rechercher avec soin, ζηλο'ω, ώ, fut. ώσω, acc. || Faire avec un soin. raffine, περιεργάζομαι, fut. εργάσομαι, acc.

μώττων, ουσα, ον· [| ■du figure. Etre affam0 de richesses , χρημάτων πεινάω, ώ, fut. άσω , Χέη.,

quelqu’un, gagner son arnitie, τινά οίκειόομαι, οΰμαι, fut, ώσομαι [] S'affectionner a quelqu’un, s’attacher a lui, τινί οίκβιόομαι , οΰμαι, fut, ωθϊίσομαι .־ τινά αγαπάω, ώ, fut. ■ησω. SAffec- tionner a quelque chose, περί τι σπουδάζω, fut, άσομαι. Les choses auxquelles je m’affec- tionne, υπέρ ών μάλιστα σπουδάζω. Etre bien ou mal affectionn6 pour quelqu’un, εύ, κακώς προς τινα διά-κειμαι, fut, κείσομαι. Eire affec- ίΐοηηώ pour le parti de quelqu’un, τά τίνος

: ρρονέω, ώ, fut. ησω.

AFFECTUEUSEMENT, adv, φιλοστόργως;

AffecU, έβ, περίεργος, ος, ον. Propreti affec- I6e, κοσμιότης περίεργος, ου (ή). || Siniuler, feindre, προσ-ποιέομαι, οΰμαι, fut. άσομαι, acc. ou infinit. Affecter de la joie, χαίρειν ou την χαράν προσ-ποιέομαι, οΰμαι. Affecter de Γΐη- dignation, τον δυσχεραίνοντα ύπο-κρίνομαι, fut. χρινοϋμαι. || Aspirer d, άντι-ποιέομαι, οΰμαι, fut. ήσομαι, gen, —י la royauU, της άρχης.

Affecter, emouvoir, κινε'ω ou δια-χινέω, ώ, fut. άσ®, acc. Qui s’affecte aisimenl, εμπαθής, της, ές. fitre vivement affects, έμπαθώς ou περί- παθώς έχω, fut. έξω. || Endommager, User, κακόω , ώ,/ut. ώσω, acc. La partie affeclle , το κακοπάθουν μέρος , ους (partic. de κακοπαθέω, ώ , fut. ησω). fetre affectd d’une maladie, νόσω βχομαι , fut. σχεθησομαι.